حواسمان به خودمان نیست

مرگ شاید طبیعی‌ترین اتفاق باشد که هر روز، خبری از آن شنیده می‌شود. در همین لحظه که همین جملات خوانده می‌شود، کسانی در دنیا به هزاران دلیل در حال مرگ هستند. خیلی‌ها معتقدند که مرگ مخصوصا برای انسان‌های درستکار نه‌تنها یک اتفاق بلکه رسیدن به حسی بزرگ توام با آرامش و زیبایی است.

مرگ شاید طبیعی‌ترین اتفاق باشد که هر روز، خبری از آن شنیده می‌شود. در همین لحظه که همین جملات خوانده می‌شود، کسانی در دنیا به هزاران دلیل در حال مرگ هستند. خیلی‌ها معتقدند که مرگ مخصوصا برای انسان‌های درستکار نه‌تنها یک اتفاق بلکه رسیدن به حسی بزرگ توام با آرامش و زیبایی است.

اما خارج از نگاه فلسفی و عرفانی به این مقوله، مرگ خصوصا از نوع ناگهانی اش هر چقدر برای متوفی راحت به نظر می رسد، اما برای اطرافیان شوکه کننده و بشدت آسیب پذیر است. این روزها که زندگی مطلقا ماشینی و دور از مفاهیم سلامت شده است، خبر مرگ های ناگهانی به دلیل ایست قلبی یا سکته نیز زیاد شنیده می شود.

اغلب ما فکر می کنیم مرگ های اینچنینی قابل پیشگیری نیست، اما این موضوع باور غلطی است که در ذهن ما ایجاد شده است.

پزشکان آمریکایی معتقدند که بسیاری از حملات ناگهانی قلبی مدتی قبل از این که اتفاق بیفتند با علائم هشداردهنده همراه هستند.

جالب است بدانید که به گفته پزشکان آمریکایی بیش از نیمی از مردان میانسالی که ایست قلبی ناگهانی را تجربه می کنند، از یک ماه قبل علائم آن را دارند که اگر زودتر معاینه شده باشند، می توان در بیشتر موارد از حمله قلبی جلوگیری کرد.

متخصصان قلب و عروق تاکید دارند که این علائم شامل درد قفسه سینه، تنگی نفس، سرگیجه و بی حالی است که به گفته محققان، تقریبا ۸۰ درصد این علائم چهار هفته تا یک ساعت پیش از حمله قلبی قابل تشخیص است.

ایست قلبی زمانی اتفاق می افتد که قلب عمل پمپاژ را به طور ناگهانی متوقف می کند و در صورتی که بیمار سریعا احیای قلبی ریوی دریافت کند، بسرعت از شوک الکتریکی برای بازگرداندن ضربان طبیعی قلب او استفاده شود، از مرگ جان سالم به در خواهد برد.

دانستن این نکات از این جهت حائز اهمیت است که اغلب آن قدر درگیر مسائل روزمره و دردسرهای نه چندان مهم زندگی شده ایم که هرگز به چنین علائمی اهمیت نمی دهیم. متاسفانه خیلی از ما ایرانی ها، مراقبت های لازم برای پیشگیری از بیماری هایی که می تواند ما را تا مرگ نزدیک کند، بی اهمیت و وسواس گونه می دانیم. این موارد فقط شامل بیماری های جسمی نمی شود؛ درباره مشکلات روحی، اضطراب ها و افسردگی ها نیز موضع مشابه داریم. کاش حواسمان کمی بیشتر به خودمان باشد.

آوید طالبیان