پایان طاسی

نگاهی به تکنیک های کاشت مو

صفحه نیازمندی‌های روزنامه را ورق می‌زند، به یکی دو تا دوست و آشنا تلفن می‌کند و در دنیای مجازی اینترنت به دنبال راه‌حلی واقعی برای مشکلش می‌گردد و..

در اواسط دومین دهه زندگی‌اش کم‌کم موهایش شروع به ریختن کرد و آرام‌آرام فضایی بی‌مو در وسط سرش ایجاد شد. پدرش هم همین‌طور بود و طاس شدن و رسیدن این ارث از پدر به او کابوس نوجوانیش بود.

کاشت مو و متوسل شدن به روش‌های مختلف پوشاندن طاسی سر، در حیطه اقدامات زیبایی قرار دارد، اما تفاوت عمده آن با سایر روش‌های زیبایی تمایل بیشتر مردها نسبت به زنان به آن است. لازم به‌ذکر است امروزه کاشت مو تنها به سر محدود نمی‌شود و حتی می‌توان از تکنیک‌های خاصی برای کاشت ابروها و ریش هم استفاده کرد.

● پیش به سوی موهای جدید

برای ترمیم کم‌مویی و طاسی سر راه‌های مختلفی وجود دارد که آسان‌ترین و شاید قدیمی‌ترن آنها استفاده از کلاه‌گیس‌ها باشد. کلاه‌گیس‌هایی که در حقیقت پروتز مصنوعی مو محسوب می‌شوند و با روش‌های گوناگونی روی سر نصب می‌شوند که شایع‌ترین آنها اتصال کلاه‌گیس با استفاده از چسب‌های مخصوص و کلیپس‌های ظریف است.

در روش بافت مو هم از الیاف مصنوعی برای بافت به موهای طبیعی فرد استفاده می‌شود. مهم‌ترین مشکل این روش این است که هر ۵ تا ۶ هفته یکبار کلاه‌گیس باید تنظیم شود چون بعد از مدتی با رشد موهای سر فرد کم‌کم کلاه‌گیس شل‌ می‌شود، همچنین کشش مداوم موهای سر منجر به آسیب دیدن موهای طبیعی و ریزش دائمی آنها خواهدشد.

مشکل دیگر بوگرفتن و خراب شدن کیفیت کلاه‌گیس است که در نتیجه تعریق پوست سر ایجاد می‌شود و لازم است هر ۱ تا ۲ سال یکبار کلاه‌گیس عوض شده و هر ۶ ماه یکبار رنگ‌آمیزی شود. از دیگر روش‌های برطرف کردن کم‌مویی و طاسی‌سر درمان‌های دارویی و جراحی است. البته برای افراد زیادی نتیجه مطلوب با استفاده همزمان درمان‌های طبی و جراحی کاشت مو به‌دست می‌آید. امروزه به‌طور کلی می‌توان گفت تنها دو دارو (محلول‌های ماینوکسیدیل و داروی خوراکی فیناستراید) در این زمینه به تایید FDA آمریکا رسیده‌اند. فیناستراید، دارویی است خوراکی که فقط مردان مجاز به استفاده از آن هستند و این دارو در کمتر از دو درصد مردان مصرف‌کننده عوارض جانبی ایجاد خواهد کرد و حتما باید توسط پزشک تجویز شود.

محلول‌های ماینوکسیدیل هم که به صورت محلول‌های ۲ درصد و ۵ درصد به‌صورت موضعی استفاده می‌شوند. استفاده از این محلول‌ها هم باید تحت‌نظر پزشک باشد. این محلول با اتساع عروق روی رشد موها اثر گذاشته و تاثیری روی هورمون‌های مردانه ندارد.

استفاده از این محلول‌ها معمولا در شروع ریزش و ریزش کم‌وسعت موثرتر است، اما اثرات آن در افراد مختلف متفاوت است. ماینوکسیدیل روی نواحی مرکزی پوست سر بیشتر از قسمت‌ جلو اثر دارد و روی موهایی که در فاز رشد (آناژن) هستند، بیش از فاز استراحت (تلوژن) موثر است. همچنین روی موهای نازک و کرکی و موهای خشن هردو موثر است. توجه داشته باشید که اگرچه ممکن است هنگام استفاده از ماینوکسیدیل، ریزش موها در فاز استراحت برای مدت کوتاهی بیشتر شود، اما این اثر موقتی بوده و موهای ریخته شده در هفته‌های بعد دوباره رشد خواهند کرد. در صورت استفاده از ماینوکسیدیل تا آخر عمر باید از آن استفاده کرد و با قطع آن ممکن است همه موهای رشد کرده دوباره بریزند.

در استفاده از این محلول احتمال رویش موهای زائد در صورت به دلیل تماس محلول با آن و یا علت نامشخص دیگری وجود دارد.

اما همانطور که در بالا اشاره کردیم تنها راه‌حل افراد کم‌مو استفاده از این روش‌ها نیست و سال‌هاست که با کمک جراحی می‌توان امیدوار به رویش موهای جدید بود. جراحی انواع زیادی دارد که ما در اینجا فقط به برخی از معروف‌ترین آنها اشاره می‌کنیم. گذاشتن flap (قراردادن یک قطعه پوست مودار در ناحیه طاس سر)، کاهش وسعت پوست طاس (با برش‌های جراحی قسمتی از پوست ناحیه طاس برداشته‌می‌شود تا از وسعت ناحیه بی‌مو کم شود)، گذاشتن الیاف مصنوعی شبیه مو داخل پوست ناحیه طاس و کم پشت و کاشت موی زنده و بازسازی محل کم‌مو و طاس.

سه روش نخست به دلیل ایجاد نمای نازیبا، غیرطبیعی و بر جا گذاشتن اثر زخم و عوارض زیاد معمولا جز در موارد خاص کمتر استفاده می‌شوند.

کاشت موی زنده و بازسازی طاسی و کم مویی هم خود به چندین روش انجام می‌شود. FUT یکی از این روش‌هاست. در این روش موهای خود فرد جایگزین موهای ریخته او می‌‌شود. این موها مانند موهای طبیعی رشد خواهد کرد، می‌توان آنها را شست،حالت داد و کوتاه کرد.

● مویی که کاشته می‌شود

برای کاشت مو به روش FUT نیاز به بی‌حسی موضعی است. قبل از عمل موهای ناحیه کاشت کوتاه خواهند شد. سپس یک نوار باریک به طول و عرض ۳۰ و ۲/۱ سانتی‌متر از پوست مودار پشت و طرفین سر بیمار برداشته می‌شود و ناحیه ناحیه با بخیه و یا منگنه ترمیم می‌شود.

در مرحله بعدی نوار پوستی برداشته شده، به قطعات بسیار کوچکی تقسیم می‌شود که به هر قطعه گرافت (graft) می‌گویند. هر گرافت حاوی یک تا ۴ و یا ۳ تا۶ تار مو است. سپس با در نظر گرفتن سن بیمار و عکس‌های قدیمی او و با توافق بیمار خط موی جدیدی برایش طراحی می‌شود. ظریف‌ترین گرافت‌ها در محل خط مو کاشته می‌شود.

گرافت‌های تهیه شده با دقت در مناطق طاس و کم‌پشت پوست سر و به موازات موهای بیمار کاشته‌می‌شوند. محل کاشته شدن هر یک از گرافت‌ها در پوست سر بسیار کوچک و کم‌عمق است و می‌توان گفت فقط به اندازه یک سوراخ سطحی ناشی از فرو کردن یک سوزن در پوست است. گرافت‌ها به دقت و یکی یکی داخل این سوراخ‌ها کاشته می‌شوند و سپس سر پانسمان می‌شود.

این گرافت‌ها قبل از کاشته شدن شمارش شده و در ظروفی شیشه‌ای چیده می‌شوند. در گذشته اندازه گرافت‌ها بزرگ بود و موهای کاشته شده نمای عروسکی غیرطبیعی پیدا می‌کردند، ولی امروزه با استفاده از گرافت‌های کوچک موها طبیعی‌تر به نظر می‌رسند.

معمولا دو روز بعد از کاشت مو پانسمان آن باز می‌شود و باید محل کاشت را با شامپو شست. یک هفته بعد هم بخیه‌ها کشیده می‌شوند. در حدود ۲ تا ۶ ماه بعد هم موهای جدید شما شروع به رشد خواهند کرد.

دکتر نوری در مورد جلسات کاشت مو می‌گوید: «تعداد این جلسات به عوامل مختلفی بستگی دارد. معمولا بسته به وسعت و شدت طاسی در منطقه گیرنده و تراکم موها در منطقه دهنده، ۱ تا ۳ جلسه کاشت مو لازم خواهد بود و فاصله جلسات کاشت مو هم از یک ماه تا یک سال متغیر است. حداکثر گرافت‌های کاشته شده در هر جلسه هم حدود ۲ هزار گرافت است که از این تعداد حدود ۴۵۰۰ تا ۶۰۰۰ تار مو رشد خواهد کرد».

در این روش گاهی بیمار یکی دو روز در پشت سر خود احساس کشیده‌شدن پوست می‌کند که با مصرف مسکن رفع خواهد شد. جوشگاه محل دهنده هم بسیار باریک است و به‌راحتی توسط موهای فرد پوشیده می‌شود.

● بهترین گزینه‌ها

اگر دچار کم‌پشتی موی سر هستید، به حدی که در زیر نور معمولی، سفیدی پوست سر شما از لابه‌لای موهایتان به اندازه زیادی دیده‌می‌شود می‌توان گفت کاندیدای مناسبی برای کاشت مو هستید، البته به شرطی که حداقل ۲۰ ساله باشید.

▪ افراد مناسب برای کاشت مو چه کسانی هستند؟

- مردان با ریزش موی آندروژنتیک و یا موهای کم‌پشت

- زنان باموهای کم پشت و نازک

- افرادی که به دنبال بیماری‌های پوست سر و صدمات ناحیه سر و یا عمل جراحی قبلی در ناحیه سر و یا سوختگی دچار طاسی شده‌اند.

- افرادی که به‌طور مادرزادی دارای ابرو و مژه کم پشت و یا فاقد آن هستند.

- کسانی که به دنبال جراحی ناحیه صورت، عمل لب شکری، ریش یا سبیل آنها به صورت خطی یا منطقه‌ای دچار طاسی شده است.

- کسانی که به دنبال خالکوبی ابرو، چند سال بعد دچار کم پشتی و طاسی ابرو می‌شوند.

- افرادی که قبلاً برای بازسازی طاسی و کم‌پشتی از روش‌های Flap و یا Punch استفاده کرده‌اند و از نمای غیرطبیعی آن ناراضی هستند.

شهرزاد عبدیه