۴ ژوئن ۲۰۰۵ ـ مبادله انتقاد میان آمریکا و چین - نظرات تازه درباره رویداد سال ۱۹۸۹ پکن

چهارم ژوئن ۲۰۰۵ در سالروز رویداد پکن موسوم به میدان «تیانانمن» که در ژوئن سال ۱۹۸۹ رخ داد، رامسفلد وزیر دفاع آمریکا چین را مورد انتقاد قرار داد که چرا دست به تقویت نظامی خود زده …

چهارم ژوئن ۲۰۰۵ در سالروز رویداد پکن موسوم به میدان «تیانانمن» که در ژوئن سال ۱۹۸۹ رخ داد، رامسفلد وزیر دفاع آمریکا چین را مورد انتقاد قرار داد که چرا دست به تقویت نظامی خود زده است حال آن که خطری این کشور را تهدید نمی کند. وی گفت که بودجه نظامی چین بیش از آن است که اعلام شده است و این تقویت نظامی مایه نگرانی است. در همین روز وزیر بازرگانی آمریکا از ادامه کسری تزار بازرگانی چین و آمریکا که به زیان آمریکاست ابراز نگرانی کرد و گفت که اگر این روند ادامه یابد، ما مجبوریم در برنامه آزادی تجارت تجدید نظر کنیم.

منابع چینی درپاسخ به اظهارات وزیر دفاع آمریکا گفته اند: چه دولتی آمریکا را که میان دو اقیانوس و به دور از قاره های دیگر واقع شده است تهدید می کند که لحظه ای دست از تقویت نظامی بر نمی دارد و به ساخت زیردریایی و ناو هواپیمابر که ابزارهای تعرضی هستند ادامه می دهد. این منابع درباره تراز بازرگانی دو کشور گفته اند: اگر کالای ارزان چین وارد آمریکا نشود که صدای آمریکایی ها از گرانی بلند می شود به همین گونه که از گرانی بنزین به فریاد آمده اند.

درباره ماجرای ژوئن سال ۱۹۸۹ میدان تیانانمن نظرات تازه ای ابراز شده است. طبق این نظرات، غرب آن ماجرا را دامن زد تا چین هم وضعیتی مشابه شوروی پیدا کند و از هم فروپاشد. غرب حتی گورباچف را به پکن فرستاد تا رهبران چین را به تحمل چنین تظاهرات و تغییرات متعاقب آن راضی سازد ولی گورباچف موفق نشد نظرمخاطبان چینی اش را تغییر دهد. غرب از پیش، تاریخ وقوع این ماجرا را می دانست که بزرگترین گزارشگران شبکه های تلویزیونی خود را به پکن فرستاده بود تا جریان را پوشش دهند و راه بازگشت را ببندند و سخن از تحول تاریخی به میان می آورد که رهبران چین فریب نخوردند و شماری جوان را که تحت تاثیر القائات قرار گرفته بودند متوقف ساختند و به پیشرفت کشور ادامه دادند که ظرف ۱۶ سال، از از آن زمان بی رقیب و شکست ناپذیر شده است. از نظرات تازه چنین برمی آید که اگر رهبران وقت پکن ایستادگی نکرده بودند، چین نیز بمانند شوروی فرو می پاشید و تجزیه می شد و قدرتهای غرب در هر گوشه اش مانند سالهای قرن ۱۹ برای خود یک یایگاه نظامی می ساختند.