همراه شو رفیق

دوستی مثل یک گنجینه است که باید در صندوقچه دل نگه داشته شود پس هرچیزی که حاصل این دوستی و یا محکم کننده آن است به همان مقدار مهم می شود و باید حفظ شود

دوستی مثل یک گنجینه است که باید در صندوقچه دل نگه داشته شود. پس هرچیزی که حاصل این دوستی و یا محکم کننده آن است به همان مقدار مهم می‌شود و باید حفظ شود. پیدا کردن دوست یک هنر است و نگه داشتن این دوستی‌ها، هنر بزرگ‌تری است که از عهده هر کسی برنمی‌آید. برای حفظ و بیشتر کردن دامنه‌های دوستی، هم شناخت و هم تلاش لازم است. با داشتن چند مهارت اساسی و رعایت چند قانون اساسی‌تر، می‌توانیم هم دوستی‌ها را حفظ کنیم و هم به فکر ارتقای کیفی و کمی‌اش باشیم.

● ماهر شوید

دوستی هم مثل هر کار دیگری نیازمند داشتن مهارت‌هایی است:

اصل و اساس یک دوستی همین رفاقت‌ها و همراهی‌هاست. ریشه این همراهی محبت و انس است. وقتی کسی را دوست داریم، خوش آمدها و بدآمدهایش را هم می‌شناسیم و هم رعایت می‌کنیم. البته این همراهی هم برای خودش حد و مرزی دارد؛ قرار نیست به حکم دوستی، در نادرستی‌ها همراهی کنیم. خط قرمزها و حریم‌های شخصی، قانونی و عرفی، استثناهایی هستند که نباید فراموش‌شان کنیم.

این همان قابلیت «همدلی» است که به گفت همگان از «همزبانی» هم بهتر و هم خوش‌تر است. «همدلی» یعنی این که فرد شرایطی را در زندگی، حتی زمانی که در آن شرایط قرار ندارد، درک کند تا بتواند انسان‌های دیگر را وقتی با او بسیار هم متفاوت هستند، بپذیرد و به آن‌ها احترام گذارد. توجه به احساسات و عواطف دیگران و نگاه کردن به مسایل از زاویه فکری و احساسی آنان، سبب تحکیم و تقویت توانایی همدلی در میان دوستان می‌شود.

یعنی این‌که بتوانید یک پشتیبان واقعی برای فکر و احساس دوست‌تان باشید. رفتار حمایتی می‌تواند بسیاری از دوری‌ها را تبدیل به نزدیکی کند. به شرط آن که دچارآفتی به نام تعصب‌های بی مورد نشود.

بعضی‌ها فکر می‌کنند دوستی یعنی بند شدن! یعنی همه جا با هم باشند و همه چیز را درست مثل هم ببینند. باید بدانیم این مدل دوستی بعد از یک مدت باعث خستگی و دل‌زدگی می‌شود. وقتی دوستی بر اساس نیت سالم و با روش درست شکل گیرد، حتی اگر فرسنگ‌ها و سال‌ها و حتی قرن‌ها بین آدم‌ها فاصله باشد، باز از شدت و میزان این دوستی کم نمی‌شود.

خیلی وقت‌ها حرف‌هایی هست که فقط می‌توان به دوست گفت. گاهی قرار است فقط حرفی بیان شود بدون آن‌که انتظار شنیدن راهکار یا راه حلی باشد. یاد بگیریم این جور وقت‌ها، فقط گوش باشیم و گفته‌ها را بشنویم. این طوری به دوست‌مان امنیت روان می‌دهیم. یعنی کسی هست که او را می‌شنود، گفته‌ها و ناگفته‌هایش را.

● قانون داشته باشید

مثل هر رابط دیگر، دوستی‌ها هم اگر قانون نداشته باشند، دچار هرز رفتگی و انحراف می‌شوند. چند مورد از مهم‌ترین قانون‌های دوستی که باید حتما رعایت شوند:

صداقت جزو اولین شرط‌های یک رابط سالم است. برای دیگران همان را بخواهید که برای خود می‌خواهید. حالا اگر از دیگران انتظار دارید نسبت به شما رو راست باشند، باید شما هم این راستی را در رفتار و گفته‌های‌تان نشان دهید. البته یادتان باشد منظور از صداقت، ریختن هم اسرار روی دایره نیست.

طبیعی است که در دوستی‌ها و بین دوست‌ها اسراری رد و بدل می‌شوند که با نیت محفوظ ماندن گفته شده‌اند. قرار نیست با بهم خوردن و یا کم شدن رابطه‌ها، به عنوان دست آویزی برای ضربه زدن استفاده شوند. البته قرار هم نیست به حکم دوستی همه رازهای ناگفت زندگی‌تان را به دوست بگویید.

بالاخره هر انسانی برای خودش محترم است، عزت نفس دارد و به خاطر این بزرگی، حریم هم دارد. در دوستی‌ها حواس‌تان به این حریم‌ها باشد؛ هم حریم‌های فردی خودتان و هم حریم‌های شخصی طرف مقابل.

حسن ظن از مهم‌ترین شرط‌های یک رابط دو طرفه است. یعنی این که قضاوت و پیش داوری هم نکنید.

باید بتوانید برای افراد امنیت بخش باشید. آن قدر که دوست‌های‌تان بتوانند روی شما و بودن‌تان حساب کنند. روحیه‌هایی که سریع بهم می‌ریزند، باعث تزلزل در رابطه‌ها می‌شوند.

یکی از مهم‌ترین نتیجه‌های هر ارتباطی، پیدا شدن اختلاف نظر و سلیقه است. وقتی در رابط دوستی‌تان مشکلی پیش می‌آید، به جای فرار کردن، شجاعانه با موضوع برخورد کنید. کافی است درباره مشکل حرف بزنید، راه حل دهید و این راه حل‌ها را امتحان هم کنید. یادتان باشد فرصت حرف زدن را به دوستتان هم دهید.

وقتی در مراوده‌ها و نشست و برخاست‌ها انصاف باشد، جایی برای تنگ نظری و غیبت و بدخواهی که از آفت‌های دوستی هستند، باقی نمی‌ماند.

در رابطه‌های دوستی برای هم بهترین را بخواهید. این کمال خواهی باید هم در تعداد دوستی‌ها و هم در کیفیت رابطه‌ها باشد.

این قانون را می‌توان طلایی‌ترین قانون یک دوستی سالم دانست. آرزوی خوب برای دیگران داشتن با خیرخواه آن‌ها بودن، زمین تا آسمان فرق دارد. گاهی برای افراد خوبی را می‌خواهیم و این بسیار هم خوب است، اما گاهی برای دوست‌مان خیرش را می‌خواهیم. یعنی هرچه که برای او خیر و نیکی است، همان را آرزو می‌کنیم و حتی بالاتر، در این دوستی‌ها، برایش خیر و برکت می‌آوریم. واضح است برای آوردن خیر و برکت، باید نیت‌ها و روش‌هایمان هم خیر باشد. در یک کلام دوستی‌هایمان رنگ خوب خدا را داشته باشد.

یادتان باشد که شناخت این مهارت‌ها به تنهایی کافی نیست. اصولا مهارت با دانایی تفاوت دارد. همان‌طور که فرد با خواندن کتاب آموزش شنا، فقط علم به موضوع پیدا می‌کند و شنا یاد نمی‌گیرد، دانستن این مهارت‌ها هم کافی نیست بلکه با تمرین مستمر و به‌کارگیری آن در زندگی روزمره، می‌توانیم مهارت‌های دوستی را مدیریت کنیم و در شرایط مختلف، رفتار و برخورد مناسب داشته باشیم.

نویسنده: الهام غفاری