زیست کره

سال‌ها پیش از این، دانشمندان فناوری فضایی به دنبال راهی برای ساختن یک سفینه‌ی فضایی بودند تا بتوانند فضانوردان را برای سفرهای طولانی مدت زنده نگه دارند. آن‌ها می‌خواستند …

سال‌ها پیش از این، دانشمندان فناوری فضایی به دنبال راهی برای ساختن یک سفینه‌ی فضایی بودند تا بتوانند فضانوردان را برای سفرهای طولانی مدت زنده نگه دارند. آن‌ها می‌خواستند محیطی را درون سفینه‌ی فضایی به‌وجود آورند که تداوم زیستی‌اش را خودش در اختیار داشته باشد. یعنی محیطی که بتواند برای فضانوردان غذا و اکسیژن فراهم کند، هوا و آب را تمیز کند و پس‌مانده‌ها را قابل بازیافت نگه دارد. دانشمندان، در قسمتی از آزمایش‌های خود پی بردند که چگونه داخل یک ظرف شیشه‌ای بسته، یک دنیای زنده بسازند.

از آن‌جا که این جهان‌های زنده‌ی کوچک، بسیار زیبا بودند و به انسان‌ها کمک می‌کردند تا بتوانند تعادل موجود در طبیعت را درک کنند. دانشمندان این فناوری را به جامعه ارائه کردند. از این‌جا بود که این جهان‌های کوچک به تعداد زیاد ساخته و فروخته شدند. به این جهان‌های کوچک «زیست‌کره (EcoSphere)» گفتند.

یک زیست‌کره شامل آّب، هوا، میگوهای کوچک، جلبک و باکتری و همچنین شاخه‌های خشکیده و سنگ‌ریزه است تا میگوها جایی برای قایم شدن و باکتری‌ها جایی برای چسبیدن داشته باشند. محفظه‌ی یک زیست‌کره باید شفاف باشد تا نور برای کل سیستم، به عنوان یک منبع انرژی عمل کند.

در زیر شمایی از نحوه‌ی کار یک زیست‌کره را می‌بینید:

نور (خورشید و یا نور مصنوعی) باعث رشد جلبک می‌شود.

جلبک، برای میگو اکسیژن و غذا تهیه می‌کند.

میگو، جلبک می‌خورد و اکسیژن تنفس می‌کند.

نفس کشیدن میگو، دی‌اکسید کربن و غذا خوردنش مدفوع تولید می‌کند.

باکتری‌ها، مدفوع میگو را هضم می‌کنند و آن را تبدیل به ماده‌ی غذایی می‌کنند.

جلبک، از مواد غذایی، دی‌اکسیدکربن و انرژی نور خورشید برای رشد دوباره استفاده می‌کند. به این ترتیب میگو همچنان غذا خواهد داشت.

این چرخه، بار‌ها و بارها تا زمانی که عمر میگو تمام شود، ادامه پیدا می‌کند. این امر ممکن است سال‌ها طول بکشد.

تا زمانی که عاملی مانند گرمای زیاد یا نور کم این تعادل را به هم نزند، همه عوامل، هماهنگ با هم زندگی می‌کنند؛ درست مانند زمین.

زمین نیز یک زیست‌کره‌ی بسیار پیچیده و بزرگ است. در زمین، هوا، آب، خشکی و زندگی وجود دارد. زمین انرژی خود را از طریق خورشید دریافت می‌کند.

تمام عوامل زیست‌کره‌ی زمین با دیگر عوامل آن ارتباط دارد. برای مثال جلبک‌های دریایی اکسیژن تولید می‌کنند و اگر مقداری از جلبک‌های دریایی در اقیانوس بمیرند، ماهی‌ها اکسیژن کمتری خواهند داشت. اگر یک آتش‌فشان منفجر شود و ذرات گرد و غبار بسیاری در هوا پراکنده می‌کند، باد می‌تواند این ذرات را تا هزاران کیلومتر آن‌طرف‌تر ببرد. در نتیجه‌ی این ذرات گرد و غبار، نور کمتری از خورشید به ما می‌رسد و دمای زمین برای مدتی کاهش می‌یابد. تابش کمتر نور خورشید موجب کاهش رشد گیاه‌ها و در نتیجه تولید کمتر اکسیژن می‌شود. میزان یخی که روی کره‌ی زمین وجود دارد، تاثیر به‌سزایی بر آب و هوای زمین می‌گذارد و شرایط آب و هوایی زمین میزان موفقیت موجودات زنده در هماهنگی با محیط را تعیین می‌کند.