خود کفایی رسانه ها از لحاظ مالی

تعامل میان رسانه ها و اقتصاد پیرامون آن ها, چندان آسان نیست رسانه ها در فعالیت های اقتصادی مشارکت دارند, اما وضعیت اقتصادی به طور مستقیم و با تأثیر بر مخاطبان آن ها و تبلیغ کنندگانی که سازمان های خبری برای حفظ استقلال خود به دست آن ها چشم دوخته اند,بر سلامت رسانه ها اثر می گذارد

تعامل میان رسانه ها و اقتصاد پیرامون آن ها، چندان آسان نیست. رسانه ها در فعالیت های اقتصادی مشارکت دارند، اما وضعیت اقتصادی به طور مستقیم و با تأثیر بر مخاطبان آن ها و تبلیغ کنندگانی که سازمان های خبری برای حفظ استقلال خود به دست آن ها چشم دوخته اند،بر سلامت رسانه ها اثر می گذارد.

تجربه در کشور های متعدد نشان داده چگونه مطبوعات در اقتصاد جای خود را یافته اند، این دو در اقتصاد سهیم هستند ودست کم زمانی که قوانین، سیاست ها و ذکاوت کاری مدیران رسانه ها این اجازه را بدهد از آن بهره مند می شوند.

غالبا ً بیشتر فعالیت های تبلیغی از دولت منشأ می گیرد. حتی شرکت های مستقل هم از اقدامات تلافی جویانۀ دولتی نگران هستند و در نشریاتی با مواضع انتقادی نسبت به دولت ،تبلیغ نمی کنند .

پشت بحث های داغ پیرامون حقوق و مسئولیت رسانه ها، واقعیتی وجود دارد که غالبا ً از سوی

سازمان های بین المللی که ارائه دهندۀ طرح هایی برای حمایت از رسانه هستند، نادیده گرفته

می شود: رسانه ها خود، جزئی از اقتصاد تجاری هستند. کار اخبار می تواند هم موجب سودهای کلان و هم به بار آورندۀ بدترین خسارات باشد. رسانه ها نیز مانند هر نوع اقتصاد تجاری دیگری، از واقعیات اقتصادی پیرامون خود تأثیر می پذیرند. اما باید کاری بیشتر از این که تنها بر موج رشد درآمد میانگین سرانه و فراز و فرود ها سوار شوند، انجام دهند. موفقیت رسانه هامنوط به راهبرد های مدیریت، اعتبار، و سوددهی در شرایط متنوع اقتصادی است.

با توجه به این که بسیاری ازتحلیلگران رسانه های کارامد را به عنوان "فایدۀ توسعه" و توانادرکمک به بهبود مسؤولیت پذیری، بازار های موفق، و جوامع غنی از اطلاعات می شناسند،باید اذعان داشت که همۀ این سودمندی ها ناشی از استقلال مالی رسانه هاست. و در مقابل،این استقلال هم نتیجۀ اقتصاد موجود و قابلیت خاص شرکت های رسانه ای در تبدیل محیط اقتصادی به محیطی مناسب به سود خودشان است.

جستجوی استقلال مالی کار ساده ای نیست. فشار های مالی ممکن است سازمان های خبری

را به سوی منجیانی برای پرداخت بدهی های خود سوق دهد، که قیمت گزافی برای استقلال آن

ها به ایشان تحمیل می کنند. رسانه هایی که به لحاظ مالی ضعیف و در کشور های دموکراتیک

آسیب پذیر فعال هستند، احتمال دارد جذب آن دسته از منافع سیاسی یا اقتصادی شوند که از سازمان های خبری کمتر برای استفاده در بازار اقتصاد تجاری و بیشتر به عنوان ابزار تبلیغات بهره می گیرند.

شدت یافتن فشار های اقتصادی غالبا ًموجب می شود سازمان ها در جستجوی پناهگاهی باشند، به این معنی که برای کسب حمایت، به سیاستمداران یا منافع خاصی روی می آورند. بااین کار به استقلال مطبوعاتی آن ها لطمه می خورد.ممکن است روزنامه یا فرستندۀ خبری ضرر پشت ضرر بدهد، اما اگر به ایجاد تغییر جهت درانتخابات ، یا تصویب یک قانون دلخواه کمک کند، صاحب آن می تواند مطمئن باشد که مخارج خود را تأمین کرده است.

بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، بیشتر رسانه های روسی در پی کسب استقلال نوشتاری و مالی در برابر مقامات دولتی یا حامیان تجارت پیشه بودند. این فرمول محکوم به ناکامی بود. نه تنها مبالغی که از سوی مقامات دولتی پرداخت می شد، برای ایجاد شرکت های مدرن رسانه ای بسیار ناچیز بود، بلکه وابستگی به حامیان حزبی نیز برای ارتقای کیفیت خبرنگاری یا بالا بردن ارزش رسانه ها در نظر خوانندگان در این محیط تازۀ بعد از حکومت شوروی، سودمند نبود.

محمد سمیعیانی