تابلوهای دروغگو

همه ما قصه چوپان دروغگو را در كودكی خوانده ایم. این آموزش زود هنگام نشان از اهمیت موضوع دارد كه می بایست در سنین پایین بیاموزیم كه متأسفانه در سنین جوانی و میانسالی خیلی زود …

همه ما قصه چوپان دروغگو را در كودكی خوانده ایم. این آموزش زود هنگام نشان از اهمیت موضوع دارد كه می بایست در سنین پایین بیاموزیم كه متأسفانه در سنین جوانی و میانسالی خیلی زود آن را فراموش می كنیم و رفتارهای اجتماعی مان از همان جنسی می شود كه چوپان دروغگو تجربه كرد. شاید لازم باشد این قصه هر چند سال یكبار، برایمان به نوعی بازخوانی شود تا آموزه های لازم را از آن بگیریم. حال یكی از مصادیق به ظاهر كوچك آن را مرور می كنیم.

تابلوهای رنگارنگی كه درو دیوار شهر و خیابان را اشغال كرده اند، روزانه بی اراده ما، چشمانمان را نوازش می كنند. چه بخواهیم و چه نخواهیم، این تابلوهای خاموش، فریاد می كشند و به ناظران می گویند كه ما چنینیم و چنانیم. چشم های جستجوگر ما نیز، گه گاه به ضرورتی، تابلوها را ردیابی می كنند تا بدانند چه چیزی در كجا و با چه شرایطی عرضه می شود. اما قضیه به همین جا ختم به خیر نمی شود.

شاید برای شما هم پیش آمده باشد كه تابلوهایی را با مضامینی چون مطب دكتر...، نمایندگی مجاز تعمیرات...، شركت مسافرتی...، داروخانه شبانه روزی... و غیره را دیده اید و پس از اندكی تحقیق متوجه شده اید كه هیچ كدام از شعارهای تابلو موضوعیت ندارند. یعنی آنچه در محل زیرین تابلو ارائه می شود، خدماتی غیر از متن تابلو است. به عبارتی آن محل یا تعطیل شده و یا تغییر كاربری داده است، اما تابلوی پیشین همچنان بر پیشانی اش خودنمایی می كند. این بی توجهی دقیقاً مصداقی از همان قصه چوپان دروغگو است. تكرار این قبیل موارد، سبب می شود تا به سختی به پیام های تابلویی اعتماد كنید. در نتیجه متن حك شده بر آنها، برایتان قطعیت ندارد و ناچار می شوید از مبادی دیگر منظور خود را پیگیری كنید.

حال پرسش این است كه چه كسی یا چه تشكیلاتی متولی این نابسامانی است؟ آیا صاحبان مراكز تجاری و اداری یا تشكیلاتی مثل شهرداری یا سازمانهای اطلاع رسانی؟ در این خصوص تصور نمی رود خود شهروندان حركتی انجام بدهند. در بسیاری از موارد تغییر و جابجایی محل كسب و كار، ضرورتی را برای صاحب آن ایجاب نمی كند. برای مثال دارنده محل كسب تعطیل شده یا جابجا شده، حال و حوصله پایین آوردن تابلو را ندارد یا اساساً برایش ارزشی ندارد. به نظر می رسد در این گونه امور دخالت سازمانی چون شهرداری ضروری باشد. یعنی به طور متناوب موضوع پیام های تابلویی با واقعیت مكانی آنها را كنترل كند و در موارد غیر واقع كه مصداق تابلوهای دروغگو هستند، نسبت به جمع آوری آنها اقدام نماید.

هوشنگ سامانی