حرف های مافیایی حمید حامی

این پرحاشیه ترین مصاحبه موسیقی است که تا حالا خوانده اید آقای یاغی دیگر به سیم آخر زده و صحبت های جالبی در مورد فضای موسیقی بیان می کند

این پرحاشیه ترین مصاحبه موسیقی است که تا حالا خوانده اید! آقای یاغی دیگر به سیم آخر زده و صحبت های جالبی در مورد فضای موسیقی بیان می کند.

حامی که این روزها درگیر عقد قرار دارد با شرکت های پخش و انتشار آلبوم جدیدش است در مصاحبه قبلی با تماشا گرفته بود که برای همیشه از ایران خواهد رفت. او در این مصاحبه هم روی تصمیم قبلی اش پافشاری می کند و می گوید ...

مدام از مافیای موسیقی صحبت می کنی، مافیا کیست؟

- مافیای موسیقی ایران یعنی تعدادی خاص از اهالی موسیقی (از خواننده و آهنگساز گرفته تا نوازنده و شاعر) که به واسطه روابط خود لابی می کنند و از رانت برای پیشرفت و درآمدزایی و ایجاد شهرت روز افزون استفاده می کنند! البته در این میان تعدادی از این خودفروختگان از کمی استعداد و توانایی هم برخوردارند ولی بیشتر آنها از کمترین استعداد و توانایی در رشته خود محرومند و فقط و فقط به خاطر داشتن لابی و حمایت های دولتی و غیردولتی پیشرفت می کنند. غافل از اینکه همه چیز پول نیست!

نسل اول موسیقی پاپ مثل اعتمادی، عصار، مانی رهنما و ... بعد از مدتی میدان را خالی کردند؟ فکر نمی کنی این موضوع یکی از دلایل مسموم شدن فضای موسیقی است؟

- در موردت مانی رهنما که یکی از مفاخر موسیقی ایران است حرفی برای گفتن نیست. چون او قبلا با موسیقی، شعرهای زیبایش و با پرورش استعدادهای موسیقی ایرانی حرف هایش را زده و به حق که به جا و مطمئن گفته است! اما در مورد دیگر خواننده های نسل اولی (که اسمی از آنها نخواهم برد)، باید بگویمنود و چند درصد آنها به دلیل اینکه از حمایت های دولتی و نه از استعداد لازم و کافی برای ماندگاری و حتی فعالیت در هنر ایران برخوردار بودند، فراموش شده اند! وقتی یک هنرمند تکیه به دیواری زده که بدون شک ویران خواهد شد، زمانی که حمایت این دیوار از بین برود، قطعا هنرمندت هم از میان برداشته خواهد شد! مثل دو فرزند از یک خانواده که یکی حمایت کامل پدر را دارد و دیگری بر اساس توانایی و استعداد خود پیشرفت کرده است، که بعد از فوت پدر ... ناگفته پیداست که چه کسی باقی خواهند ماند و چه کسی فنا خواهد شد. شک نکن کسی باقی خواهد ماند که بدون تکیه به بندگان خدا بلکه با تکیه بر توانایی و استعداد خود و چشم امیدواری به درگاه خدا پا به عرصه ای خطرساز گذشته!

این فضایی که در مورد حمایت گزینشی از خواننده ها شد، گاهی در مورد ترانه سراها هم دیده می شود، قبول داری؟

- مشکل اینجاست که به غیر از چند ترانه سرای متعهد، بیشتر ترانه سرایان نیز گرفتار همان موج دلال گونه بازار موسیقی شده اند و عقده شهرت و پول گریبان آنها را هم گرفته! چه بسا که همکاری رایگان با یک خواننده نامدار بیرونی و قدیمی که دیگر از کار افتاده و صدایی برای خواندن ندارد را به فعالیت و همکاری با خواننده های جوان و مستعد داخلی ترجیح می دهند و نتیجه این عمل یک عکس العمل پولساز است! چون تا دیروز قیمت یک ترانه از این دوستان ۲۰۰ هزار تومان بوده ولی بعد از درج اسم آنها پای کلیپ آقای ایکس، هر ترانه را بالغ بر پنج تا ده میلیون تومان با منت و شرایط خاص به خواننده های داخلی می فروشند! البته من به تمام کسانی که این روش را برگزیده اند حق می دهم چون برای فقرها، عقده ها و بی فرهنگی ها یک سرپوش قطور لازم است که این سرپوش چیزی نیست جز پول و شهرت.

در مصاحبه قبل گفتی برای همیشه از ایران مهاجرت خواهی کرد، این مهاجرت به معنای خالی کردن میدان نیست؟

- چه حالا و چه بعد از من برایم مهم نیست که، چه کسانی و چگونه فعالیت می کنند! این مهم نیست که چه کسی و چگونه تیشه به ریشه فرهنگ ایرانی می زند! این مهم نیست که بی استعدادها و نابکارها نبض بازار را به دست گرفته اند. وقتی می گویم می روم، می روم! زندگی خانوادگی خود را به آلودگی کثیف موسیقی ایرانی ترجیح می دهم و این یعنی خداحافظ موسیقی ایرانی! دیگر برایم اهمیتی ندارد که چه کسی کجای دنیای موسیقی ایران ایستاده و تیتراژ فلان سریال را به چه قیتی و یا با چه رابطه ای خوانده! دیگر مهم نیست که چگونه مجوز کنسرت خارج از ایران به تعدادی داده می شود و نه به همه! این مهم است که فقط و فقط از این فضای مسموم فاصله بگیرم، زندگی شخصی منن و هم خانواده ام برای من خیلی عزیزتر از آن است که باقیمانده عمر خودم را بیشتر از این فدای فرهنگ به پول آلوده ایرانی کنم. بهتر آنکه آنها هم به ورطه پول باره خود رها شوند و کسی به اسم حامی که حقیقت ها را فریاد می زند و بنا را بر افشاگری گذاشته در میان نباشد.

حرفی مانده که بخواهی بگویی؟

- «اندکی صبر سحر نزدیک است، اندکی صبر سحر نزدیک است، اندکی صبر سحر نزدیک است.»

انتشار آلبوم جدیدت چند بار به تعویق افتاده، ماجرا چیست؟

- پاسخ این سوال که برای مخاطبانم تبدیل به معما و مایه گلایه از من شده جوابیست که در صورت باین آن اگر بخواهم هم دیگر نمی توانم در موسیقی ایران فعالیت کنم! پس بهتر است جواب این سوال را بگذاریم برای بعد از خداحافظی ام از موسیقی، بگذاریم برای آخرین مصاحبه ام، برای وقتی که دیگر قرار است هیچ اثری از من در موسیقی و هنر ایران متولد نشود.

پس هنوز هم نمی توانی تاریخ دقیقی از انتشار آلبومت اعلام کنی؟

- در مورد تاریخ انتشار شما را به خدا به من فرصت بدهید تا در این جنگ نابرابر پیروز شوم!

این روزها برخی از خواننده ها از صحبت های شما در مورد مافیا انتقاد می کنند، چه واکنشی در مقابل این حرف ها داری؟

- بهتر این است که برای حفظ آبرویشان دیگر دست به مصاحبه نزنند چون با این حرکت دست خود را به عنوان یکی از عوامل لابی بازی و رانت خواری و مافیاگری در موسیقی ایران رو می کنند.

نمونه های زیادی از مافیاگری این دوستان وجود دارد که سه نمونه از آنها را در زیر متذکر می شوم:

۱- ترانه سرا و آهنگسازی که به واسطه همکاری با خواننده های سیاسی لس آنجلسی ممنوع الفعالیت هستند و همه خط قرمزها را رد کرده اند چگونه تنها اجازه فعالیت با یک خواننده را دارند؟ چگونه اسم این ترانه سرا و آهنگساز با فونت درشت روی جلد سی دی و تمام پوسترهای آلبوم این خواننده درج می شود ولی در عین حال ممنوع الفعالیت هستند؟

۲- چگونه می شود که حامی به عنوان خواننده تیتراژ سریال فلان از شبکه سه سیما انتخاب می شود و قطعه منتخب موئرد تایید کارگردان و نویسنده و تهیه کننده و حتی مدیر شبکه هم قرار می گیرد و مجوزهای مورد نظر هم صادر می شود و پنجاه درصد مبلغ قرارداد هم به عنوان پیش پرداخت به حامی پرداخت می شود اما تنها دو ساعت مانده به پخش این سریال، خواننده دیگری جایگزین حامی می شود؟

۳- چگونه ممکن است در روز عاشورا و تاسوعای حسینی (ع) سال ۱۳۸۸ و وقتی که ایران و جهان تشیع، سوگواری و عزادار این واقعه تاریخی بود، دو نفر از همین خواننده هایی که فرافکنی می کنند در آمریکا و کانادا آن هم با قطعاتی که دست کمی از پیرهن صورتی ندارند روی صحنه بروند؟ چگونه ممکن است مرجعی برای صدور مجوز اجرای کنسرت خارج از ایران وجود نداشته باشد و فقط چند خواننده خاص حق اجرای بیرون ایران را داشته باشند؟ چگونه؟ چرا؟ و صدها سوال بی پاسخ دیگر. جالب اینکه: «چند سال است که سوالات زیادی را راجع به لابی و رانت و مافیا و آلودگی های موسیقی ایران مطرح کرده ام اما تا امروز مسوولین خرد و کلان و نه حتی خواننده هایی که فرافکنی می کنند نه تنها جوابی برای حتی یکی از سوالات من ندارند، بلکه حتی جرأت نزدیک شدن به بحث و تبادل نظر راجع به مسائل مطرح شده را نداشته اند.» و فقط گاهی برای فرار از وجدان خوابیده خود و نیز سرپوش گذاشتن بر گناهشان، مصاحبه هایی مبنی بر عدم وجود مافیا در ایران می زنند و این یعنی اینکه: «حرف حق پاسخی جز سکوت ندارد.»

حالا به نظر شما مافیا یعنی چه؟ نه یعنی همین کسانی که به واسطه لابی و رانت جیب مردم معصوم ایران را خالی می کنند.