۲۰ نوامبر۲۰۰۴ ـ انتقاد از نظام انتخاباتی آمریکا و راه حلهای "نیکلاس کریستوف" برای این مسئله

نیکلاس کریستف در مقاله ۲۰ نوامبر۲۰۰۴ خود در نیویورک تایمز و نقل آن در روزنامه های دیگر آمریکا، از نظام انتخاباتی این کشور انتقاد کرده و راههایی برای اصلاح آن ارائه داده بود. …

نیکلاس کریستف در مقاله ۲۰ نوامبر۲۰۰۴ خود در نیویورک تایمز و نقل آن در روزنامه های دیگر آمریکا، از نظام انتخاباتی این کشور انتقاد کرده و راههایی برای اصلاح آن ارائه داده بود.

مضمون این مقاله از این قرار بود: ما که منتقد روش انتخاباتی عراق در زمان صدام حسین و شوروی در دوران حکومت حزب کمونیست بودیم و به نامزدهای محدود در انتخابات آنها ایراد می گرفتیم و هنوز هم از گسترش دمکراسی به همه کشورهای جهان سخن به میان می آوریم، دست کم باید نظام انتخاباتی خودمان را اصلاح کنیم که ایراد نداشته باشد. در حال حاضر برنده انتخابات ما یا نامزدهای حزب دمکرات هستند و یا جمهوریخواه، و این، به دلیل توجه مردم به همین دو حزب نیست؛ نظام انتخابیه ما بسیار قدیمی است و با شرایط روز مطابقت نمی کند. برای مثال: در انتخابات محلی ایالت آرکانزا در ۷۵ درصد از موارد، نامزد انتخاباتی رقیبی جز از حزب دیگر (دمکرات و یا جمهوریخواه) نداشته و به همین گونه ۷۳ درصد در فلوریدا، ۷۰ درصد در کارولینای شمالی و ۶۲ درصد در نیومکزیکو. در هر دوره، تغییرات جغرافیایی حوزه ها بر پایه منافع حزب حاکم صورت گرفته است. برای مثال: برای این دوره (نوامبر ۲۰۰۴) تغییرات حوزه ها در ایالت تکزاس به گونه ای بود که نمایندگان حزب دمکرات حذف شدند. وضعیت انتخابات در آمریکا به شکلی است که وقتی یک نفر یک بار به عضویت مجلس نمایندگان درآید، این عضویت او عملا مادام العمر می شود مشابه مجلس لردان در انگلستان و ....

کریستف در مقاله خود سه راه حل ارائه کرده بود:

۱ـ حذف «الکترال کالج» و انتخاب رئیس جمهوری با اکثریت آراء عمومی.

۲ ـ هرگونه اصلاح در خطوط جغرافیایی حوزه ها، توسط کارشناسان غیر حزبی بعمل آید.

۳ ـ اعانات مردم و شرکتها به هر نامزد، بدون ذکر نام به یک صندوق جداگانه داده شود تا اعانه دهنده بعدا طلبکار نباشد و از برنده انتخابات مساعدت مطالبه نکند.

در آن سال بحث درباره نقائص کار انتخابات آمریکا در رسانه های این کشور، ۱۸ روز پس از انجام آن ادامه داشت. بیشتر ایرادها به دستگاههای فنی رای گیری که دهها گونه اند وارد آمده و پیشنهاد شده بود که این دستگاهها یکسان شوند و به رای دهنده «رسید صورت وضعیت» بدهند که حاوی چگونگی رای او باشد تا در صورت اشتباه و یا اعتراض، مدرکی در دست داشته باشد و دقت کار افزایش یابد. در جایی که ماشین های الکترونیک مغازه ها و بانکهای خودکار رسید می دهند ، چرا نباید ماشین اخذ رای رسید بدهد؟.

مرور زمان نشان داد که به این انتقادها توجه نشد و این انتقادها پس از انتخابات نوامبر ۲۰۰۸ نیز به همان صورت تکرار شده است. برای مثال: پس از انجام انتخابات سناتوری آلاسکا و اعلام نتیجه، بازنده که نامزد حزب دمکرات بود اعتراض کرد و دوباره شماری انتجام شد که نتیجه به سود او بود و ثابت شد که شمارش با ماشین های الکترونیک دقیق نبوده است و شمارش با دست، آراء نامزد حزب دمکرات را یک درصد بیشتر نشان داد و به این ترتیب معلوم شد که شمارش آراء تا دو درصد بی دقتی داشته است (قبلا اعلام شده بود که آراء نامزد حزب جمهوریخواه یک درصد بیشتر بود). درآمریکا دوباره شماری و آن هم با دست و چند نفری که طولانی و وقتگیر است هزینه ای سنگین دارد.