دولت های غربی از اسکیزوفرنی رنج می برند

تنش ها حول محور برنامه هسته ای ایران ناامنی مالی را به وجود آورده است که این موضوع طرح های سرمایه گذاری توتال را نیز در بر می گیرد

تنش‌ها حول محور برنامه هسته‌ای ایران ناامنی مالی را به‌وجود آورده است که این موضوع طرح‌های سرمایه‌گذاری توتال را نیز در بر می‌گیرد. کریستوف دو مارژری مدیرکل این شرکت نفتی پنج‌شنبه ۱۰ ژوئیه در گفت‌وگو با فایننشال تایمز خاطرنشان کرد که این شرکت اکنون در معرض خطر توسعه پارس LNG است، شرکتی که طرح استخراج و تصفیه گاز مایع را به ارزش ۱۰ میلیارد دلار با همکاری پتروناس مالزی و شرکت نفت ملی ایران در دستور کار خویش قرار داده است.

● «ریسک‌های بزرگ سیاسی»

مارژری می‌گوید: «امروز ما با سرمایه‌گذاری در ایران در معرض ریسک‌های سیاسی بیش از حدی قرار گرفته‌ایم. زیرا همه می‌گویند توتال برای پول حاضر است به هر کاری تن دهد.» از زمان پروتکل توافقی امضا شده در سال ۲۰۰۶ که می‌بایست بندهای دقیق آن (قیمت و حجم گاز )تعیین شوند مذاکرات بی‌نتیجه پایان یافته‌اند. مدیران توتال تمام پل‌های بازگشتی خود را خراب نکرده‌اند اما اراده ایران مبنی بر غنی‌سازی اورانیوم با هدف دستیابی به انرژی مسالمت‌آمیز هسته‌ای یا به اعتقاد غربی‌ها نظامی راه را بر هر توافق احتمالی بسته است. با این وجود مارژری خاطرنشان می‌کند: «توتال تصمیم دارد روابطش را با شرکت ملی نفت ایران حفظ کند.»

این سخن‌ها نشان می‌دهد که تنش در روزهای اخیر میان ایران و غرب بالا گرفته است. سه‌شنبه جمهوری اسلامی ایران اعلام کرد موشک‌های دوربرد از جمله نوعی از موشک شهاب ۳ که قادر است اسرائیل را هدف قرار دهد آزمایش کرده است. چند روز قبل رئیس ستاد فرماندهی ارتش عنوان کرده بود در صورت نیاز ایران تنگه هرمز را که بیش از یک سوم نفت جهان را ترانسفر می‌کند، می‌بندد. سپس ایران تهدید کرد در صورت حمله اسرائیل یا ایالات متحده به سایت‌های هسته‌ای تل آویو و ناوگان پنجم آمریکا را که در بحرین مستقر است به آتش خواهد کشید.

آیا فشارهای آمریکا در تصمیم توتال تاثیر‌گذار بوده‌اند؟مدیران این شرکت نفتی همواره تاکید کرده‌اند که از آمریکا دستور نمی‌گیرند اما به تصمیم‌های سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و فرانسه احترام می‌گذارند. پاریس بدون دستور رسمی به توتال که از سال ۱۹۹۷ نفت ایران را استخراج می‌کند فهماند که کار در ایران تبعات منفی دارد.

‌● شکلی از اسکیزوفرنی

با وجود این ایالات متحده از اینکه اکثر شرکت‌های بزرگ غربی طرح‌های خود را در پارس جنوبی بزرگ‌ترین ذخیره گاز جهان رها کرده‌اند به خود مباهات می‌کند. معاون وزیر امورخارجه آمریکا اخیرا در کنگره اعلام کرد: «در سال‌جاری چندین شرکت بزرگ (توتال، شل، انی، ریپسولس ) از عملیات‌های مهم در میدان گازی پارس جنوبی صرف‌نظر کرده‌اند. نیکلاس برنز اعلام کرد که دولت در مورد شرکت نروژی استیت اویل هیدرو(StatoilHydro) در مورد تخطی از قانون آمریکا و سرمایه‌گذاری بیش از حد مجاز در ایران «بررسی جدی» می‌کند. تهران احساس می‌کند که از قطر که در این میدان بزرگ گازی سهیم است عقب مانده است زیرا این کشور کوچک به نخستین صادرکننده گاز طبیعی مایع تبدیل شده است.

اما این هم خبر بدی برای مصرف‌کنندگان (تهیه) نفتی و گازی است زیرا که قیمت هر بشکه نفت خام به ۱۴۰ دلار رسیده است. در نظر آقای مارژری دولت‌های غربی از نوعی اسکیزوفرنی که میان طرح‌های ژئوپلیتیک و مطالبات اقتصادی‌شان در نوسان است رنج می‌برند. آنها کار کشورهای بزرگ نفتی مانند ایران و عراق را که مجموعا ۲۰ درصد از ذخایر نفتی جهان و ۱۷ درصد از ذخایر گازی را در اختیار دارند مختل می‌کنند در حالی که خواستار افزایش تولید به خصوص از سوی کشورهای عضو اوپک هستند. رئیس توتال با عصبانیت می‌گوید: «آنها هیچ وقت از اینکه عرضه نفت به میزان کافی صورت نمی‌گیرد و قیمت‌ها افزایش می‌یابند گلایه نمی‌کنند.» تمام شرکت‌های بزرگ در صورت حل و فصل مناقشه هسته‌ای ایران در کمین طرح‌های نفتی و گازی ایران نشسته‌اند و به این خاطر با این کشور با احتیاط رفتار می‌کنند. این موضوع برای اروپا حیاتی است زیرا درصدد کاهش وابستگی روزافزون خود به گاز روسیه است. گاز ایران می‌تواند به عنوان یک آلترناتیو مطرح شود. این آلترناتیو به‌ویژه برای خط لوله نابوکو(Nabucco) مهم است؛ خط لوله‌ای که قرار است از سال ۲۰۱۳ از آسیای مرکزی به اروپا منتقل شود.

منبع: لوموند

ترجمه؛ مجتبی نجفی