Schweizer Model ۳۳۳

بالگرد شوایتزر مدل ۳۳۳ که در کلاس بالگردهای سبک موتور توربینی قرار می گیرد، گونه تقویت شده و تغییر یافته مدل ۳۳۰ است که در سال ۱۹۹۳ وارد خدمت شده بود. مشخصات جدید این بالگرد …

بالگرد شوایتزر مدل ۳۳۳ که در کلاس بالگردهای سبک موتور توربینی قرار می گیرد، گونه تقویت شده و تغییر یافته مدل ۳۳۰ است که در سال ۱۹۹۳ وارد خدمت شده بود. مشخصات جدید این بالگرد شامل افزایش ارتفاع در ارابه های فرود و بهسازی قطعات سیستم دینامیکی و روتورهای جدید است که باعث افزایش قدرت بار مفید، سرعت و قابلیت پرواز ایستا در مقایسه با سلف خود شده است.

این بالگرد به منظور انجام مأموریت هایی مانند اعمال قانون هوابرد، آموزش خلبانی پایه و پیشرفته، گشت و مراقبت از خطوط انتقال نیرو و نفت، جمع آوری الکترونیکی خبر، حمل نقل و دیگر کاربردهای چند منظوره طراحی و ساخته شده است.

در سال ۱۹۸۳ کمپانی شوایتزر توسط کمپانی هیوز اجازه ساخت بالگرد مدل ۳۰۰C را دریافت کرد که همین امر باعث ورود شوایتزر به جرگه تولید کننده های بالگرد شد.

در سال ۱۹۸۶ شوایتز کل برنامه مدل ۳۰۰C را خریداری کرده و در سال های بعدی خانواده این بالگرد را با دو مدل ۳۳۰ و ۳۰۰CB گسترده تر کرد. کمپانی آمریکایی شوایتزر در سال ۲۰۰۴ توسط کمپانی بزرگ طراحی و ساخت بالگرد سیکورسکی خریداری شده و اکنون به عنوان یکی از زیرمجموعه های این کمپانی به فعالیت شمغول است.

مدل ۳۳۳ بالگرد شوایتزر در ژانویه سال ۲۰۰۰ میلادی گواهینامه پرواز را از FAA دریافت کرده و در پایان همان سال توسط پلیس هیوستون به خدمت گرقته شد. به همراه مدل جدید کیت ارتقا و به روزرسانی مدل های ۳۳۰ و ۳۳۰SP ب استاندارد ۳۳۳ نیز توسط این کمپانی عرضه شده که اولین بالگرد ارتقا یافته با این کیت در سال ۲۰۰۱ توسط پلیس سان آنتونیو به خدمت گرفته شد.

در ژانویه سال ۲۰۰۴ کمپانی شوایتزر گواهینامه FAA را برای گونه ای از این بالگرد با قدرت برخاست افزایش یافته دریافت کرد. این ارتقا هم به صورت انتخابی در مدل های جدید و هم به طور کیت برای مدل های قدیمی قابل ارائه بود. در این ارتقا محدوده حداکثر قابل ارائه بود. در این ارتقا محوده حداکثر قدرت برخاست پنج دقیقه ای از ۲۵۲ به ۲۸۰ شفت اسب بخار رساند شده که در نتیجه سقف پرواز ایستای خارج از تأثیر زمین به ۶ هزار پا افزایش یافت.

از بدنه مدل ۳۳۳ در و ساخت بالگرد تاکتیکی بدون سرنیشن RQ-۸A Firescout کمپانی نورث روپ گرومن که برای نیروی دریایی ایالات متحده ساخته شده، استفاده شده است. شوایتزر۳۳۳ هم چنین در مراحل اولیه نمایشگر فن آوری بالگرد دارای توانایی پرواز با «سیم سیکورسکی X۲» نیز به کار گرفته شد.

روتور ارتقا یافته مدل ۳۳۳ و نیز فن آوری پیشرفته به کار برده شده در پره های روتور توانایی حمل ۳۰ درصد بار خارجی بیشتر از مدل ۳۳۰ را به این بالگرد داده است. قابل ذکر است که پره های روتور اصلی دارای ماهواره های کوژدار با برآر زیاد هستند. روتور با قطر کلگی بیشتر با دیسک بزرگ تر توسط هزار خاری به شفت محرک متصل شده تا حداکثر قدرت برخاست و قدرت پیوسته، گشتاور و سرعت را افزایش دهد. با وزن برخاست برای یک عملیات معمولی این بالگرد سرعت پیمایشی حود ۱۰۵ نات را بیش از ۵/۳ ساعت می تواند داشته باشد و سقف پرواز ایستای این بالگرد تحت تأثیر زمین بالای ۸ هزار پا است. شکل بدنه و سکان های عمودی و افقی ثابت بزرگ موجب افزایش پایداری و هندلینگ پروازی و در نهایت ارابه های فرود با ارتفاع بیشتر باعث افزایش فاصله ایمن بدنه با زمین شده است. برای افزایش ایمنی در هنگام برخورد سازه این بالگرد دارای ۲۹ اینچ بخش جاذب انرژی برخورد بوده و یک مخزن سوخت بادکنکی مقاوم در برابر ضربه نیز به تجهیزات آن اضافه شده است. کاکپیت عریض این بالگرد را می توان مجهز به سه صندلی برای مأموریت های چند منظوره و یا چهار صندلی برای حمل مسافر بیشتر کرد. برای این بالگرد و پانل آلات دقیق در نظر گرفته شده که بسته به انتخاب مشتری یک نوع VFR و یک پانل VFR/FR دارای محل نصب آلات و ادوات جدید قابل سفارش است. بالگرد شوایتزر مدل ۳۳۳ از یک موتور توربوشفت رولزرویس ۲۵۰-C۲۰W نیرو می گیرد. حداکثر قدرت برخاست این بالگرد ۴۲۰ شفت اسب بخار بوده و گنجایش سوخت آن نیز ۲۷۶ لیتر است.

ترجمه: محسن مرادی

تنظیم برای تبیان: محسن مرادی