حقایقی در مورد گیاه ریواس که شما را شگفت زده خواهد کرد

دانستنی هایی در مورد گیاه ریواس که شما را شگفت زده خواهد کرد.

برگ‌های این گیاه را بسیاری از افراد سمی می‌دانند و این درست است. این برگ‌ها مقدار زیادی اگزالیک اسید دارند. همچنین این اسید در کلم کالی، اسفناج، برگ چغندر و ساقه‌های ریواس وجود دارد. با این وجود برگ‌های گیاه دارای مقدار زیادی از این ماده‌ی شیمیایی هستند. در زمان هضم اگزالیک اسید می‌تواند باعث سردرد، دل درد و حالت تهوع شود.

گیاه ریواس دارای سابقه دارویی به عنوان پاک‌کننده‌ی سموم بدن در بیشتر نقاط اروپا و آسیا می‌باشد. علت اصلی این است که خوردن ریشه و برگ‌های گیاه باعث استفراغ می‌شوند. خوردن مقدار زیادی از ساقه‌ی ریواس به عنوان ملین تجویز می شده است.

گونه‌ای از گیاه ریواس که به نام غول ایرلندی مشهور است می‌تواند تا ارتفاع ۶۱۰ سانتی‌متر رشد کند و ضخامت ساقه‌ی آن به اندازه بازوی یک مرد می‌شود. پهنای برگ‌های این گیاه می‌تواند به ۳۶۵ سانتی‌متر برسد. با وجودی که از این‌گونه بیشتر به عنوان گیاه زینتی استفاده می‌شود اما می‌توان آن را مانند ریواس‌های معمولی خورد.

ریواس

ساقه‌های قرمز نسبت به ساقه‌های سبز رنگ ویتامین و مواد معدنی بیشتری دارند، این ساقه‌ها ویتامین A و بتاکاروتن بیشتری را دربر دارند. با این وجود ساقه‌های سبز دارای ویتامین K بیشتری هستند. هردو این ساقه‌ها دارای مقدار کمی آهن، منیزیم، پتاسیم و مس می‌باشند.

ریواس منبع بسیاری از بیماری‌های سربازان بریتانیایی در طول جنگ جهانی اول بوده است زیرا مرتباً سربازان و شهروندان تشویق به خوردن برگ‌های ریواس که در این کشور رشد می کرده است می‌شدند.

در بیشتر کشورهای اروپایی یک درمان متداول برای کودکان آماده کردن ترکیبی از ساقه ریواس و یک ظرف شکر می‌باشد. ساقه ریواس در ظرف شکر برای مدتی باقی‌مانده و سپس به عنوان یک میان وعده شیرین به صورت خام به کودکان داده می‌شود.