اشعار کودکانه کوتاه، جالب است

دوستم، خیلی پوست شکلات جمع کرده است.

پوست شکلات‌ها رنگارنگ و نازک هستند.

او آنها را دستم داد و گفت: «نگاه کن چقدر قشنگند!»

من دو دستی آنها را گرفتم.

خیلی سُر و نرم بودند. خنده‌ام می‌گرفت.

دوستم با خوشحالی گفت: «آنها پول‌های من هستند. حالا خیلی ثروتمندم، نه؟!»

من دوباره به پوست شکلات‌ها نگاه کردم و با شادی گفتم: «وای! من هم دیگر پوست شکلات‌هایم را جمع می‌کنم.»

دوستم دستش را روی شانه‌ام گذاشت.

با خوشحال به هوا پرید و گفت: «جانم جان، جانم جان!» آخر ما با آن پول‌های قشنگ، بهترین ثروتمندان دنیا هستیم.»