فهمیدن مشکلات کودک، گريه کودک به شما چه می گوید؟

ابتکار: نوزادان گريه مي کنند و هيچ راهي براي خلاصي از گريه آنها وجود ندارد. از آنجا که نوزاد نمي تواند حرف بزند، گريه او ممکن است براي والدينش نگران کننده باشد و از خود بپرسند «از کجا بفهميم مشکلش چيست؟»

 

 

فهميدن علت گريه نوزاد ممکن است در آغاز دشوار باشد ولي بايد توجه داشت که قسمت بزرگي از بچه بزرگ کردن آزمون و خطاست و والدين خيلي زود ياد خواهند گرفت که چگونه نياز هاي کودک خود را پيش بيني کنند.

 

در مطلب زير  دلايل زير شايع ترين دلايل گريه نوزاد هستند و نوزاد با گريه خود در واقع مي خواهد مشکلش را به بزرگترها (که او نمي تواند به زبان آنها صحبت کند) بفهماند.
چرا کودکتان گريه مي کند

-من گرسنه ام: وقتي ياد بگيريد که نشانه هاي گرسنه بودن کودک خود (مثل نق نق کردن، سر و صدا راه انداختن و دنبال پستان مادر گشتن هنگامي که مادر او را در آغوش مي گيرد) را بشناسيد، مشکلاتتان در سير کردن او قبل از اينکه گريه کند کمتر مي شود.

 

وقتي کودکتان گريه مي کند اول مطمئن شويد که گرسنه نيست. شير دادن ممکن است سبب قطع گريه کودک نشود ولي اگر مي خواهد همچنان شير بخورد بگذاريد به خوردن ادامه دهد.

 

بعضي اوقات شيرخواران حتي بعد از اينکه شروع به شير خوردن مي کنند به گريه کردن ادامه مي دهند اما شما به شير دادن ادامه دهيد چون هنگامي که معده اش پر شود از گريه کردن دست برمي دارد.

-پوشکم را عوض کنيد: بعضي از کودکان به مجرد اينکه به تعويض پوشک نياز داشته باشند سر و صدايشان درمي آيد اما بعضي ديگر اينطور نيستند. در هر صورت اين هم يکي از دلايل گريه کردن کودک است و خوشبختانه هم فهميدن آن و هم حل کردن آن راحت است.

-سردم است؛ گرمم است: کودکان شيرخوار دوست دارند لباس زياد و گرم داشته باشند. (به عنوان قاعده هر چند تا که خودتان لباس پوشيده ايد و از نظر دما احساس راحتي مي کنيد بايد يک لايه بيشتر به کودک شيرخوارتان بپوشانيد.)

 

بنابراين گريه کودک ممکن است به اين علت باشد که سردش شده است; مثلا زماني که کودک لخت است و شما در حال عوض کردن او هستيد. بهتر است ياد بگيريد که چطور کودکتان را سريع تر و قبل از اينکه سردش شود عوض کنيد.

 

توجه کنيد که کودک را زيادي نپوشانيد چون احتمال گريه کردن کودک وقتي که گرمش است در مقايسه با وقتي که سردش است کمتر است و اگر هم گريه کند خفيف تر است.

-مرا در آغوش بگيريد: کودکان شيرخوار آغوش و نوازش زيادي نياز دارند. آنها دوست دارند صورت والدين خود را ببينند، صدايشان را بشنوند، به صداي قلبشان گوش کنند و حتي مي توانند بوي منحصربفردشان، بخصوص شير مادر را تشخيص دهند.

 

نوزادان دوست دارند بعد از شير خوردن، آروغ زدن و عوض شدن، آنها را در آغوش بگيريد. ممکن است فکر کنيد که با اين کار داريد کودکتان را «لوس» بار مي آوريد، ولي نگران نباشيد؛ اين مسئله در چند ماه اول زندگي اصلا مطرح نيست.

 

البته کودکان از نظر اينکه چقدر بخواهند که شما آنها را در آغوش بگيريد با هم فرق دارند. بعضي از کودکان توجه زيادي را مي طلبند و در مقابل بعضي ديگر مي توانند مدت زيادي آرام بنشينند. اگر کودکتان توجه شما را مي خواهد او را در آغوش بگيريد و يا در کنار خود بگذاريد.

-ديگه بسه! :هر چند کودکان شيرخوار به توجه زيادي نياز دارند، ولي ممکن است دچار «تحريک بيش از حد» نيز بشوند. گاهي کودک بعد از گذراندن يک روز تعطيل در ميان افراد خانواده و بستگان و يا در انتهاي هر روز ظاهرا بدون دليل و بيش از حد طبيعي گريه مي کند.

 

فيلتر کردن تمامي تحريک هاي محيطي (شامل نور، صدا، بغل به بغل شدن) معمولا براي نوزادان آسان نيست و اين مي تواند سبب خستگي آنها به دليل فعاليت زياد شود.

 

در اين شرايط نوزاد با گريه کردن خود در واقع مي گويد: «ديگه بسه»! اين مسئله معمولا وقتي رخ مي دهد که کودک خسته است. سعي کنيد کودکتان را به جايي آرام و ساکت ببريد و بعد ببينيد مي توانيد او را بخوابانيد يا نه.

-حالم خوب نيست: اگر تازه به کودک خود شير داده ايد و مي دانيد که راحت هست (گاهي کودک ممکن است بخاطر يک مسئله خيلي کوچک و پيش پا افتاده نظير گيرکردن يک تار مو دور انگشت پايش و يا تماس مارک لباس با پوستش احساس ناراحتي کند) ولي کودک همچنان گريه مي کند درجه حرارتش را اندازه بگيريد تا مطمئن شويد مريض نيست.

 

گريه ناشي از بيماري معمولا با گريه ناشي از گرسنگي فرق مي کند و شما خيلي زود اين را متوجه مي شويد.

-هيچکدام از موارد بالا: بعضي اوقات دست آخر هم نمي فهميد چرا کودکتان گريه مي کند. بعضي اوقات کودکان گريه مي کنند و به سادگي نمي شود آرامشان کرد. اين گريه کردن ممکن است از چند دقيقه گريه شديد تا کوليک کامل طول بکشد.

 

«کوليک» عبارتست از گريه غيرقابل تسکين به مدت 3 ساعت در روز و حداقل 3 روز در هفته. حتي اگر کودک 3 ساعت هم گريه نکند باز هم تحمل اين وضعيت براي والدين سخت است. درصورتي که علت گريه کودک دلايل بالا نبود راه هاي زير را امتحان کنيد.
علت گريه کودکم را نمي دانم، چه کنم؟

-کودک را بپوشانيد و در آغوش بگيريد: نوزادان دوست دارند همان احساس گرما و امنيت درون رحم را تجربه کنند. پس کودکتان را قنداق کنيد و سرش را روي شانه تان بگذاريد.

 

توجه داشته باشيد که قنداق کردن و در آغوش گرفتن ممکن است براي بعضي کودکان ايجاد محدوديت فيزيکي کند. ممکن است اين کودکان به پستانک يا تکان تکان دادن بهتر جواب دهند.

-استفاده از ريتم: نوزاد عادت به شنيدن صداي قلب مادر دارد و يکي از دلايلي هم که دوست دارد در آغوش و نزديک مادر باشد همين است. ولي به جاي آن مي توانيد براي کودکتان موزيک ملايم بگذاريد و يا برايش لالايي بخوانيد و يا فقط او را کنار يک صداي يکنواخت مثل صداي هواکش قرار دهيد.

-تکان تکان دادن: گاهي تنها تکان تکان دادن کودک و راه رفتن مي تواند او را آرام کند. بعضي اوقات هم مي توانيد او را در «گهواره» و يا «صندلي گهواره اي» بگذاريد و تکان دهيد. گردش با اتومبيل هم مي تواند در اين مواقع کمک کننده باشد.

-ماليدن شکم: ماليدن پشت يا شکم نوزاد يکي از آرامبخش ترين کارهايي است که مي توانيد بکنيد، بويژه اگر گريه کودک ناشي از گاز روده ها باشد که در بعضي کودکان کوليکي ديده مي شود.

-مکيدن: حتي موقعي که کودک گرسنه نيست، مکيدن به آرام شدن ضربان قلب کودک، شل شدن معده و کاهش دست و پا زدن او کمک مي کند. در اين مواقع پستانک بسيار کمک کننده است.
مواظب خودتان هم باشيد

هيچ کودکي تا حالا از گريه کردن نمرده است! ولي گريه کودک مي تواند استرس زيادي به پدر و مادر جديد وارد کند. شما در اين مدت بسيار بي خوابي کشيده ايد و ممکن است ندانيد چکار کنيد. مادران به اندازه کافي به دليل تغييرات هورموني دچار هيجانات هستند.

 

پدران هم ممکن است ندانند که چه نقشي مي توانند در مراقبت از کودکشان ايفا کنند و اينکه تمام توجه همسرشان به کودک نورسيده است که اين خود، استرسي براي آنهاست.

 

حالا کودکي را هم که در حال گريه کردن است به اين دو نفر اضافه کنيد تا ببينيد که چگونه بسياري از والدين، سرشار از احساس بي کفايتي مي شوند.

 

اگر مطمئن هستيد که نياز هاي کودکتان را پاسخ گفته ايد و سعي کرده ايد که آرامش کنيد، ولي همچنان گريه مي کند زمان آن است که کمي هم به خودتان برسيد تا از پا نيفتيد:
-کودکتان را روي تخت بگذاريد و بگذاريد مدتي گريه کند. (نترسيد هيچ اتفاقي نمي افتد!)

-از دوستان و بستگانتان راهنمايي بگيريد. (حضور مادربزرگ ها در اين مواقع واقعا نعمتي است!)

-کمي استراحت کنيد و بگذاريد فرد ديگري از کودک مراقبت کند.

-نفس عميق بکشيد.

-با خودتان تکرار کنيد: «کودک من مشکلي ندارد و گريه صدمه اي به او نمي زند. مشکلش فقط اين است که نمي تواند بگويد چه مي خواهد.»
خوشبختانه کودکان (و والدينشان) بسيار انعطاف پذيرند و حتي بدترين شرايط را نيز بالاخره از سر مي گذرانند. معمولا از 8 تا 12 ماهگي به بعد کودک بهتر مي تواند خودش را آرام کند و بسياري از اين گريه ها ديگر اتفاق نمي افتد.