فوتبال بدون یووه, بازی بدون توپ

در فوتبال اروپا بیش ار هر کشور دیگری می توان نمونه هائی از سقوط تیم های صاحبنام از سری A به دسته پائین تر را به خاطر مسائل مالی و مشکلات برآمده از تبانی و در یک کلام ”مافیا“ بازی را شاهد بود

● دسته پائین‌تر، جهنم تیم‌های بزرگ

تیم‌هائی که در دسته پائین‌تر لیگ‌های اروپائی بازی می‌کنند به‌طور معمول از دو گروه تشکیل می‌شوند. نخست تیم‌هائی که شرابط مالی، اجتماعی و جغرافیائی آنها به‌گونه‌ای است که حتی در صورت صعود به دسته اول، امکان حضور و تداوم را نخواهد داشت. در واقع تیم‌هائی که متعلق به شهرهای کوچک هستند، اوضاع اقتصادی و تعداد جمعیت شرایطی را ایجاد نمی‌کند تا خود را با توانائی‌ها حاضرین در دسته بالاتر که در یک فصل جدا از تعداد زیاد بازی‌های داخلی با توجه به دیدارهای اروپائی گاه بالاتر از ۶۰ مسابقه را انجام می‌دهند، منطبق نمایند ضمن اینکه برای فوتبال کشورهای بزرگ حضور تیم‌های کوچک و کم‌درآمد در دیدارهای اروپائی به هیچ روی مناسب - چه از نظر مالی و چه از جهت پرستیژی - نخواهد بود.

در کنار اینگونه تیم‌ها که برای بازی در دسته‌های پائین‌تر زندگی می‌کنند و در بیشتر مواقع نیز به‌عنوان ”بازیکن‌ساز“ و معرفی بازیکن‌های بزرگ و گاه ستاره، هزینه‌های خود را تأمین می‌کنند تیم‌هائی نیز وجود دارند که با سقوط از دسته بالاتر - گاه به خاطر جریمه مرتبط با تحلفات ورزشی و بیشتر اوقات به‌دلیل مشکلات مالی - از حضور در جمع بزرگان و راهیابی به دیدارهای اروپائی محروم می‌شوند.

این گروه که به‌اصطلاح ”از اسب افتاده‌اند نه از اصل“ روزگار بسیار دشواری را در دسته پائین‌تر تجربه خواهند کرد، چرا که هنگام حضور در دسته پائین‌تر به هر دلیلی که باشد از نظر مالی و تماشاگر مگر در موارد استثنائی به نزول فراوانی روبه‌رو می‌شوند ضمن اینکه برای اینگونه تیم‌ها که با هدف برگشت به دسته اول بازی‌های خود را برگزار می‌کنند رویاروئی با تیم‌هائی که ماندن در دسته پائین‌تر را هدف اصلی خود برمی‌گزینند و در تقابل با بزرگ‌ها به نوعی در پی اثبات شایستگی‌های فنی و روحی خود هستند، کاری بسیار دشوار است.

از طرف دیگر در هر فصل که دست بالا ۳ تا ۴ تیم با توجه به مقررات لیگ‌های مختلف اجازه صعود دارند و در عین حال تعداد تیم‌هائی که توان بالقوه حضور در دسته بالاتر نیز تعدادشان زیاد است گذر از این مرحله برای بازپس‌گیری جایگاه خود در دسته بالاتر نوعی ماراتن دشوار و گاه جهنمی می‌نماید.

در طول دهه‌های گذشته تیم‌های بزرگ و پرطرفدار زیادی در فوتبال اروپا به‌ دسته پائین‌تر سقوط کرده‌اند. در فرانسه می‌توان از تیم بزرگ دهه ۵۰ میلادی اروپا ”رمس“ نام برد که شانه به شانه رئال‌مادرید می‌سایند و هم‌اینک با گذشت حدود ۴۰ سال در دسته دوم توپ می‌زند یا سنت‌ اتی‌ین که دهه ۷۰ میلادی در فوتبال اروپا و فرانسه می‌درخشید و هنوز یکی از چند تیم محبوب و پرطرفدار این کشور به حساب می‌آید، از دهه ۸۰ میلادی به خاطر مشکلات مالی، چند بار به دسته پائین‌تر سقوط کرد و اینک ۳ سالی است که دوباره در لوشامپیونه حضور دارد، منتهی هرگز نتوانسته به شرایط عالی سال‌های دور خود برسد.

مارسی نیز از جمله تیم‌های بزرگ و پرطرفدار فرانسه است که در سال‌های آغازین دهه ۹۰ میلادی با مدیریت برنارد تاپی، به کسب قهرمانی اروپا هم نائل شد به خاطر برخی اتهامات مالی و رشوه‌دهی با از دست دادن عنوان قهرمانی اروپا به دسته دوم نیز سقوط کرد که امروز در زمره مدعیان لیگ دسته اول فرانسه محسوب می‌شود.

در آلمان نیز می‌توان از کلن، مونشن گلادباخ و کایزرسلاترن نام برد که تجربه تلخ و دشوار رفت و آمد میان بوندس‌لیگای یک و دو را در کارنامه خود دارند.

● ایتالیا شاگرد اول شاگردان مافیا

در فوتبال اروپا بیش ار هر کشور دیگری می‌توان نمونه‌هائی از سقوط تیم‌های صاحبنام از سری A به دسته پائین‌تر را به خاطر مسائل مالی و مشکلات برآمده از تبانی و در یک کلام ”مافیا“ بازی را شاهد بود.

در این رهگذر و جدا از تیم‌های کوچک که برخی از آنها از بیخ و بن در راستای اهداف مافیای ایتالیا، برپا می‌شوند و آمد و رفت آنها به دسته بالاتر و پائین‌تر یک منبع درآمد کلان را باعث می‌شود در چند دهه اخیر نام تیم‌های بزرگ چون میلان، اینتر، رم، لاتزیو، فیورنتینا، سامپدوریا، تورینو، جنوا و ... در فهرست سقوط‌کنندگان به دسته پائین‌تر حتی گاه به سری C، به خاطر زد و بند و ارتباط‌های خارج از مفهوم ورزش فوتبال دیده شده است که اینک با به میان آمدن نام یکی از پرافتخارترین و به‌گونه‌ای برخوردار از ثبات مالی و اداری کم‌نظیر یعنی یوونتوس باید گفت که فهرست ارتباط‌های مافیائی در فوتبال اروپا دیگر نباید چیزی کم و کسر داشته باشد!

نام یوونتوس هرگاه به میان می‌آید بدون درنگ یاد و نام یکی از ستون‌های اصلی اقتصاد ایتالیای پس از جنگ جهانی دوم یعنی کارخانجات معظم ”فیات“ و بنیانگذار آن یعنی خانواده ”آنیلی“ در ذهن متبادر می‌شود.

یووه با قدمتی به قامت یک قرن با لقب واقعاً برازنده ”بانوی پیر“ تا هنگامی ”آنیلی“ بزرگ بر تارک فیات و متعلقات آن از جمله باشگاه و تیم فوتبال می‌درخشید درست مانند یک بنگاه تجارتی - اقتصادی مانند یک ساعت کار می‌کرد و اگر شرایط مافیائی حاکم بر کل جامعه ایتالیا از جمله ورزش و فوتبال را به‌عنوان یک اصل گریزناپذیر بپذیریم که باید بپذیریم تا سال‌های واپسین قرن بیستم، یووه بدون مشکل و واقعاً بدون نیاز به زد و بند، افتخار فوتبال اروپا و ایتالیا بود.

اما مشکل و نزول و سقوط هنگامی آغاز شد که ”مرگ“ به ناگاه سراغ خانواده آنیلی آمد و پس از فوت ”آنیلی“ بزرگ، یووه از مشت و اختیار خانواده آنیلی خارج شد تا جائی‌که ”موجی“ و باند او، آن هم در شرایطی که توان بالقوه مالی و محبوبیت و تماشاگر وفادار و فراوان یووه امکان رقابت شرافتم ندانه و پایاپای را نه تنها در ایتالیا که در سطح اروپا به این تیم می‌بخشید بازی پیر را به ورطه تباهی و سقوط کشاند.

بدون تردید سقوط یووه در درجه اول و سپس لاتزیو و فیورنتینا و مجازات‌های در نظر گرفته شده برای میلان، فوتبال اروپا را تا حد چند سال از حرکت رو به جلو بازمی‌دارد به‌ویژه در بازی‌های اروپائی که از نظر مالی و پرستیژی بسیار مهم و باارزش هستند از تیم‌هائی چون کیه‌وو، پالرمو و حتی رم و اینتر نیز نمی‌توان انتظار داشت تا جای خالی میلان و یووه را پر کنند. برای یووه نیز روزگار بسیار دشوار و عذاب‌آوری را می‌توان پیش‌بینی کرد. رفتن ستاره‌های ریز و درشت از یک سو و دست و پا زدن در سری B به‌ویژه اگر قرار باشد کسر امتیاز به همان میزان در نظر گرفته رعایت شود از طرف دیگر ار دیدیه دشان، مربی روزهای تاریک یووه و مدیران تازه این تیم مفهوم دشوار را هم برنمی‌تابد.

سخن از کوچ ستارگان یووه به میان آمد. بدون تردید با جست‌وجو در معنا و مفهوم واژه حرفه‌ای درمی‌یابیم کاناوارو، زامبروتا، تورام، امرسون، ویه‌را و دیگرانی که رفته‌اند و خواهند رفت کار ”بدی“ انجام نداده و نمی‌دهند و برای تیم‌هائی که چونان لاشخور بر لاشه یووه چنگ انداخته و می‌اندازند، نیز در دنیای حرفه‌ای جائی برای نکوهش دیده نمی‌شود، اما بدون تردید برای بازیکنانی که می‌مانند بازیکنانی چون دل‌پیه‌رو در تاریخ طولانی یووه در آینده‌ای که روشن خواهد بود باید در پی واژه یا واژگانی بود که کار آنها را در دنیای حرفه‌ای و مافیائی کنونی ورزش و فوتبال ماندگار می‌سازد.