ازدواجـی کـه آخـرش خـوش نـیـسـت

ازدواج در سن پایین می‌تواند خطرها و مشکلات زیادی برای دختران و پسران جوان در پی داشته باشد؛ از عوارض جسمی خطرناک مانند ابتلا به بیماری‌های مقاربتی، زایمان زودرس و تولد نوزادی …

ازدواج در سن پایین می‌تواند خطرها و مشکلات زیادی برای دختران و پسران جوان در پی داشته باشد؛ از عوارض جسمی خطرناک مانند ابتلا به بیماری‌های مقاربتی، زایمان زودرس و تولد نوزادی با وزن کم یا ضریب هوشی پایین گرفته تا عوارض روان‌شناختی‌ای مانند اضطراب، استرس، پرخاشگری، افسردگی و وابستگی‌های غیرطبیعی...

علاوه بر این، عقاید و دیدگاه‌های متفاوت، نبود امکانات و شرایط لازم برای شروع زندگی و مشکلات اقتصادی، نداشتن تفاهم و درک یکدیگر نیز باعث می‌شود اختلاف‌هایی شکل بگیرد که در نهایت طلاق و گاه بروز بیماری‌های شدید روانی را در پی دارد. معمولا دیدگاه‌ بسیاری از دختران و پسران در سنین نوجوانی، خودمحوری، خودبینی، خودخواهی، خودپسندی، خودنمایی و خودکامگی است و اصرار والدین برای ازدواج می‌تواند عواقب منفی‌ای مانند سردی و سردمزاجی‌، بدبینی و سوءظن‌ و قهر و ستیزهای خانوادگی برای آنها در زندگی مشترکشان داشته باشد. در زندگی شهری، عواملی نظیر نیاز جنسی، احساس وابستگی به جنس مخالف و بی‌توجهی و مورد حمایت قرارنگرفتن از سوی والدین، باعث شکل‌گیری روابط در سنین پایین و درنتیجه گاهی شروع زندگی مشترک می‌شود اما ازدواج در سنین پایین باعث می‌شود فرد از رشد شخصیتی و فکری باز ‌ماند و اغلب مردانی که زود ازدواج کرده‌اند، در سنین بالاتر تمایل بیشتری به برقراری ارتباط با فردی غیر از همسرشان دارند. درحالی که اگر زندگی مشترک در زمان مناسب شکل گرفته باشد، زن و شوهر فهیم همه سعی و تلاش خود را برای جلب رضایت خاطر و فراهم کردن امکان آسایش و آرامش روان و نشاط درونی یکدیگر صرف می‌کنند و ضمن ابراز محبت و انجام مسوولیت خطیر «همسری»، محبت و عطوفت خود را در همه حال فقط تقدیم «همسرشان» می‌کنند. اگر در جامعه به جای چنین تفکراتی، والدین در سنین نوجوانی به فرزندشان، مهارت‌های ارتباطی، مهارت حل مساله، چگونگی ارتباط با جنس مخالف، گذشت و تفاهم را بیاموزند، در آینده می‌توانند تفسیر درستی از ازدواج و زندگی مشترک موفقی داشته باشند.

دکتر علی باغبانیان

روان‌پزشک، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران