بیت المقدس و سناریوی یهودی سازی

اسرائیل » با این اقدام خود تمامی قطعنامه ها و پیمان های بین المللی و اخلاقی به ویژه قطعنامه های ۴۷۱ ۴۶۵ ۴۴۶ شورای امنیت که بر لزوم برچیدن شهرک های صهیونیستی تاکید دارد نقض کرده است

هر روز که می گذرد یکی از طرح های « اسرائیل » برای اشغال کامل قدس شریف که تاکنون ویرانی های زیادی را بر جای گذاشته است رخ می نماید. هدف از این اقدامات برنامه ریزی شده دگرگون سازی بافت جغرافیایی و جمعیتی و نابودی هویت دینی و تاریخی بیت المقدس است . اکنون بیش از ۳۰ شهرک یهودی نشین در قدس عربی وجود دارد . « اسرائیل » با این اقدام خود تمامی قطعنامه ها و پیمان های بین المللی و اخلاقی به ویژه قطعنامه های ۴۷۱ ۴۶۵ ۴۴۶ شورای امنیت که بر لزوم برچیدن شهرک های صهیونیستی تاکید دارد نقض کرده است . این همان چیزی است که گزارش کمیته میتشیل « اسرائیل » به آن پرداخته و در آن تاکید کرده است که باید رژیم صهیونیستی ساخت این شهرک را متوقف سازد. گذشته از سیاست اخراج ساکنان اصلی شهر قدس از جمله مسیحیان اکنون یک مسئله خطرناک دیگر این شهر را تهدید می کند و آن مسئله تداوم جنایات و تعدی صهیونیست ها به مقدسات اسلامی است که دامنه این تجاوزات حتی به مسجد الاقصی نیز کشیده شده است . میزان تعدی صهیونیست ها به محوطه مسجد الاقصی ازسال ۲۰۰۴ (۱۳۸۳ ) تاکنون بیش از میزان تعدی آنان طی سه دهه اخیر بوده است و این امر نشانگر این واقعیت است که محافل صهیونیستی مقدسات اسلامی شهر قدس را هدف اصلی خود قرار داده اند و سعی دارند با حمایت مقامات تل آویو آنها را از بین ببرند و طرح یهودی سازی قدس شرقی و عربی را به سرانجام برسانند.

رسانه های « اسرائیل » بتازگی طرحهای تل آویو برای تکمیل پروژه قدس بزرگ را در کانون توجهات خود قرار داده اند. هدف از این پروژه پیوند شهرک های یهودی نشین کرانه باختری ; به ویژه شهرک صهیونیستی معالیه ادومیم بزرگترین شهرک یهودی نشین به قدس شرقی است . آریل شارون نخست وزیر سابق « اسرائیل » که دچار مرگ مغزی شده نخستین کسی است که طرح قدس بزرگ را مطرح کرد. وی این اقدام را در سال ۱۹۹۷ (۱۳۸۶ ) و در دوره نخست وزیری بنیامین نتانیاهو انجام داد . شارون در آن مقطع وزیر امور زیربنایی بود . هدف از این طرح انتقال یک میلیون یهودی مهاجر به فلسطین اشغالی و اسکان آنان در شرق قدس و اطرافش جهت تثبیت اکثریت جمعیت یهودیان در شهر بیت المقدس به منظور ممانعت از تحقق آرمان فلسطینیان در قرار دادن قدس شرقی به عنوان پایتخت دولت مورد نظرشان است . در پانزدهم می ۱۹۴۸ (۱۳۲۷ ) همزمان با شکل گیری دولت عبری مساحت قدس ۲۱ ۱ کیلومتر مربع بود که ۲۰ کیلومتر مربع آن مساحت قدس جدید بود . قدس پس از این تاریخ و امضای قرار داد آتش بس در سال ۱۹۴۹ (۱۳۲۸ ) به مناطق زیر تقسیم شد که عبارتند از :

منطقه عربی با ۲ ۴ کیلومتر مربع مساحت که این رقم ۱۱ ۴۸ درصد مساحت قدس را در بر می گرفت .

منطقه ای که به اشغال « اسرائیل » درآمد و مساحت آن به ۱۷ ۷ کیلومتر مربع می رسید که این رقم ۸۴ ۳ درصد مساحت قدس را شامل می شد.

ـ منطقه تحت حاکمیت سازمان ملل متحد که به یک کیلومتر مربع می رسید و این رقم ۴ ۳۹ درصد مساحت قدس را شامل می شد.

مقامات تل آویو پس از سال ۱۹۴۸ (۱۳۲۷ ) نه تنها به تلاش خود در جهت قرار دادن قدس جدید به عنوان پایتخت خود بسنده نکردند; بلکه اعلام داشتند که قدس شرقی به قدس جدید الحاق شده است و این اقدام اندکی پس از اشغال کرانه باختری و نوار غزه در سال ۱۹۶۷ (۱۳۴۶ ) صورت گرفت . رژیم صهیونیستی در ۱۹۸۰ (۱۳۵۹ ) از الحاق قدس به « اسرائیل » خبر داد . از آن سال به بعد رژیم صهیونیستی طرح احداث شهرک های یهودی نشین برای یهودی سازی قدس شرقی را آغاز کرد و از رهگذر اقدامات سرکوبگرانه و مصادره املاک فلسطینیان ساکن این منطقه شمار زیادی از عربها را از این منطقه اخراج و ۲۰ محله یهودی نشین در بخش شرقی قدس ایجاد کرد که کل شهر را در بر می گرفت . « اسرائیل » با این اقدام جائرانه خود ارتباط جمعیتی فلسطینیان ساکن قدس را با همتایان ساکن دیگر شهرهای کرانه باختری قطع کرد . مسئولان رژیم صهیونیستی ۱۹۰ هزار یهودی را به این محله ها منتقل و اسکان دادند . در عوض و به رغم سیاست « اسرائیل » در زمینه افزایش جمعیت یهودیان در این مناطق اما همچنان ۳۲۰ هزار عرب تا آغاز سال ۲۰۰۶ (۱۳۸۵ ) در این مناطق حضور داشتند که خط مقدم رویارویی با پروژه شهرک نشینی به شمار می روند; گذشته از آن ۵۰ نهاد فلسطینی در این مناطق فعالیت می کنند.

در « قدس یکپارچه » که رژیم غاصب صهیونیستی در تلاش است آن را پایتخت همیشگی دولت عبری قلمداد کند بیش از ۷۰۰ هزار نفر زندگی می کنند که بیش از ۷۳ درصد آنان را یهودیان تشکیل می دهند و تل آویو قصد دارد تا سال ۲۰۱۰ میلادی (۱۳۸۹ ) هزار واحد مسکونی در این شهر احداث کند; به گونه ای که مجموع ساکنان این شهر در سال مذکور به ۸۱۷ هزار نفر می رسد که یهودیان اکثریت قاطعی خواهند داشت . ساخت شهرک یهودی در کوه « ابوغنیم » قدس شرقی سرآغاز تغییر نقشه عربی اسلامی این شهر به شمار می رود زیرا هدف از این اقدام توسعه بخش شرقی شمالی جنوبی شهر قدس است که بیشتر زمین های کرانه باختری را در بر می گیرد و آنها را به قدس بزرگ ضمیمه می کند و مساحت آن به بیش از یک چهارم مساحت کرانه باختری که ۵۸۰۰ کیلومتر مربع است می رسد این اقدام قبل از آغاز مذاکرات احتمالی برای حل فصل نهایی مسائل مربوط به قدس آوارگان شهرک های یهودی نشین مرزها حاکمیت و آب ها صورت می گیرد.

در همین راستا تل آویو قصد دارد به منظور اسکان ۵۵ هزار یهودی شهرک بزرگی را در روستای فلسطینی « الولجه » واقع در جنوب قدس احداث کند . مسئولان « اسرائیل » برای تحقق بخشیدن به این خواسته شوم خود ۱۰۰ هکتار از اراضی این روستا را مصادره واعلام کردند که قدس جاده ارتباطی این شهرک با شهرک دیگری در نزدیکی بیت لحم خواهد بود. این اقدام در حالی صورت می گیرد که ساخت دیوار حایل بر وضعیت جغرافیایی قدس تاثیر گذاشته و این شهر را به یک زندان بزرگی برای فلسطینیان مبدل کرده است ; به نحوی که این شهر ۱۱ دروازه دارد و نظامیان صهیونیست ورود و خروج فلسطینیان را در این دروازه ها به شدت کنترل می کنند . می توان از طریق مجموع یهودیان ساکن شهر بیت المقدس که روند رو به رشدی دارد به اهمیت این شهر در پروژه ها و طرح های شهرک سازی « اسرائیل » از سال ۱۹۴۸ تا سال ۲۰۰۶ (۱۳۲۷ تا ۱۳۸۵ ) پی برد . از سوی دیگر مجموع شهرک نشینان یهودی شهر قدس اشغالی بیشتر شهرک نشینان اراضی اشغالی را تشکیل می دهند . از سوی دیگر یهودیان ساکن قدس بزرگ ۱۱ ۱ درصد مجموع یهودیان دولت عبری و اراضی عربی اشغالی را تشکیل می دهند .

تغییر بافت جمعیتی قدس که از زمان برپایی کنفرانس « بال » در سال ۱۸۹۷ (۱۳۷۶ ) در شهر سویس شکل رسمی به خود گرفت بخشی از چالش جمعیتی میان عرب ها و یهودیان در فلسطین به شمار می رود. نکته حائز اهمیت اینکه قدس جایگاه مهمی در طرح های یهودی سازی و شهرک نشینی صهیونیستی برای تحمیل برتری جمعیتی یهودیان بر عرب ها دارد. می توان تاکید کرد که انتقال یهودیان به قدس و دیگر شهرهای فلسطین مصادره اراضی فلسطینیان ایجاد شهرک های یهودی نشین و غصب املاک فلسطینیان به شیوه های مختلف پایه های سیاست « اسرائیل » برای یهودی سازی هر چه بیشتر اراضی فلسطین به شمار می رود.

مقابله با افزایش شهرکهای یهودی نشین در شهر بیت المقدس که به منظور از بین بردن آثار عربی اسلامی و مسیحی این شهرمستقیما توسط دولت عبری و یهودیان سرمایه دار حمایت مالی می شود تلاش بی وقفه کشورهای عربی و اسلامی و بین المللی را می طلبد تا واقعیت های جدیدی بر این اراضی تحمیل وتثبیت نگردد چراکه از بین بردن آنها کار دشواری است . باید یک صندوق عربی اسلامی در جهت تقویت مقاومت و پایداری فلسطینیان ساکن شهر بیت المقدس تشکیل شود.

به رغم پیشرفت پروژه صهیونیستی در شهر قدس اشغالی و با گذشت ۱۰۹ سال از کشمکش طرفین فلسطینی و صهیونیستی بر سر قدس اشغالی ( از سال ۱۸۹۷ تا سال ۲۰۰۶ ) اما طرف فلسطینی در این کشمکش از فاکتورهای اقتدار برخوردار است که در قطعنامه های محافل بین المللی نمود پیدا می کند . در این قطعنامه ها; به وی ژه قطعنامه ۴۷۸ صادره سال ۱۹۸۰ (۱۳۵۹ ) تاکید شده است که شهر قدس بخشی از اراضی اشغالی به شمار می رود . گذشته از آن ۳۲۰ هزار عرب در این شهر سکونت دارند . همچنین فلسطینیان به وجود ۵۰ نهاد و ارگان فلسطینی استناد می ورزند.

سخن آخر اینکه « اسرائیل » از آغاز سال جاری تاکنون دست به حفاری های عدیده ای در زیر مسجد الاقصی زده است که این اقدام پایه های این مسجد را در معرض خطر جدی قرار داده است . این طرح ها تازگی ندارد زیرا به نظر می رسد که « اسرائیل » این حفاری ها را از سال ۱۹۹۶ (۱۳۷۵ ) شروع کرده است و در همان زمان نیز مردم فلسطین واکنش های شدیدی به این اقدامات ویرانگرانه نشان دادند . جدای از این مسئله در مذاکرات « کمپ دیویدـ ۲ » که در آمریکا انجام گرفت « ایهود بارک » نخست وزیر وقت اسرائیل از رهگذر پافشاری بر مذاکره بر سر مسئله قدس ایده گفت و گو بر سر محوطه مسجد الاقصی را به بهانه اینکه حق دینی یهودیان به شمار می رود پیش کشید. اینان معتقدند که باید قسمت زیرین این مسجد تحت حاکمیت « اسرائیل » باشد حال آنکه یهودیان دست به اقداماتی در فضای بیرونی این مسجد می زنند و این امر مبین این واقعیت است که « اسرائیل » مطامع و طرح های توسعه طلبانه خود نسبت به مسجد الاقصی را مخفی نگه داشته است و این امر اهمیت سیاسی تاریخی و دینی این مسئله را نشان می دهد.

در حال حاضر اسرائیل می کوشد جاده « باب المغاربه » و دو اتاق مجاور مسجد الاقصی را ویران کند و زمینه تخریب پل واقع در جنوب دیوار مسجد الاقصی را ویران کنند که این اقدام مستقیما به مسجد الاقصی لطمه می زند. انجمن یهودی دیگر به نام « عطیرات کوهنیم » اخیرا اقدام به شروع حفاری جهت ساخت معبدی در اراضی موقوفه در بخش قدیمی قدس در ۵۰ کیلومتری دیوار حایل و در چند متری دیوار غربی این مسجد کرده است . در بخش شرقی قدس نیز بیش از ۳۰ شهرک یهودی نشین و چندین پست بازرسی و دیوار حایل وجود ژدارد که قدس را از دیگر بخش کرانه باختری جدا می سازد و آن را به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم می کند. وضعیت جمعیتی قدس واقعا تاسف بار است زیرا بیش از ۲۳۰ هزار فلسطینی فقط در ۴ درصد اراضی باقی مانده از مساحت قدس شرقی زندگی کنند و اخذ مجوز ساخت نیازمند ۵ سال زمان و هزینه ای بالغ بر ۲۵ تا ۳۰ هزار دلار آمریکایی است و تحقق آن امری محال است .

رژیم صهیونیستی با تعدی های خود نسبت به بیت المقدس ومسجد الاقصی قطعنامه های سازمان علمی و فرهنگی ملل متحد « یونسکو » را نقض می کند . این سازمان قدس را یک شهر عربی به شمار می آورد و آن را در شمار میراث جهانی که از سال ۱۹۸۳ (۱۳۶۲ ) در معرض خطر قرار گرفته به ثبت رسانده است . از سوی دیگر با استناد به قطعنامه های ۲۴۲ و ۳۸۳ شورای امنیت اشغال و مهمتر از آن بر اساس قطعنامه ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل که بر لزوم ایجاد رژیمی جداگانه در قدس و تحت نظارت و سرپرستی سازمان ملل تاکید دارد اشغال اراضی عربی یک اقدام غیر قانونی به شمار می رود. همچنین رژیم غاصب صهیونیستی توافقنامه های به امضا رسیده میان مقامات امان و تل آویو در زمینه حمایت از اماکن مقدس اسلامی شهر قدس و لزوم تسهیل آزادی عبادت در این شهر را نقض می کند و در واقع با این اقدام « آزادی عبادت » به دلیل محرومیت نمازگزاران از ورود به اماکن مقدس اسلامی و مسیحی شهر قدس تحقق نیافته است .

انتقال یهودیان به قدس و دیگر شهرهای فلسطین مصادره اراضی فلسطینیان ایجاد شهرک های یهودی نشین و غصب املاک فلسطینیان به شیوه های مختلف پایه های سیاست « اسرائیل » برای یهودی سازی هر چه بیشتر اراضی فلسطین به شمار می رود

تغییر بافت جمعیتی قدس که از زمان برپایی کنفرانس « بال » در سال ۱۳۷۶ در شهر سویس شکل رسمی به خود گرفت بخش مهم چالش جمعیتی میان عرب ها و یهودیان در فلسطین به شمار می رود. نکته حائز اهمیت اینکه قدس جایگاه مهمی در طرح های یهودی سازی و شهرک نشینی صهیونیستی برای تحمیل برتری جمعیتی یهودیان بر عرب ها دارد

می توان از طریق مجموع یهودیان ساکن شهر بیت المقدس که روند رو به رشدی دارد به اهمیت این شهر در پروژه ها و طرح های شهرک سازی « اسرائیل » از سال ۱۳۲۷ تا ۱۳۸۵ پی برد . و به این نکته توجه داشت که شهرک نشینان یهودی بیشترین جمعیت یهودی را دربیت المقدس واراضی اشغالی تشکیل می دهند

تل آویو پس از سال ۱۳۲۷ نه تنها به تلاش خود در جهت قرار دادن قدس جدید به عنوان پایتخت خود بسنده نکرده بلکه اعلام داشت که قدس شرقی به قدس جدید الحاق شده است . این اقدام اندکی پس از اشغال کرانه باختری و نوار غزه در سال ۱۳۴۶ صورت گرفت

در حال حاضر « اسرائیل » می کوشد جاده « باب المغاربه » و دو اتاق مجاور مسجد الاقصی را ویران کند و زمینه تخریب پل واقع در جنوب دیوار مسجد الاقصی را ویران کنند که این اقدام مستقیما به مسجد الاقصی لطمه می زند

در بخش شرقی قدس بیش از ۳۰ شهرک یهودی نشین و چندین پست بازرسی و دیوار حایل وجود دارد که قدس را از دیگر بخش های کرانه باختری جدا می سازد و آن را به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم می کند. وضعیت جمعیتی قدس واقعا تاسف بار است زیرا بیش از ۲۳۰ هزار فلسطینی فقط در ۴ درصد اراضی باقی مانده از مساحت قدس شرقی زندگی کنند

رژیم صهیونیستی با تعدی های خود نسبت به بیت المقدس ومسجد الاقصی قطعنامه های سازمان علمی و فرهنگی ملل متحد « یونسکو » را هم نقض می کند . این سازمان قدس را یک شهر عربی به شمار می آورد و آن را در شمار میراث جهانی که از سال ۱۳۶۲ در معرض خطر قرار گرفته به ثبت رسانده است.

منبع :

مرکز اطلاع رسانی فلسطین به نقل از :

روزنامه « الرای » چاپ اردن

نشریه « الاسبوع الادبی »