مقابله با بدرفتاری های کودکان

وقتی کودک شما رفتاری پرخاشگرانه و توأم با بی احترامی دارد دلتان می خواهد زمین دهان باز کند و شما را ببلعد بسیاری از والدین با توجه به قضاوت خود راجع به رفتار کودکان واکنش نشان می دهند نه آنچه واقعا وجود دارد

وقتی کودک شما رفتاری پرخاشگرانه و توأم با بی احترامی دارد دلتان می خواهد زمین دهان باز کند و شما را ببلعد. بسیاری از والدین با توجه به قضاوت خود راجع به رفتار کودکان واکنش نشان می دهند نه آنچه واقعا وجود دارد.

به عنوان مثال وقتی کودکتان در یک میهمانی فریاد می کشد ممکن است احساس کنید که مردم شما را مادر خوبی ندانند و از این موضوع ناراحت شوید. ولی باید واقع بین باشید.

یادتان باشد فقط زمانی می توانید به طرز فکر مردم پی ببرید که آنها شما را علنا والدین بدی بنامند. به هر حال امکان دارد آنها با خود بگویند: «یادم می آید پسر من هم این کار را می کرد» یا «خوشحالم که دیگر با دخترم این مشکل را ندارم» به نکات زیر توجه کنید:

● شما نمی توانید ذهن دیگران را بخوانید.

وقتی کودکتان پرخاش می کند و شما حس می کنید که مورد قضاوت دیگران قرار گرفته اید باید به خود بگوئید: «من نمی توانم ذهن دیگران را بخوانم»

حقیقت این است که اگر به این باور برسید که می توانید ذهن دیگران را بخوانید ۹۵ درصد قضاوت ها منفی خواهد بود. به همین خاطر وقتی احساس بدی دارید فکر می کنید مردم نیز قضاوت خوبی راجع به شما ندارند.

به عبارت دیگر در این گونه موارد ما با خواندن ذهن دیگران در جستجوی یافتن نکات مثبت نیستیم بلکه در انتظار قضاوت منفی آنها می باشیم.

بنابراین وقتی سعی دارید فکر دیگران را بخوانید کافی است به خودتان بگوئید: «من نمی توانم ذهن دیگران را بخوانم و نمی دانم آنها در مورد من چه فکری می کنند.»

● یادتان باشد کودکتان مورد قضاوت قرار می گیرد نه خود شما.

وقتی از دست کودک خود عصبانی یانگران می شوید باید به دنبال کشف نیازهای او در آن برهه زمانی باشید نه نحوه قضاوت دیگران.

از خودتان بپرسید: «کودک من در این لحظه چه انتظاری دارد؟» این مهمترین پرسشی است که والدین باید از خود بپرسند.

به کودک خود فکر کنید و بر آشفته نشوید.

شما به عنوان والدین کودک خود او را بهتر ازهر فرد دیگری می شناسید و باید نیازهای او را برطرف کنید. گاهی او به توجه نیاز دارد و گاهی باید از آن محیط دور شود.در هر صورت به احتیاجات کودک خود توجه کنید و خواندن فکر دیگران را کنار بگذارید.

● رفتار خود را توجیه نکنید و به عذرخواهی نپردازید.

وقتی با رفتار ناپسند کودک خود روبرو می شوید به توجیه نپردازید. فرض کنید شما در یک میهمانی شرکت کرده اید و وقتی از کودکتان می خواهید سرجایش بنشیند عصبانی می شود و به فریاد زدن می پردازد. در این گونه موارد به دنبال فهمیدن عقیده دیگران نباشید.

بهتر است به آنها بگوئید: «متأسفم. پسرم الآن به من نیاز دارد» یا «زمانی که پسرم به من نیاز دارد این کار را انجام می دهد» در این صورت شما به دفاع از خود نمی پردازید بلکه فقط قضیه را روشن می کنید.

● به جای ناراحت شدن، برنامه ریزی کنید.

با برنامه ریزی، کمتر احساس ناراحتی می کنید و اوضاع را تحت کنترل خواهید داشت.

فرض کنید قصد دارید به میهمانی بروید. قبل از اینکه حرکت کنید کودکتان را به کناری بکشید و به او بگوئید: «یادت باشد اگر ناسزا بگویی، فریاد بکشی یا بی ادبی کنی به خانه برمی گردیم و تو نتیجه رفتارت را خواهی دید»

کودک شما موافقت می کند ولی مدتی بعد در حضور دیگران به فریاد کشیدن و ناسزاگویی می پردازد.

اول از همه باید بدانید این وضعیت، بدون تردید ناراحت کننده است و تنها کاری که از دست شما برمی آید این است که به کودک خود رفتار صحیح را بیاموزید. ممکن است شما ورزش های رزمی را بدانید ولی زمانی که شب به پارکینگ می روید، دچار هراس می شوید.

بنابراین یادتان باشد ناراحت شدن از رفتار بد کودکتان اجتناب ناپذیر است ولی با برنامه ریزی به او یاد می دهید دفعه دیگر بهتر رفتار کند. به هر حال در این گونه موارد به توجیه نپردازید و میهمانی را ترک کنید. شما نباید در موضع تدافعی قرار بگیرید و سعی در توضیح دادن تصمیم خود داشته باشید. تا وقتی رفتار کودکتان به مردم آسیبی نرسانده کارهای او ارتباطی به آنها ندارد.

به جای عذرخواهی بابت رفتار ناپسند کودک خود، احتیاجات او را برآورده نمائید.

شاید دلتان بخواهد از میزبان عذرخواهی کنید ولی این کار را انجام ندهید زیرا درست نیست. بهتر است مدتی بعد به میزبان خود بگوئید: «به خاطر رفتار پسرم متأسفم ولی اقدام لازم را انجام خواهم داد» فقط به رابطه خود و کودکتان توجه کنید. او به توجه شما نیاز دارد در راه برگشت به خانه به مرور وقایع و نحوه قضاوت دیگران نپردازید. والدین غالبا در این گونه موارد با خود می گویند: «مردم طوری به من نگاه کردند که گویی مادر بدی هستم. حتما همه راجع به این موضوع حرف خواهند زد.»

باید موضوع را فراموش کنید. مرور کردن تنها اوضاع را بدتر می کند و مانع از تمرکز شما به روی کودکتان می شود.

بهتر است با خود بگوئید: «من نمی توانم گذشته را تغییر دهم ولی اکنون هر کاری که از دستم ساخته باشد انجام خواهم داد.»

این جمله را بارها تکرار کنید.

● استفاده از شیوه کوتاه مدت «احتراز» و «گریز».

شما باید از مردم و شرایطی که کودکتان هنوز راه کنار آمدن با آنها را یاد نگرفته احتراز کرده و بگریزید.

والدین باید دو هدف اولیه را دنبال کنند:

۱) کودک خود را با آرامش به رختخواب بفرستند.

۲) به او مهارت های مقابله با مشکلات را بیاموزند.

اگر کودک شما نمی تواند محیط یک سوپرمارکت را تحمل کند برای مدتی او را از این محیط دور نگه دارید ولی سرانجام باید به او طریقه کنار آمدن با این مسئله را بیاموزید.

یادتان باشد مسئله مهم این است که برای کودک خود آنچه را که در آن لحظه احتیاج دارد فراهم کنید و اوضاع را تحت کنترل بگیرید. در این صورت کمتر به خواندن فکر دیگران می پردازید و فرصت بیشتری برای حل مشکل فرزند خود خواهید داشت.

از یاد نبرید شما نمی توانید از ناراحتی خود جلوگیری کنید ولی می توانید کاری کنید که از روی احساسات تصمیم نگیرید. به طور خلاصه، مسئله کنترل کردن احساسات در میان نیست بلکه مسئله مهم مدیریت کارآمد در آن شرایط خاص می باشد.

ترجمه: آذر شایان