سهم ما در آرامش ملی و جهانی

آرامش و امنیت داخلی، یکی از مهم ترین دغدغه های جدی سیاستمداران و مردم عادی در طول تاریخ بوده است. به خصوص بعد از هر تنش داخلی یا جنگ با مهاجم خارجی، نیاز به امنیت و دوری از جدال …

آرامش و امنیت داخلی، یکی از مهم ترین دغدغه های جدی سیاستمداران و مردم عادی در طول تاریخ بوده است. به خصوص بعد از هر تنش داخلی یا جنگ با مهاجم خارجی، نیاز به امنیت و دوری از جدال و درگیری بیشتر حس می شود.

صلح جویی بعد از هر جنگ، چه از طرف نیروی مهاجم و چه از سوی مدافعان، تلاشی منطقی و درونی است که برخاسته از نیاز آحاد ملت است.

این نیاز اگر سرکوب شود، مانند همه نیازها از بین نمی رود بلکه بعد از مدتی دوباره با شدت بیشتری خودنمایی می کند.

نیاز به صلح و آرامش، درست مانند نیازهای اولیه بشری مانند خوراک و مسکن اهمیت دارد.

در سلسله مراتب مزلو (اندیشمند برجسته یی که سلسله مراتب نیازها به نام اوست) طبقه اول نیازها، نیازهای فیزیولوژی است که نیازهای اولیه نیز خوانده می شود مانند نیاز طبیعی یک انسان به خوراک، پوشاک و مسکن.

اگر انسان این نیازهای اولیه را به دست آورد، نیاز بالاتری به وجود می آید تحت عنوان نیاز به امنیت. توصیف ساده و آسان این دو نیاز و ارتباط آنها با یکدیگر این است که انسان وقتی به رفاه نسبی رسید (مثلاً غذایی به دست آورد) میل دارد این غذا را در امنیت و آرامش تناول کند. یا اگر مسکنی ساخته، دوست دارد در آن به امنیت برسد.

اگر نیاز طبقه بالا(مانند امنیت نسبت به خوراک و مسکن) تامین نشود، خود به خود نیازهای دیگر تحت تاثیر قرار گرفته و از ارزش آنها کاسته می شود.

گاهی نیازهای طبقه بالا با قدرت بیشتری عمل کرده و نیازهای طبقه پایین را نادیده می گیرند. مثلاً اگر کسی جان خود را در خطر ببیند، خوراک و مسکن و پوشاک و... را رها می کند تا بتواند دفع خطر کند. به عبارت روشن، وقتی امنیت نباشد، کسی نمی تواند راحت بنشیند و ساندویچش را گاز بزند،

بی توجهی به نیازهای اساسی و بنیادین و شعار سر دادن برای نیازهای طبقات بالا، غیرمنطقی است؛ گرچه ممکن است در سیر مراحل نیازها کسانی باشند که نیازی را نادیده بگیرند اما این از موارد نادر و استثناست و نمی توان آن را به عموم تعمیم داد.

در جامعه بزرگ هفتاد میلیونی ما نیز حکم به اکثریت می شود و مانند سایر جوامع تاکید می شود نیاز اول مردم خوراک، مسکن و پوشاک (اقتصاد) است و بعد از آن امنیت.

بعد از امنیت نیازهایی مانند نیاز اجتماعی (حقوق شهروندی) و بعد نیاز احترام و در نهایت نیاز خشودشکوفایی قرار دارد. این سلسله مراتبی علمی و منطقی است.

حال اگر کسی بخواهد با شعارهای خاص خود و بر اساس منش فردی و سلیقه شخصی اش، حکمی غیر از این بدهد مسلماً حکم ناحقی خواهد بود چرا که قاعده بشری بر اساس دانش و تحقیقات علمی مورد تایید دنیا همان است که گفتیم.

با این توصیف، ملت ها می دانند فرد فردشان در ایجاد امنیت داخلی و خارجی موثرند. دولت ها به عنوان نماینده آنها می توانند در ایجاد امنیت یا سلب امنیت تاثیر شگرفی داشته باشند.

به انتخابات امریکا اگر نگاه کنیم می بینیم چهره و شمایل و طرز گفت وگوی بوش، همه تنش آفرین و تهاجمی بود.

او به مثال خروس جنگی، همه جا به دنبال دعوا و درگیری بود و با حرف ها و موضع گیری های غیرمنطقی و تلاش برای دخالت در امور دیگر کشورها و سعی برای اصلاح جهان، و... استرس را برای مردم خود و مردم سایر ملل به وجود آورد؛

اما با تغییر او و شروع به کار باراک اوباما از شدت تنش ها بسیار کاسته شد.

درست است که امریکا همان امریکاست و اوباما رئیس جمهور همان امریکا، اما طرز دیپلماسی او برای ملتش حداقل بیش از بوش، آرامش به همراه داشته است.

ملت ایران هم مانند سایر ملل و حتی در شرایط کنونی شاید بیش از آنها در معادله ایجاد امنیت و آرامش موثر است.

باید به این ملت امیدوار بود. چند روزی بیشتر به نشان دادن این تاثیر باقی نمانده است. بدیهی است که ملت ایران برای کمک به آرامش ملی و جهانی باید نقش خود را به بهترین نحو ایفا کند.

ایرج متین