آیا پرواز به معنای

وقتی به دنیای واژه ها سفر می کنیم و در این دنیا به سیر و سیاحت می پردازیم, آنچه بیش از هر چیز دیگر به ذهن خطور می کند ویژگی و کاربرد پیش رونده ی این واژه ها است

وقتی به دنیای واژه ها سفر می کنیم و در این دنیا به سیر و سیاحت می پردازیم، آنچه بیش از هر چیز دیگر به ذهن خطور می کند ویژگی و کاربرد پیش رونده ی این واژه ها است. واژگان به سهم خود در شکل گیری مفاهیم و مصادیق اجتماعی نقشی سازنده برعهده دارند. به راستی اگر واژه ها را از زندگی حذف کنیم، زندگی به مانند یک درخت زمستانی نیست که برگ برگ آن در خزانی نابهنگام می ریزند؟ فکر می کنم همین طور باشد چون که زندگی می تواند همان درخت باشد و واژه ها برگ های آن درخت.....

وقتی به واژه تشخیص می دهیم، دقیقاً آن واژه به مانند یک انسان می ماند که دارای اراده، صبر، محبت، عاطفه، احساس و از همه این ها مهمتر شخصیت است. راستی چرا شعرا واژه را به انسان تشبیه می کنند و آن را هم صنعت تشخیص می نامند.

خب چه عیب دارد انسان را به واژه تشبیه کنیم. مثلاً بگوئیم صداقت محبت آیا همین محبت همان انسان نیست؟ فکر می کنم همین طور است چرا که کلافی عمیق در بین انسان و واژه ایجاد شده و بی تردید هر انسانی هم بدون واژه ها بی معناست......

واژه روح انسان است. قلب انسان است. اگر روح را از واژه ی انسان بگیریم از صنعت بارز آن کاسته ایم و گرفتن صفت قلب نیز از انسان به همین شکل ..... هر واژه ای برای خود دنیایی است آکنده از فهم، زیبایی، شناخت و...... و اما مقاله ی پیش رو که درباره ی واژه ی پرواز است. به نظرم پرواز فقط به معنی پرواز پرندگان نیست. ساده تر بگویم پرواز فقط شامل عقاب ها نیست که پرندگان دیگر هم پرواز می کنند. گنجشگان هم پرواز می کنند. کبوترها هم پرواز می کنند. حق مسلم هر پرنده ای است که پرواز کند، چون وقتی صحبت از پرواز می شود، هر کسی که بال دارد حق پرواز هم دارد و در این آسمان آبی سهمش محفوظ است. انسان ها هم پرواز می کنند. راستی انسان ها چگونه پرواز می کنند. یکی از وسایلی که انسان با آن پرواز می کند، هواپیماست. ولی فکر می کنم هواپیما وسیله ای برای پرواز انسان نیست بلکه فکر انسان است که هواپیما را پرواز می دهد، به انسان ها پرواز می بخشد و این انسان همان خلبانی است که با فکر خود در بالاترین قله ی آسمان می ایستد. در آسمان برخلاف زمین پرواز آزاد است. چون انسان ها هم که بال ندارند به این دنیا می توانند سفر کنند.

البته پروازهای دیگری هم وجود دارد مثل پرواز به دنیای محبت؛ پرواز به دنیای عشق، پرواز به دنیای خیال، پرواز به دنیا سیاست و یا پرواز به دنیای مرگ و .....پرواز را به خاطر بسپار پرنده مردنی است. آیا این هم یه جور پرواز کردن به دنیای مرگ نیست؟

شما وقتی به هم نوع خود محبت و دلسوزی به خرج می دهید و برای رفع مشکل آن دست به هر کاری می زنید این خود پرواز به دنیای محبت است. وقتی برای یک کودک یتیم و یا یک انسان بی بضاعت اشک می ریزید، در واقع به دنیای عاطفه پرواز کرده اید. وقتی دست از دنیا می کشید و فقط به عشق خود فکر می کنید وکاملاً در او به تماشائید، این همان پرواز به دنیای عشق است. وقتی با یک قطعه ی ادبی ویا با یک بیت دنیایی پر از مفاهیم را به تصویر می کشید، در واقع به دنیای خیال پرواز کرده اید و یا وقتی نماینده و یا وزیر امور خارجه کشور خود می شوید و یا به عالی ترین رتبه سیاسی کشور (رئیس جمهوری) نایل می آیید این همان پرواز به دنیای سیاست است. آیا این قطعه از دکتر علی شریعتی خود فهمی سازنده از پرواز نیست؟ «زندگی را به بیداری بگذارنیم که سال ها به اجبار خواهیم خفت» بله این هم نوعی پرواز بیدار به دنیای زندگی است و بیداری در این جا چیزی جز تحرک و تلاش در جهت نیل به هدف متعالی نیست و آن هدف متعالی هم همان پرواز است.... راستی می دانید که برگ ها هم پرواز می کنند؟ ولی پرواز برگ ها با پرواز پرندگان فرق می کند با پرواز انسان ها هم فرق می کند.

هیچ به پرواز برگ ها فکر کرده اید؟ تفاوتی اساسی با پرواز پرندگان و انسان ها دارند. انسان ها و پرندگان همیشه دوست دارند به بالا پرواز کنند ولی برگ ها پروازشان همیشه رو به پایین است و من فکر می کنم این ویژگی خوب را از درخت خود به ارث برده اند چون درخت هم وقتی ثمر می گیرد سر به زیر می شود و نه.......آری بی گمان کسانی که معنی پرواز را نمی دانند فکر می کنند پرنده هر چه بیشتر اوج بگیرد کوچکتر می شود! و بدانیم که بی بال اراده پرواز توفیق میّسر نمی شود.

عابدین پاپی

نویسنده و شاعر