فالکن ـ هواپیمای جنگنده

جنگنده فالکن ساخت شرکت لاکهید مارتین، به‌عنوان یکی از بهترین جنگنده‌های جهان هنوز هم آمادگی عملیاتی خود را حفظ کرده است. نخستین پرواز این هواپیما در فوریه ۱۹۷۴ صورت پذیرفت. …

جنگنده فالکن ساخت شرکت لاکهید مارتین، به‌عنوان یکی از بهترین جنگنده‌های جهان هنوز هم آمادگی عملیاتی خود را حفظ کرده است. نخستین پرواز این هواپیما در فوریه ۱۹۷۴ صورت پذیرفت.

از آن زمان تا چندی پیش بیش از ۴۰۰۰ فروند از این جنگنده تک موتوره با کارائی بالا از سوی کشورهای گوناگون جهان سفارش داده شده و پیش‌بینی می‌شود که نیروی هوائی، گارد هوائی ملی و نیروهای احتیاط، حداقل تا سال ۲۰۲۴ میلادی به این جنگنده متکی خواهند بود. باوجود این، F_۱۶ بیش از نیمی از هواپیماهای جنگنده نیروئی هوائی ایالات متحده را تا سال ۲۰۱۰ تشکیل خواهد داد. این هواپیما در ۱۸ کشور دیگر نیز در حال انجام وظیفه است، و بسیاری از کشورهای جهان نیز در تلاش برای به دست آوردن آن می‌باشند.

طرح اولیه F-۱۶ دارای چند مشخصه بود که سبب شد به‌عنوان نماد و الگوی یک جنگنده برتر شناخته و مطرح گردد. این عواملشامل تنظیم دقیق توانائی‌های ایرودینامیکی هواپیما، تناسب میان بال و بدنه آن و افزودن یک تیغه (strake) ـ که در زمان خود یک ابتکار جدید محسوب می‌گردید ـ می‌باشد. تعبیه تیغه، وضعیت ایرودینامیکی هواپیما را تا حد بسیار زیادی بهبود بخشیده و مسأله تصمیم‌گیری در مورد به کار گیری یک سیستم کامل کنترل پرواز با سیستم (FBW) نیز تأثیر زیادی بر طرح و ساختار ایرودینامیکی F-۱۶ داشته است.

پیشرفت و گسترش حضور بین‌المللی در برنامه F-۱۶ مرهون ۵ کشور تولید کننده این هواپیما در جهان می‌باشد که عبارتند از ایالات متحده، بلژیک، هلند، کره‌جنوبی و ترکیه.

از جمله امکانات فراهم امده برای F -۱۶ مجموعه‌ای از چندین حسگر پیشرفته جدید دارا می‌باشد. این مجموعه، فناوری هشدار دهنده را داری و موشکی حسگرهای عملیات و حمله در شب، همچنین عملیات هوا به هوا و نیز فناوری فراتر از میدان دید را شامل می‌شود.

در پاچه‌های فاستونی تاب S، برای تار و تاب ‌Z: جهت پود در نظر می‌گیرند و اصولاً نخ‌های پشمی انجام می‌گیرد. لیکن چنانچه در دسترس نبود ابتدا یک تکه از آن را در دست چپ گرفته مقابل خود نگه می‌داریم. بعد با دست راست سر دیگر نخ را میان دو انگشت شست و سبابه قرار داده و جهت تاب را با چند پیچش آزمایش می‌کنیم تا به بینیم تاب از کدام سمت باز می‌شود.

فایر باکس:

(یا جعبه آتش‌نشانی)

در ساختمان‌ها وانبارها لوله‌های مخصوص آتش‌نشانی قرار دارد که به‌صورت عمودی و یا افقی باحداقل ۴ اینچ از زمین تا بالاترین نقطه ساختمان (پشت بام) کشیده شده است و در هر طبقه یک خروجی قرار داده‌اند (تعداد خروجی‌ها و فایر باکس‌ها بستگی به وسعت هر طبقه دارد).

اجزای تشکیل دهنده هر فایر باکس شامل یک جعبه درون آن یک قرقره، یک سرلوله ـ یک رشته لولهنواری (۲۰ متری) می‌باشد.

در پاچه‌های فاستونی تاب S، برای تار و تاب ‌Z: جهت پود در نظر می‌گیرند و اصولاً نخ‌های پشمی انجام می‌گیرد. لیکن چنانچه در دسترس نبود ابتدا یک تکه از آن را در دست چپ گرفته مقابل خود نگه می‌داریم. بعد با دست راست سر دیگر نخ را میان دو انگشت شست و سبابه قرار داده و جهت تاب را با چند پیچش آزمایش می‌کنیم تا به بینیم تاب از کدام سمت باز می‌شود.

انواع سیستم فایر باکس

۱) سیستم خشک: این نوع سیستم به لوله آب شهری وصل نیست و راه ورودی آن در جلوی در ورودی ساختمان یا طبقه هم کف نصب می‌گردد. و در موقع ضروری آب توسط تانکرها و پمپ‌های آتش‌نشانی به درون لوله‌ها پمپاژ گردیده و در طبقه مورد نظر از خروجی‌های آن بهره‌برداری می‌گردد.

دهانه ورودی این سیستم در محفظه شیشه‌ای در بیرون منزل یا ساختمان یا کارگاه قرار داده شده است ایننو سیستم سبب می‌گردد که ما آب را بدون اتلاف وقت به نزدیک‌ترین نقطه ممکنه برسانیم.

۲) سیستم‌تر: این نوع سیستم از انتهائی‌ترین قسمت ساختمان یعنی زیر زمین تا بالاترین نقطه ساختمان (پشت‌بام) کشیده شده است این نوع سیستم به لول آب شهری وصل است و همیشه در هر حالتی در درون لوله‌ها آب وجود دارد و در هر طبقه با باز کردن شیر لوله آب، آب از درون آن خارج می‌گردد.

جعبه فایر باکس دارای خروجی‌های متفاوتی است یعنی دارای خروجی ½۲ و ½۱ و مرکب می‌باشد.

فایر باکس بایدحداقل ۳۰/۱ cm از کف ساختمان بالاتر بر روی دیوار نصب گردید.

اگر فایر باکس درون دیوار نصب می‌گردد بهترین فاصله از کف حدود ۷۰cm است.

فایر باکس باید در مناطقی نصب گرددکه مورد دید همگان باشد یعنی در مناطقی و نقاطی که قابل مشاهده باشد نصب گردد در پشت دیوارها و یاشکاف‌هانصب نگردد تا در مواقع لزوم بتوان از آن به نحو احسن استفاده شود. اصولاً فایر باکس را در راه پله‌های فرار ـ پلگردها ـ در ورودی ساختمان‌ها ـ دالن‌ها و... نصب می‌گردد.

تفاوت میان کف کم توسعه و پر توسعه

۱) کف‌های کم توسعه قابل پرتاب هستند ولی کف‌های پر توسعه غیر قابل پرتابند.

۲) کف‌های کم توسعه برای پوشاندن سطح و کف‌های پر توسعه برای پر کردن حجم استفاده می‌شوند.

۳) کف کم توسعه معمولاً در ماشین‌های آتش‌نشانی و کف پر توسعه معمولاً به‌صورت یدک و داخل بشکه به محل حمل می‌شود.