فاطمه گودرزی همچنان عاشقم

فاطمه گودرزی دارای مدرک تحصیلی دیپلم اقتصاد است, او در اداره بازیگری دوره دو ساله تئاتر را گذراند

فاطمه گودرزی دارای مدرک تحصیلی دیپلم اقتصاد است، او در اداره بازیگری دوره دو ساله تئاتر را گذراند. از سال ۱۳۶۷ فعالیت تلویزیونی خود را با مجموعه تلویزیونی «گالش‌های مادربزرگ» آغاز کرد، او پس از این، با بازی در فیلم سینمایی «می‌خواهم زنده بمانم» ثابت کرد که از استعداد بالایی برخوردار است. گودرزی در چهاردهمین دوره جشنواره فجر برای فیلم «غزال»، جایزه سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول زن را دریافت کرد و نامزد دو سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن (سال ۱۳۷۷) و نقش مکمل زن(سال ۱۳۷۰) در جشنواره فیلم فجر شد.

از کارهای به یادماندنی او می‌توان به ترانه مادری، خانه خلوت، دردسر والدین، آپارتمان، رعنا، ازدواج به سبک ایرانی، فوتبالیست‌ها، جنگجوی پیروز، غزال، بهشت پنهان، جنگ نفتکش‌ها، مهاجران، به خاطر همه چیز، تلفن، تابلویی برای عشق، ازدواج صورتی و... اشاره داشت. همسر وی عبدالرضا گنجی کارگردان سینماست. ثمره ازدواج او دو فرزند است، یک دختر و یک پسر، با این بازیگر خوب به گفتگو نشستیم. او برای ما از ورودش به بازیگری، مادر بودن و... گفت، او در گوشه‌ای از مصاحبه‌اش گفت: همچنان در زندگی‌ام با عشق زندگی می‌کنم و عاشق همسرم می‌باشم...

● ورود به عرصه بازیگری

شاید باورتان نشود ولی در آن دوران و شرایط و زمانی که تصمیم گرفتم به دنیای بازیگری وارد شوم به تنها چیزی که فکر نمی‌کردم همان شهرت یا به قول معروف میل به دیده شدن بود. اصلا آن زمان بازیگرها انگیزه‌شان از ورود به این حرفه این‌گونه نبود. نگاه ما در آن دوران به بازیگری یک جور عشق و بازی حرفه‌ای بود و شاید هم به این خاطر بود که جامعه بازیگری محدودتر و آدم‌هایی که وارد آن می‌‌شدند نگاه‌شان به این مقوله حرفه‌ای‌تر بود.

● خانه خلوت

«خانه خلوت» فیلمی بود که به واسطه آن به مردم معرفی شدم، اما فیلمی که به واسطه آن به شهرت رسیده و مردم من را با انگشت به هم نشان می‌دادند و نگاه‌های آشنای مردم را روی خودم احساس می‌کردم، فیلم «می‌خواهم زنده بمانم» بود. این فیلم از بازتاب خوبی در جامعه برخوردار بود و به همین خاطر روند دیده شدن من را تسریع کرد. بعضی‌ها از من می‌پرسیدند بعد از اولین نگاه‌های آشنا و احوالپرسی‌های مردم به دلیل شهرت چه احساسی داشتید؟ و من هم در پاسخ می‌گفتم، طبیعی ب

ود که خیلی خوشحال شوم. این‌که مورد توجه قرار می‌گیرید یقینا حس لذت‌بخشی است اما جالب اینجاست که من با وجود همه این حرف‌ها هیچ وقت اجازه ندادم، این حس باعث آن شود، خودم را از مردم جدا کنم و...

● تفاوت با کاراکتر

طبیعی است مردم من را به واسطه کاراکترهایی که تا به حال بازی کرده‌ام می‌شناسند و شاید به دلیل نقش‌هایی که تا به حال از من دیده‌اند اکثرا از من زنی غمگین و دردمند متصور هستند و انتظار دارند من را فردی آرام ببینند در حالی که من فوق‌العاده شیطان و اکتیو هستم. به همین خاطر قضاوت در مورد بازیگرها از روی کاراکترهایی که ایفا می‌کنند شاید کار چندان درستی نباشد.

● دلبسته نه وابسته

من به شدت به بازیگری علاقه‌مند و یک جورایی به آن دلبسته هستم، اما به آن وابسته نیستم و همیشه حفظ کیان خانواده‌ام برای من باارزش‌تر از بازیگری است. جالب اینجاست که با وجود همه عشقی که به بازیگری داشتم به همسرم گفته‌ام «هر وقت دوست داری یا این‌که احساس کردی بازیگری به زندگی مشترکمان لطمه می‌زند به من بگو تا برای همیشه آن را رها کنم.»

● سینما یا تلویزیون

من هیچ وقت یک نقش را به خاطر رسانه‌ای که قرار است از آن پخش شود انتخاب نمی‌کنم. چون معمولا به نقش‌هایم توجه می‌کنم نه رسانه‌ای که قرار است از آن نمایش داده شود، ولی با این اوصاف برخی کارهای تلویزیونی را دیده‌ام که کلیت‌شان از کارهای سینمایی به مراتب قوی‌تر بوده است.

● لذت مادر شدن

به نظر من مادر شدن یک حس وصف‌ناپذیر و متعالی است که از همان بدو دوران بارداری به سراغ هر زنی می‌آید. من وقتی که باردار بودم حس جذاب و لذت‌بخشی را داشتم، حس این‌که می‌خواهم مادر شوم. ذوق این‌که فردی از جنس خودم در من در حال پرورش است، بی‌نظیر بود. لذت‌بخش‌ترین حس این بود که موجود زنده‌ای در بدن من رشد و از وجودم تغذیه می‌کند. این برای من یک نوع بلوغ و تکامل بود که در جریان دو بارداری‌ام تجربه کردم و لحظه به لحظه به دنیا آمدن «پویان» و «آوا» برای من شاد و لذت‌بخش بود، بزرگ‌ترین صفتی که بعد از مادر شدن به من اضافه شد صبوری بود، بعد از مادر شدن من صبورتر شدم.

● عاشق شدم

عشق یک اتفاق فرخنده در زندگی هر فرد است که باید برای دوام و بقای آن بیشتر از به وجود آمدنش تلاش کرد. هر دو طرف این قضیه یعنی زوجین باید تلاش کنند تا همیشه برای هم تازه باشند و هیچ وقت کهنه نشوند، به نظر من بزرگ‌ترین و لذت‌بخش‌ترین موضوع زندگی هر فرد عشق است من هم در زندگی‌ام عاشق شدم آن هم عاشق همسرم... او که کارگردان می‌‌باشد نقش پررنگی را در ادامه فعالیت بازیگری‌ام داشته است. با وجود گذشت سال‌ها نه تنها از عشق ما به هم ذره‌ای کم نشده بلکه بیشتر هم شده است.

● از پیری می‌ترسم

نمی‌دانم چرا اکثر ما آدم‌ها از پیری هراس داریم... من هم از پیری می‌ترسم، ولی از مرگ نه... شاید علتش این است که دیدن چین و چروک‌ها برای هر کسی ناراحت‌کننده است. گاهی اوقات از بچه‌های گریم می‌خواهم خط چروک صورتم را بردارند آنها می‌گویند، «خانم گودرزی این خط چروک نیست خط خنده است...» ولی خب به عقیده من ما آدم‌ها باید نگاهمان را نسبت به این مسئله تا حدی تغییر دهیم و پیری را به دلیل طول عمری که خداوند به ما داده است به فال نیک بگیریم.

● کارنامه هنری

بالاخره هر بازیگری وقتی کارنامه هنری‌اش را مرور می‌کند با خودش می‌گوید، «کاش در فلان فیلم بازی نمی‌کردم یا فلان جور آن را بازی می‌کردم» بالاخره وجود چنین احساساتی طبیعی است و من هم از این قاعده مستثنی نیستم. شاید در آن دوران نگاه من به بازیگری تا این حد حرفه‌ای نبود. گاهی هم نقشی بوده که با خودم بگویم اگر با همه این تجربیات ۲۰ ساله باز هم برگردم آن نقش را به همان شکل بازی می‌کردم چرا که در نوع خودش بهترین بود. شاید قبل از این‌که وارد این حرفه شوم چنین فلسفه‌ای نداشتم و حتی بعد از چند کار هم به عمق این ایدئولوژی پی نبرده بودم اما بازیگری به نظر من ترکیبی از روان‌شناسی، محیط‌شناسی، خصلت‌شناسی و... است و این‌که شما همه اینها را از یکدیگر تمییز بدهید. خیلی اتفاق افتاده که من جزءجزء کاراکتر نقشم را دوست نداشتم اما برخی لحظات ناب در آن وجود داشت که به خاطر آن لحظات ناب بخواهم آن کار را انتخاب کنم.

● کارگردانی

کارگردانی واقعا کار سخت و پرمسئولیتی است. شما در بازیگری فقط باید حواستان به بازی خودتان باشد، اما در کارگردانی شما مسئول همه چیز هستید و به همین خاطر باید تمام امور را زیرنظر بگیرید. اما خب اگر روزی قرار باشد پشت دوربین قرار بگیرم ترجیح می‌دهم در ژانر اجتماعی کار بسازم و سعی می‌کنم این فیلم راجع به بچه‌ها، زنان، دختران، فقر... یا هر مسئله اجتماعی دیگری باشد.

● ورزش

من کلا به ورزش علاقه‌مند هستم و به همین خاطر سعی می‌کنم ورزش کردن را در برنامه زندگی‌ام بگنجانم. در کل من به ورزش‌هایی که در آن توپ نقش دارد علاقه‌مندم. هیجان ورزش‌های توپی مانند والیبال و بسکتبال را خیلی دوست دارم.

● تفاوت مادر عادی با بازیگر

به نظر من زندگی یک مادر عادی و یک مادر بازیگر تا حدی با هم متفاوت است. من معتقدم حرفه بازیگری بینش روشنی را نسبت به محیط اطراف به فرد می‌دهد. یک بازیگر باید با جریانات روز دنیا آشنا باشد و همین آشنایی و آگاهی در تربیت و شیوه رفتار او با فرزندانش هم تاثیر می‌گذارد...