دشمنان به دنبال نفوذ موریانه ای هستند

سی و یکم شهریور سال ۱۳۵۹ در شرایطی که جمهوری اسلامی نوپا, پس از گذشت نزدیک به یک سال و اندی استقرار, سرآغاز حاکمیت قانونی و نهادهای انقلابی در ارکان دولت اسلامی به حساب می آمد, به ناگاه همسایه غربی براساس فرصت طلبی و خصلت دست نشاندگی خود بر آن شد که مطامع و خواسته های جاه طلبانه خود را از طریق جنگی ظالمانه و تجاوز ناخواسته بر کشور ایران و مردم آن تحمیل کند

سی و یکم شهریور سال ۱۳۵۹ در شرایطی که جمهوری اسلامی نوپا، پس از گذشت نزدیک به یک سال و اندی استقرار، سرآغاز حاکمیت قانونی و نهادهای انقلابی در ارکان دولت اسلامی به حساب می آمد، به ناگاه همسایه غربی براساس فرصت طلبی و خصلت دست نشاندگی خود بر آن شد که مطامع و خواسته های جاه طلبانه خود را از طریق جنگی ظالمانه و تجاوز ناخواسته بر کشور ایران و مردم آن تحمیل کند.

اما حضور مردم در مقابل یورش متجاوزان از برگ های زرین انقلاب است، که عنوان آن هشت سال دفاع مقدس شد. در این راستا ایمان، ظلم ستیزی، ایثارگری و صبوری به نحو بسیار شایسته ای در دفاع مقدس به نمایش گذاشته شد.

اما باید گفت که متأسفانه در خصوص دفاع مقدس کم کاری بسیار شده است و این رخداد مهم تاریخی ایران ناشناخته مانده چرا که کتاب های دفاع مقدس و جنگ تحمیلی در مقایسه با آثاری که درباره جنگ های اول و دوم جهانی در شوروی، آلمان، روسیه و فرانسه به نگارش درآمده تقریباً یک به هزار است.

امروزه کتاب هایی که درباره جنگ های جهانی نوشته شد؛ به حدی عظیم است که یک هزارم آن را ما درباره جنگ ایران نکرده ایم. متاسفانه برخی دفاع مقدس را از جمله رخدادهای دیگری در نظر می گیرند که برای یک ملتی رخ می دهد، کما اینکه این کم کاری در امتداد کم کاری هایی است که در مورد خود انقلاب اسلامی صورت گرفته است. یعنی اگر یک روزی قرار باشد بحث علمی درباره دفاع مقدس کنیم؛ باید ابتدا از انقلاب اسلامی آغاز کنیم که خروج ما از ۲ هزار و ۵۰۰ سال فرماسیون مناسبات گسترده سیاسی، فرهنگی و اقتصادی به فرماسیون جمهوری در پی داشت. در واقع انقلاب اسلامی ممترین واقعه تاریخی است که در این ۲ هزار و ۵۰۰ سال رخ داده است.

درباره جنگ جهانی دوم بیش از صد هزار کتاب، مقاله یا رساله نوشته شده و تحلیل های دقیق سیاسی، فرهنگی، اجتماعی بر روی آنها صورت گرفته است. همچنین در مورد آثار این جنگ ها و مقدمات آن که به برخی اتفاقات و روی کار آمدن ناپلئون بناپارت، شکست دوم و پیروزی سخت جمهوری منتهی شد، بحث های بسیاری صورت گرفته است به طوری که این اتفاق در اروپا تبدیل شده به حافظه زنده، نه تنها ملت فرانسه بلکه از طریق هگل و مارکس به حافظه تاریخ تمام ملت های اروپا تبدیل شده است.

اما به دنبال خروج ما از ۲ هزار و ۵۰۰ سال فرماسیون شاهنشاهی و ورود به فضای جدید جمهوری، این جنگ رخ داد؛ یعنی تمام نیروهای ارتجاعی جهانی- از صدر آن امپریالیسم آمریکا گرفته تا ذیل آن صدام- متحد شدند که خروج ما از دوران ۲ هزار و ۵۰۰ ساله شاهنشاهی به جمهوری جلوگیری کنند و احتمالا به وضعیت قبلی برگردانند. کما اینکه تا همین امروز هم توسط همان احمق هایی که در آمریکا و انگلیس در حال پرورش اند به دنبال این نیت هستند و بحث هایی که امروزه امثال «سروش» در خصوص اقلیت و اپوزیسیون که در خارج از ایران مطرح می کنند همه در ذیل جریان برگرداندن احتمالی جمهوری اسلامی ایران به دوره شاهنشاهی است، که قطعاً محال ممکن است.

اما اینکه چرا جنگ تحمیلی؟ باید گفت، اطلاق عنوان تحمیلی به این جنگ درست است چرا که ما برای روشن شدن افکار عمومی باید تاکید کنیم، که صلح دوست هستیم و فرهنگ ما فرهنگ جنگ طلبی نبوده. و این عبارت چه به لحاظ تبلیغاتی، چه باطنی و اخلاقی غلط نیست چرا که فرهنگ ما فرهنگ آشتی، دوستی، مهربانی و عرفانی است و جنگ با این نوع فرهنگ مغایرت دارد.

در دفاع ۸ ساله مقدس ما؛ صحبت درباره این که عراق به ایران حمله کرده نیست، چرا که من جنگ ها را همه در یک نوع می بینم. جنگ ایران با عراق هم در یک بحث کلی یک شکلی از جنگ های طبقاتی است که در کشورهای گوناگون رخ داده و نیروهای مرتجع و فاسد علیه نیروهای مترقی جنگیدند که گاهی نیروهای مترقی و گاهی نیروهای مرتجع پیروز شدند که خوشبختانه در ایران نیروهای مترقی پیروز شدند.

اما جنگ تحمیلی ایران نبرد بزرگی بین نیروهای ارتجاعی جهانی با یکی از حلقه هایی است که توانسته خودش را از میان این نیروها بیرون بکشد و مستقل شود، بود. مثل همان حمله ای که در روسیه شد و توانست خودش را مستقل و از سرمایه داری اروپایی جدا کند که نظیر این در کشورهایی مثل فرانسه و مصر رخ داد.

در جهان در یک مقطع زمانی حدود سی ساله در بسیاری از نقاط دنیا از سودان گرفته تا مصر، الجزیره، مراکش، ترکیه، ایران، چین و هندوستان نبردهای بزرگی در تمامی این مناطق علیه استعمار شکل گرفته که بعضی از این کشورها مثل روسیه موفق شدند و برخی کشورها مثل ما در انقلاب ناتمام مشروطه شکست خوردیم و با وابستگی خاندان پهلوی کماکان در حلقه اسارت سرمایه داری اروپایی باقی ماندیم. اما این بار یعنی در ۳۰ سال پیش توانستیم خودمان را از این حلقه بیرون بکشیم و مستقل شویم.

ما طی ۳ هزار سال گذشته همواره سه شعار اصلی استقلال، آزادی و عدالت اجتماعی را سر داده ایم که پس از یک دوران طولانی قیومیت خلفا، مغولان، ترکان و وابستگی به غربیان بالاخره با پیروزی انقلاب اسلامی ایران استقلال را بدست آوردیم و در تلاش برای به دست آوردن آزادی و عدالت اجتماعی به طور کامل هستیم. با این وضعیت معلوم است که کولونیالیسم جهانی برای نابودی کشوری که از حلقه و اسارت او خارج می شود، بسیج می شود، کما اینکه در جنگ تحمیلی، آمریکا و بسیاری از کشورهای دیگر در کنار امپریالیسم جهانی برای نابودی ایران ایستادند.

اما باید این نکته را در نظر بگیریم که پیروزی ایران نتایجی دوسویه داشته؛ از یک سو امپریالیسم یا سرمایه داری جهانی از اینکه بتواند به طور مستقیم در ایران دخل، تصرف و هجمه ایجاد کنند، منصرف شد، از سوی دیگر این بیداری را به دست آوردند که مواظب کشورهای اطراف ایران باشند تا در آنجا چنین اتفاقاتی رخ ندهد، بنابراین این دو جنبه مثبت و منفی را پیروزی انقلاب داشته است.

ما می بایستی این دفاع را انجام می دادیم و این استقلال را حفظ می کردیم تا نیروهای ارتجاعی جهان از اینکه بتوانند مستقیما به ما هجوم بیاورند منصرف شوند که امروزه شده اند. ولی به هیچ وجه از اینکه چون نمی توانند به طور مستقیم به ما هجوم بیاورند، نباید آسوده باشیم بلکه باید دقت کنیم که آنها امروز به دنبال نفوذ موریانه ای هستند، که نتیجه اش سال قبل و آشوب های خیابانی در ایران بود.

نتیجه دفاع مقدس بعد از ۳۰ سال هنوز برای ما همان شیرینی را دارد چرا که این دفاع به دنبال حفاظت از حمله و هجوم ارتجاع جهانی برای بازگرداندن ایران به وضعیت وابسته قبل از انقلاب بود. اما این داستان نباید به هیچ وجه ما را خواب آلوده کند که آن ها بعد از شکست ارتجاع جهانی و از اینکه نمی توانند به صورت مستقیم وارد ایران شود، دست از توطئه چینی و دخالت علیه ایران برداشته اند.

ایمان و اعتقاد راسخ رزمندگان ایران به حقانیت انقلاب اسلامی و موج عظیم مردمی و ۸ سال دفاع مقدس را به دنبال داشت و امروزه دفاع مقدس به دنبال حلقه مبارزات کلی و خروج ما از فراماسیون شاهنشاهی به نظام جمهوری مانند محافظی برای ایران عمل کرده است. اما غرب دست از دخالت در ایران برنداشته بلکه بر دخالت نرم خود افزوده است و به نسبتی که از مخالفت و دخالت مستقیم در ایران درمانده می شود به دخالت غیرمستقیم می پردازد.

منوچهر آشتیانی

استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران