ضرورت اعتماد متقابل بین پزشک و بیمار

اهميت اعتماد در رابطه پزشک و بيمار  به حدي است که حضرت امام جعفر صادق  عليه السلام، طبيب حاذق و مورد اعتماد را در رديف فقيه بصير و جامع به شمار آورده اند. و اينکه خصلت اعتماد  را هم پايه  حاذق بودن پزشک آورده اند و در بيان  ويژگيهاي  طبيب به اين دو خصلت  اکتفا کرده اند، خود بيانگر اهميت و گستردگي معنا و مفهوم اعتماد است.

علي بن مجوسي اهوازي در اثر معروف خود "کامل الصناعه الطبيه” در باب اخلاق پزشکي  که تحت عنوان پند نامه اهوازي شناخته شده است  به بيان خصائل ودستورالعمل‌هاي اخلاقي پزشکان مي‌ پردازد  و در پايان پند نامه چنين مي گويد:

اگر کسي بخواهد طبيبي حاذق و فاضل باشد بايد به اين دستورها عمل کند تا درمانش  مؤثر  قرار گيرد  و مردم به او اعتماد نموده و بگروند و او نيز به دوستي و خير آنان نائل شده و از قبل مردم ممنتفع گردد.

يعني اهوازي  اعتماد مردم به طبيب  را ماحصل رعايت دستورالعمل‌هاي اخلاقي پندنامه خويش دانسته که بيانگر گستردگي معنايي و کثرت مؤلفه هاي واژه اعتماد در رابطه پزشک و بيمار  دارد.

ابن ميمون نيز در پايان مناجات نامه خويش که در حکم اندرزنامه‌اي اخلاقي  براي پزشکان است چنين مي گويد: پروردگارا، کاري کن  که بيماران به من و هنر من اعتماد داشه باشند تا نصايح و دستورهاي مرا اجرا نمايند.

منبع: پایان نامه بررسی اعتماد و مؤلفه‌های آن در ارتباط پزشک و بیمار، دکتر شجاعی