ملودرام یا کمدی؟

عنوان ساخته جدید عطشانی بیش از هرچیز تداعی گر مواجهه با یک فیلم سیاسی است و حضور مهدی هاشمی و اکبر عبدی در لیست بازیگران نیز گونه روایی اثر را در محدوده کمدی در ذهن بینندگان …

عنوان ساخته جدید عطشانی بیش از هرچیز تداعی گر مواجهه با یک فیلم سیاسی است و حضور مهدی هاشمی و اکبر عبدی در لیست بازیگران نیز گونه روایی اثر را در محدوده کمدی در ذهن بینندگان سروشکل می دهد اما آنچه در طول زمان نمایش این فیلم با آن روبرو شدیم لحنی دوپاره از موقعیت های به ظاهر کمیک با دوز بالایی از دیالوگ های سطحی و شعاری گاه سیاسی موافق و حتی در برخی موارد در تعارض با خاستگاه اندیشه ای دولت اصول گرا بود که البته گاه تحت الشعاع مسایل ملودراماتیکی چون مشکلات قشری از جامعه ایران و نیز وضعیت خانم طیبی و دخترش قرار گرفت که با اسلوب روایی اثر چندان همخوان نیست.

یکی از مشکلات اصلی این فیلم را که لااقل در مقابل اثر قبلی عطشانی (در امتداد شهر) قابل دفاع تر است باید در بی منطقی نقطه عطف اولیه و ابهام های آن جستجو کرد. به واقع فیلمنامه به مهمترین چارچوب روایی اثر یعنی چگونگی رسیدن سیم کارت سابق تلفن همراه رئیس جمهور به آن مرد نمی پردازد و توجه خود را به چالش ها و اتفاقاتی مستقر می سازد که پس از خرید این سیم کارت برای قربانعلی کیسومی به وجود می آید.

از این وجه فیلم در منظری روانشناسانه به دلیل نمایش ناقص و مبهم آنچه یک باربر معمولی را در موقعیت و جایگاه جدیدی از مناسبات اجتماعی، به فردی متقن، مورد احترام و مهم در نظر خودش ارتقا می دهد نمی تواند تفکر مخاطبش را در برابر آنچه بر قربانعلی می گذرد متقارن کند و به دلیل همین ناتوانی دراماتیک در نمایش موقعیت ها و حالت های ذهنی خاصی که کیسومی را به توهم حاد خود بزرگ بینی می رساند از تبدیل شدن به فیلمی آبرومند در گونه روایی ملودرام با رگه هایی محدود از کمدی موقعیت و همراه با مقادیری از کنایه ها و شعارهای روشنفکرانه ناتوان است. ریتم تند فیلم در یک سوم پایانی و نمایش سریع تغییر روحیات قربانعلی در قالب دو تماس تلفنی یا مشاجره خیابانی با پلیس به هیچ وجه با دقت نظر همراه نیست و حاصل کار سه بازیگر محوری این کار یعنی مهدی هاشمی، بهناز جعفری و اکبر عبدی را که در حوزه بازی لهجه توانایی های خود را نشان می دهند و نیز قاب های دل انگیزی که علیرضا زرین دست از نماهای تک نفره مهدی هاشمی برمی دارد تحت الشعاع آنچه نقصان گسترش فضای یک خطی جذاب به داستانی تودرتو و دراماتیک از فروپاشی یک مرد است قرار می دهد.

نیما بهدادی مهر