میهمانی خدا

دو سال پیش تنها آرزویی که داشتم رفتن به زیارت خانه خدا بود. از لحاظ مالی در شرایط مناسبی نبودم و مرحله ثبت نام شروع شده بود.
هر قدر تلاش کردم توانستم مبلغ مورد نظر را تهیه کنم. مهلت …

دو سال پیش تنها آرزویی که داشتم رفتن به زیارت خانه خدا بود. از لحاظ مالی در شرایط مناسبی نبودم و مرحله ثبت نام شروع شده بود.

هر قدر تلاش کردم توانستم مبلغ مورد نظر را تهیه کنم. مهلت ثبت نام گذشت و من نتوانستم به آرزویم برسم. آن شب تا صبح اشک ریختم و از درگاه خداوند خواستم تا بتوانم برای یکبار هم که شده حضور لذت بخش در خانه خدا را احساس کنم.

زمانی که صبح از خواب بیدار شدم از محل کارم با من تماس گرفتند، همکارم به من اطلاع داد که اسم من میان افراد اعزامی از طرف شرکت به خانه خداست.

ابتدا فکر کردم باتوجه به دانستن علاقه ام، همکارم قصد شوخی دارد اما زمانی که در تابلو شرکت نام خود را دیدم همان زمان سجده شکر به جا آوردم.

روز موعود فرا رسید و من هر روز در انتظار رسیدن لحظه وصل بودم. بالاخره روز سفر فرا رسید و من هم با همکارانم عازم شدم. هیچ وقت اولین لحظه ای که خانه خدا را دیدم فراموش نمی کنم.

زمانی که عظمت و زمزمه های «الله» و «لبیک اللهم لبیک» را در میهمانی خانه خدا می شنیدم سرشار از معنویت می شدم. از همه شهرهای دنیا، پیر و جوان، سفید و سیاه همه نجواکنان نیایش پروردگار را می کردند.

از این که خداوند مرا هم جزو میهمانان خانه خود قرار داد همیشه شاکر او هستم و این خاطره هر لحظه در ذهن من نشانگر اوج عظمت و قدرت و توانایی حضرت حق است.

رضا قدیری- ۳۵ ساله

زهرا ضربتی