بحران بدهی جهان سوم

بحران بدهی زمانی رخ می دهد که یکی از وام گیرنده های عمده نتواند طبق برنامه ریزی مقرر انجام گرفته، اصل و سود وام های دریافتی خود را پرداخت نماید. اخرین بحران بدهی بین المللی در …

بحران بدهی زمانی رخ می دهد که یکی از وام گیرنده های عمده نتواند طبق برنامه ریزی مقرر انجام گرفته، اصل و سود وام های دریافتی خود را پرداخت نماید. اخرین بحران بدهی بین المللی در ماه آگوست سال۱۹۸۲ میلادی آغاز شد و در آن موقع دولت مکزیک، به تمامی وام دهندگان خود اطلاع داد که نمی تواند طبق برنامه ریزی های قبلی، به پرداخت بدهی های خود عمل کند. در همان سال چندین کشور دیگر نیز بیانیه های مشابهی صادر نمودند. البته این بحران، اولین بحران بین المللی از این نوع نبود؛ در دهه۱۹۳۰ و نیز در قرن نوزدهم، چنین ماجرا هایی اتفاق افتاده بود.

شوک های خارجی بطور عمده ای در آغاز و مراحل اولیه بحران دهه۱۹۸۰ تاثیر گذار بودند. شوک های بهای نفت و غذا در میانه دهه۱۹۷۰ ، وام های خارجی بسیاری از کشورهای در حال توسعه را موجب شد. ذخایر بانکی کشورهای عضو سازمان کشورهای صادر کننده نفت (اوپک) نیز افزایش فوق العاده ای یافت. با این حال سیاست های سخت گیرانه مالی در انگلستان و ایالات متحده آمریکا در اوایل دهه۱۹۸۰ نرخ های سود بالایی را ایجاد کرد، و این امر باعث افزایش ارزش دلار گردید که به صادرات جهان سوم به اقتصاد های صنعتی و بنا بر این درآمد های مبادلات خارجی آنها لطمه زیادی وارد آورد. توام شدن این شرایط، باعث ناتوانی وام گیرندگان عمده از انجام تعهداتشان شد. البته باید گفت که بحران بدهی ها صرفا ما حصل شوک های خارجی نبود. در پی شوک های دهه های۱۹۷۰ و۱۹۸۰ بسیاری از وام گیرندگان برای تطبیق سیاست های داخلی با تحولات مالی بین المللی کند عمل می کردند. از این رو در میانه دهه۱۹۹۰ سیاست گذاران بین المللی بیشتر بر اشتباهات سیاست گذاری داخلی تمرکز می کردند تا شوک های خارجی؛ این سیاست ها مواردی همچون کسری های مالی ناپایدار، سیاست های پولی نا استوار درباره جریان سرمایه، و نرخ مبادله ارز را شامل می شد.

کریس بارت-مترجم: یعقوب نعمتی وروجنی

منبع:

P ۱۸۳. ۲۰۰۴, second edition, Routledge, New York, Hara,پedited by Phillip Anthony O Encyclopedia of Political Economy,