کاهش تحرک کودک، تاثیر تبلت

در سال های نچندان دور گذشته تحرک کودکان در مهمانی ها، مدارس، کوچه و... بسیار زیاد بود و به کودکی که بیشترین شیطنت ها را انجام میداد لغب شرور را میدادند اما این روز ها وقتی در مهمانی که چندین خانواده در آن حضور دارند، حاضر می شویم در ابتدا با خود تامل مکنیم که خانواده ها کودکان خود را به همراه نیاورده اند که این اندازه مهمانی بی سرو صدا می باشد ولی با گذشت دقایقی در می یابیم که فرزندان هر کدام با یک تبلت و یا گوشی همراه در گوشه ای از مهمانی در حال بازی هستند.
به هر حال معظل این روزهای کودکان ما از رایانه های خانگی به تبلت و گوشی های لمسی تبدیل شده است که آنها را از کوچکترین تحرک باز می دارد. کودکانی که به اقتضای سن خود باید بازی گوشی کنند و آن انرژی درونی خود را خالی کنند اما یک جا نشینی را به کمک خانواده های خود انتخاب کرده اند.
تحرک کودکان باعث شادابی و سرحالی آنها می شود و یک جانشینی باعث بیماری های متفاوتی می شود و علاوه بر  آن کودکان با حضور نیافتن در جمع خجالتی و کم رو بزرگ می شوند و این بازی های بی تحرک آن ها را بی حوصله، گاهی افسرده و عصبی بار می آورد.
علاوه بر این ها بر مهره های گردن، توانایی کلامی، شور و شوق اجتماعی، میزان تمرکز و روابط عاطفی کودکان آسیب وارد می شود و همچنین باید بدانیم اوتیسم نیز یکی دیگر از عواقب احتمالی استفاده بیش از حد وسایل الکترونیکی است.
انجمن متخصصین اطفال آمریکا می گوید که کودکان پیش از دو سالگی نباید از به هیچ نمایشگری نگاه کنند. اما تقریبا 90 درصد کودکان تا قبل از دو سالگی به طور منظم تلویزیون نگاه می کنند و در دنیای الکترونیکی امروز، والدین برای ساکت کردن فرزند خود گوشی همراه و یا تبلت خود را در اختیار او قرار میدهند.
اکثر خانواده ها از این موضوع خوشحال هستند که فرزند آنها با گرفتن گوشی همراه یا تبلت والدین ساکت می شوند و دیگر شلوغ نمی کنند اما غافل از اینکه با این حرکت برخی از بیماری ها را برای فرزندان خود به ارمغان می آورند. والدین باید بیاموزند که فرزند خود را به نحوه  صحیح تربیت کنند و در مقابل دادن لوازم الکترونیکی برای سرگرم کردن آنها برنامه ریزی برای پرکردن اوقات فراغتشان انجام دهند.
در هر حال امیدواریم خانواده ها بیاموزند که برای ساکت کردن فرزندان خود نباید به آنها یک وسیله الکترونیکی بدهند تا با آن سرگرم شوند و دیگر سر و صدا نکند که این به نوعی توسری زدن به کودکان و عقب ماندگی برای آنها در آینده می باشد.