دولت سایه در دوسوی آتلانتیک

هنگامی که «گوردون براون» نخست وزیر انگلیس در سخنان اخیر خود, ریشه نزدیکی و اتحاد لندن و واشنگتن را در «ارزش های مشترک» دوطرف عنوان کرد, او در حال انعکاس وتکرار سخنان «کیم هاولس» رئیس دفتر وزارت خارجه بود «هاوس» هم که آن زمان در حال آماده شدن برای پذیرایی از دیکتاتور عربستان سعودی بود به «ارزش های مشترک» انگلیس و عربستان اشاره کرد

«جان پیلجر» (نویسنده و فیلمساز آمریکایی) در آخرین یادداشت خود برای نشریه «نیواستیشن» در مورد ریشه ها و ارزش های مشترک «پروژه انگلیسی- آمریکایی برای نسل آتی» موسوم به بی.ای. پی. توضیح می دهد. این کمیته درسال ۱۹۸۳ توسط «رونالد ریگان» و با حمایت «روپرت مرداک» (سرمایه دار معروف استرالیایی و صاحب شرکت های عظیم رسانه ای) پایه گذاری شد.

نشست های بی.ای.پی. سالانه و به تناوب در آمریکا و انگلیس برگزار می شود. دانشمندان، اقتصاددانان، صاحبان و دست اندرکاران رسانه ها، چه لیبرال و چه منتسب به جناح چپ، از جمله شرکت کنندگان این نشست ها هستند.

هنگامی که «گوردون براون» نخست وزیر انگلیس در سخنان اخیر خود، ریشه نزدیکی و اتحاد لندن و واشنگتن را در «ارزش های مشترک» دوطرف عنوان کرد، او در حال انعکاس وتکرار سخنان «کیم هاولس» رئیس دفتر وزارت خارجه بود. «هاوس» هم که (آن زمان) در حال آماده شدن برای پذیرایی از دیکتاتور عربستان سعودی بود به «ارزش های مشترک» انگلیس و عربستان اشاره کرد. محتوا و معنی هردو یکسان بود. ارزش های مشترک در هردو مورد قدرت درنده و ثروت است. ارزش هایی که ربطی به دموکراسی و حقوق بشر ندارد و حمام خون در عراق و تجاوز هر روزه به فلسطینیان تنها دو نمونه از آنها هستند.

«اشتراک ارزشها» در یک کنفرانس سالیانه توسط یک سازمان در سایه جشن گرفته می شود. این سازمان «پروژه انگلیسی» آمریکایی برای نسل آتی، یا همان «بی.ای.پی» است. «بی.ای.پی» درسال ۱۹۸۵ با پول یک تراست فیلادلفیایی که سابقه ای طولانی درحمایت از سیاستمداران راستگرا دارد، آغاز به کار کرد.

اگرچه «بی.ای.پی» به شکل آشکار به بنیان و ریشه های این ارزش های مشترک اشاره نمی کند اما ریشه این اتحاد را می توان درخطابه ریگان، رئیس جمهور آمریکا درسال ۱۹۸۳ یافت. او در سخنانی خطاب به «نسل آتی» دوسوی آتلانتیک، آنان را به همکاری درآینده در مورد دو محور «امنیت» و «دفاع» فراخواند. این سخنان وی اشاره فوق العاده و زیادی به «ارزش های مشترک» داشت. این جشن در «اتاق وضعیت» کاخ سفید و با حضور دو ایدئولوگ سازمان-«روپرت مرداک» و «جیمز گلداسمیت» برگزار شد.

همانطور که ریگان روشن کرد نیاز به کمیته «بی.ای.پی» از نگرانی های واشنگتن در مورد افزایش مخالفان انگلیسی سلاح های اتمی، به ویژه استقرار موشک های کروز در اروپا ناشی می شد. او این مسئله را «یک نگرانی ویژه» خواند و تصریح کرد: «این نگرانی، همین نسل آتی است، نسلی از جوانان که مجبور می شوند درآینده در حوزه های دفاعی و امنیتی همکاری کنند نسلی نو از نخبگان جوان- شامل روزنامه نگاران- دانشگاهیان، اقتصاددانان، اعضای جامعه مدنی و رهبران اجتماعات لیبرال- که باید موج فزاینده «تفکر ضدآمریکایی» را معکوس کنند.

«دیوید ویلتس» - سردبیر سابق نشریه راستگرای «مطالعات سیاسی» در انگلیس که درحال حاضر عضو کابینه درسایه حزب محافظه کار است- هدف این شبکه را تقویت روابط و مناسبات انگلیسی- آمریکایی به ویژه میان صاحبان مناصب حساس و یا کسانی که این مناصب را در آینده اشغال می کنند، معرفی می کند.

«جان کر» سفیر اسبق انگلیس در واشنگتن این موضوع را روشن تر می کند. او در یک سخنرانی گفت: این ترکیب قدرتمند که از اشخاص برجسته و روابط نزدیک دو سوی آتلانتیک به وجود آمده، آن زمان مرا تهدید کردند که سفارت را فلج خواهند کرد.»

یکی از سازمان دهندگان . «بی. ای . پی» توضیح می دهد؛ این کمیته ای است که به رهبران پیشکوت احترام می گذارد و در پی ارتقای نقش آمریکا و انگلیس در سطح جهان است.

اعضای تحت آموزش «بی. ای.پی» در انگلیس، اغلب از اعضای حزب کارجدید و این جریان انتخاب شده اند. حداقل چهار عضو «بی. ای . پی» و یکی از اعضای کرسی مشورتی آن در دولت اول «تونی بلر» نخست وزیر سابق انگلیس، به مقام وزارت رسیدند. اعضای حزب کار جدید که به عضویت «بی.ای.پی» در آمده اند عبارتند از «بارونس سیمونس»، جاناتان پاول (رئیس دفتر بلر)، «بارونس اسکاتلند»، «داگلاس آلکساندر»، «جف مولگان»، «متیوتیلر» و «دیوید میلیبند» (وزیر خارجه فعلی انگلیس).

عده ای از آنها عضو «انجمن فابیان» هستند که خود را به عنوان افراد چپ گرا معرفی می کنند. «ترور فیلیپس»، رئیس کمیسیون برابری و حقوق بشر یکی دیگر از اعضاست. آنها با نجواهایی که بوی دسیسه می دهند، مخالفت می کنند. این رابطه دو سوی آتلانتیک و هواخواهی آمریکایی انگلیسی، صرفاً برای اطمینان و تجمیع کامل قدرت های پراکنده ای است که برخی اوقات مؤثر نیز هستند.

کنفرانس های «بی. ای.پی» به صورت سالانه و به نوبت در آمریکا و انگلیس برگزار می شود. کنفرانس سال گذشته در «نیوکاسل» انگلیس و با موضوع «ایمان وعدالت» برگزار شد.

دیانا نگرو پونته» همسر «جان نگروپونته» رئیس سابق امنیت ملی دولت بوش که به دلیل پیوند با جوخه های مرگ سیاسی در آمریکای لاتین بدنام است - از اعضای بخش آمریکایی «بی. ای.پی» به شمار می رود. او دنباله رو «نو محافظه کار» دیگری به نام «پل ولفوویتز» معمار حمله به عراق و رئیس بی آبروی سابق بانک جهانی است.

اعضای «بی. ای . پی» از سال ۱۹۸۵ هر ساله گردهم می آیند تا ارادت خود را نسبت به شرکت های «کوکاکولا»، «مونسانتو»، «ساتچی اند ساتچی»، «فیلیپ موریس»، «بریتیش ایرویز»و سایر کمپانی های بین المللی ابراز کنند. «نیک باتلر» - ناظر سابق ارشد شرکت «بریتیش پترولیوم - از اعضای برجسته این کمیته است.

خیلی ها معتقدند این کنفرانس ها، سرگرمی های خاص خود را دارد و به وسیله تکنیک های عملیات روانی، بازی های مدیریت شده، نمایش های شخصی و برنامه های شاد، در مورد تجارت های مهم تصمیم گیری می شود.

در گزارش کنفرانس سال ۲۰۰۲ این کمیته آمده است: «بسیاری از اعضای «بی. ای.پی» را پایه گذاران صنایع دفاعی و نظامی آمریکا و انگلیس تشکیل می دهند.»

مسائل «بی. ای . پی» به ندرت آشکار می شود البته ممکن است چیزهایی رو شود که بیشتر هم کار روزنامه نگاران عضو همین کمیته است. «دیوید لیپسی»، «یاسمین براون» و سایر همفکران «مرداک» از روزنامه نگاران برجسته «بی. ای .پی» هستند. «بی . بی. سی» نمونه خوبی است. «جیمز نااوگتی» در یک برنامه روزانه و مردم پسند به شکل گسترده ای، علاقه خود به دو سوی آتلانتیک را منعکس کرده و اشاعه می دهد. او از سال ۱۹۸۹ عضو «بی. ای. پی» است. «ایوان دیویس»، صدای جدید «بی. بی. سی» و سردبیر پرشور سابق اقتصادی آن، از دیگر اعضاست. بالای صفحه اصلی و ب سایت «بی. ای .پی» تصویر و امضای «جرمی پاکسمن» چهره برجسته «بی. بی. سی» است. او در مورد «بی. ای. پی» چنین می گوید: «یک راه حیرت آور برای دیدن دوستان رنگارنگ آمریکایی و انگلیسی»!

منبع: پایگاه تحلیلی «جان پیلجر»

مترجم: محمد صرفی