تغییر عنوان «عقب‌مانده ذهني»، «كودك ويژه» مناسب تر است

ایسنا: عضو هيات علمي پژوهشگاه آموزش و پرورش بيان اينكه كمتر از يك درصد افراد كم‌توان ذهني مي‌توانند در جامعه ما رشد كرده و كار مي‌يابند تا مفيد واقع شوند، گفت:‌ اين رقم در كشورهاي ديگر 30 تا 40 درصد است.

ابوالفضل سعيدي در حاشيه همايش ارتباط بهتر با كودكان كم توان ذهني، اظهار كرد: بيشترين دليل موفق نبودن كم توانان ذهني در جامعه نگرش‌هايي است كه در جامعه نسبت به آن‌ها وجود دارد كه بايد اصلاح شود.

وي افزود: سازمان كار جهاني ILO در سال‌هاي گذشته در زمينه سپردن كار و مسووليت در جوامع مختلف به كم توانان ذهني اقدامات زيادي انجام داده است و بنا بر پژوهش‌ها بيش از 70 درصد كم توانان ذهني مي‌توانند كار و مسووليتي را كه به آن محول مي‌شود، با موفقيت انجام دهند.

عضو هيات علمي پژوهشگاه آموزش و پرورش در ادامه با بيان اينكه برخي نهادهاي متولي مانند بهزيستي همكاري خوبي با معلولان ندارند، عنوان كرد: اگرچه سال‌هاست قانون حمايت از معلولان تصويب شده است اما اجراي آن با مشكل مواجه است و حمايت‌هاي مالي از معلولان هم كافي نيست.

سعيدي با بيان اينكه آموزش درست مهمترين حمايتي است كه مي‌توان از معلولان انجام داد، افزود: برخي ديگر از معلولان نياز به حمايت مالي و اجتماعي تا پايان عمر دارند.

وي در بخش ديگري از سخنان خود با بيان اينكه ميزان ازدواج معلولان كم توان ذهني در كشور ما بسيار پايين است، گفت:‌ ازدواج‌هاي موفق اين گروه در كشور كم است در حالي كه در دنيا اين موضوع از آمار بالايي برخوردار است، طبيعي است با توجه به مسائل ژنتيك و روش‌هاي ديگري مي‌توان آمار ازدواج‌هاي موفق در كشور را ارتقا داد.

اين عضو هيات علمي پژوهشگاه آموزش و پرورش در ادامه عنوان كرد:‌براي تغيير نگرش جامعه نسبت به معلولان كم توان ذهني بايد در ابتدا نگرش خانواده‌ها تغيير و سپس بايد به خانواده‌ها چرايي وجود اين كودكان را توضيح داد و در مرحله بعدي فايده اين كودكان و راه‌هاي روبه‌رو شدن با آن‌ها را به خانواده‌ها آموخت.

 عنوان «كودك عقب‌مانده ذهني» به « كودك ويژه» تغيير كند

 مشكلات پزشكي معلولان نيازمند نگاه ويژه است

به گزارش ايسنا، كاويان‌پورـ رييس انجمن كودكان و نوجوانان استثنايي ـ نيز با بيان اينكه سازمان بهزيستي، سازمان آموزش و پرورش و مدارس استثنايي نسبت به نيازهاي كودكان كم توان ذهني توجه لازم را ندارند، گفت: نخستين قدم راي رفع نيازهاي كودكان و خانواده‌هاي آن‌ها آموزش است.

وي با اشاره به بروز افسردگي در مادراني كه داراي كودك استثنايي هستند، اظهاركرد: اين مادران از آرتروز، كمر درد، پيري زودرس، داشتن دندان‌هاي خراب، بزرگ شدن قلب و غيره رنج مي‌برند و همه اين‌ها به خاطر فقدان آموزش خانواده است.

اين استاد دانشگاه كه خود در عين حال مادركودكي مبتلا به سندرم داون نيز هست، ادامه داد: از سال 88 نسبت به آموزش مادران داراي كودكان كم توان ذهني در 62 مدرسه استثنايي تهران اقدام كرده‌ايم و درخواست‌ ما اين است كه عنوان «كودك عقب‌مانده ذهني» به «كودك كم توان ذهني» و « كودك ويژه» تبديل شود و به طبع اين تغيير نام، نگرش‌ها نيز تغيير كند.

كاويان پور با بيان اين‌كه با توزيع هشت هزار برگه نيازسنجي در مدارس استثنايي و دريافت پنج هزار جواب مشكل‌هاي بزرگ كودكان كم توان و خانواده‌هاي آن‌ها را شناسايي كرده‌ايم، اظهار كرد: بزرگترين نيازها و مشكلات اين خانواده‌ها نياز اقتصادي، مشكل در زمينه ارتباطات و مشكلات حقوقي است و بايد در قوانين مربوط به معلولان تجديد‌نظر شود.

وي تصريح كرد: اگر مي‌خواهيد ببينيد خانواده‌هاي دردمند كودكان استثنايي و اين كودكان با چه مشكلاتي دست و پنجه و نرم مي كند بايد به جنوبي‌ترين مدارس استثنايي تهران برويد، جايي كه خانواده‌ها فاقد آگاهي و پول هستند و مشكلات عديده‌اي دارند.

وي در بخش ديگري از سخنان خود گفت: تا چند سال پيش وقتي خانواده داراي كودك معلول بود كودك خود را از نظرها پنهان مي‌كرد؛ به عنوان مثال وقتي براي اين خانواده‌ها مهمان مي‌آمد كودك خود را بر پشت‌بام خانه به كولر زنجير مي‌كردند تا ديده نشود و خوشبختانه در سال‌هاي اخير اين برخوردها تعديل يافته و اين‌ها به خاطر آموزش خانواده‌هاست.

رييس انجمن غير دولتي كودكان و نوجوانان استثنايي همچنين با بيان اين‌كه جامعه پزشكي ما نسبت به متابوليسم، بلوغ، سوخت ساز و غيره كودكان كم‌توان ذهني آگاهي ندارد، عنوان كرد: اين پزشكان در طول دوره تحصيل خود هيچ آموزشي در اين زمينه نمي‌بينند.

كاويان‌پور ادامه داد: پزشكان دندانپزشك از پذيرفتن كودكان كم توان ذهني خودداري مي‌كنند و بعضا ديده مي‌شود ساير پزشكان هم ويزيت چند برابري را درخواست مي‌كنند و بايد نسبت به مشكلات پزشكي معلولان نگاه ويژه داشت.

كاويان‌پور در پايان گفت: امروز در روانشناسي نوين دنيا، مساله رقابت و مقايسه نفي شده است و بايد هر كودك كم‌توان را انساني ويژه و منحصر به فرد ديد كه كرامت انساني، زيبايي، احساس و عاطفه را درك مي‌كند.