پدیده گرد و غبار را جدی بگیریم

بازهم وقتی که از خواب بیدار شدم دل آسمان گرفته بود، فضا پراز گردوغبار غلیظ بود و به جای طلوع خورشید طلوع ماه را نظاره بودم. نفس طبیعت گرفته و در این دنیا که همه حق حیات داریم به …

بازهم وقتی که از خواب بیدار شدم دل آسمان گرفته بود، فضا پراز گردوغبار غلیظ بود و به جای طلوع خورشید طلوع ماه را نظاره بودم. نفس طبیعت گرفته و در این دنیا که همه حق حیات داریم به نحوی این حق توسط گردوغبار غلیظ از ما گرفته شده است. آری تنفس سالم، دیدن طلوع خورشید و دیدن آسمان آبی حق مسلم ماست! در این روزهای غبار آلود دلم به حال آن کشاورز فقیری می سوزد که در پی امرار معاش صرف نظر از به خطر انداختن جان خود در این هوای آلوده به فعالیت سخت می پردازد و شب هنگام نفس نفس به خانه می آید غافل از این که چه صدمات جبران ناپذیری از استشمام این هوای غبار آلود دیده است.

دلم به حال آن کودک بی گناهی می سوزد که با عشق و آرزو به مدرسه می رود تا یاد بگیرد چگونه فرد سالمی برای آینده جامعه و خود باشد فارغ از این که در این روزهای نفس گیر گلو و ریه های پاک او با انواع مواد آلوده درگیر می شود در حالی که در برخی شهرستانها و استانها به راحتی از کنار این موضوع می گذرند و در چنین وضعیت هشدار دهنده ای که آلودگی هوا به بیشتر از ۲۰ برابر حد استاندارد می رسد مدارس را تعطیل نمی کنند! دلم به حال آن کارگری می سوزد که دغدغه آن فعالیت و کار است و برای او فرقی نمی کند که هوا خوب باشد یا نه.

او در این هوای غبار آلود بیشتر کار می کند تا بیشتر هوای آلوده را جذب کند. دلم به حال آنهایی می سوزد که هنوز اطلا عات کافی در ارتباط با این پدیده شوم ندارند که چگونه مثل بدترین انواع سرطان ها زندگی و حیات آنها را به خطر می اندازد و بی خیال از کنار این موضوع می گذرند و دلم به حال خودم می سوزد با آن که می دانم این پدیده گرد و غبار چگونه زندگی همشهریانم را تهدید می کند و کاری از دستم برنمی آید! و چنین است که ما انسانها قربانی این هوای ناپاک می شویم!و اینجاست که باید بگویم آیا کسی هست یاری دهد ما را...! حال وظیفه ما که می دانیم، سخت تر است!

ما که از این موضوع اطلا ع داریم که این پدیده گرد و خاک چه عواقب وحشتناکی برای حیات ما انسانها دارد، چکار کرده ایم؟ این پدیده سه چهار سالی است گریبانگیر قسمت اعظمی از مردم غرب و جنوب غربی و حتی مناطق مرکزی ایران شده است. به راستی تا کی می شود سرخود را زیربرف کرد وبی تفاوت از کنار این مساله گذشت؟ پزشکان و متخصصین ما خوب می دانند که اکسیژن حیاتی ترین عنصر حیات است و نیز می دانند این پدیده گرد وغبار که بعضا با مواد شیمیایی حاصل از جنگ های عراق آغشته است در آینده نزدیک می تواند چه بیماری های خطرناکی را در مناطق تحت شعاع این پدیده به وجود آورد! آری متخصصان امر اقتصاد، کشاورزی و صنعت می دانند که این پدیده چه صدمات جبران ناپذیری بر جنگل، مراتع و به طور کلی اقتصاد کشور وارد می کند.

آری همه آنهایی که می دانند مسوولیت دارند و وظیفه ای بس سنگین در سالی که رهبر معظم انقلا ب آن را همت مضاعف و کارمضاعف نامیده اند به دوش دارند. شایسته است در جهت تحقق این شعار که هدف آن پیشرفت و آبادانی کشور است گام برداریم.

با بی خیالی نسبت به این پدیده گردوغبار که صدمات آن از یک جنگ تمام عیار برای کشور بیشتر است نمی توانیم شعار همت مضاعف و کار مضاعف در راستای پیشرفت ایران عزیز را محقق سازیم. بیاییم در امر خدمت رسانی به مردم مظلوم مناطق غرب و جنوب غربی کشور که سالهاست با این پدیده درگیر هستند همتی مضاعف به خرج دهیم و در قبال مردم این مناطق مسوولیت پذیر باشیم و برای حفظ حیات وجان آنان تلا شی مضاعف کنیم تا بتوانیم این پدیده رابه نحوی کنترل کنیم.

تاکنون اقداماتی که در این راستا شده نتوانسته این پدیده را توقف یا کاهش دهد. یقینا کنترل کردن این پدیده خارج از دسترس نیست مهم این است که ما بخواهیم...! از این رو جای بسی سوال است که در کشوری زندگی می کنیم که صاحب برترین فناوری های روز جهان است و همه دنیا برقدرت ایران ما اذعان دارند در حالی که هنوز نتوانسته ایم بر این مشکل عمده که سلا متی ما انسانها را هدف قرار داده است غلبه پیدا کنیم.به یاد داشته باشیم پیشرفت و توسعه و آبادانی کشور منوط به پیشرفت و توسعه در همه جوانب است و هرگز نمی شود بر این پارادوکس دوجانبه ای که از جهتی پیشرفت و اعتلا ی کشور را خواستار باشیم و از جهتی دیگر با غفلت از چنین پدیده های گرد و غباری خسارت های جبران ناپذیری که بر سلا مت مردم و اقتصاد کشور وارد می کند، چشم پوشید!

نویسنده : آیت قیصربیگی