جمعه, ۱۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 3 May, 2024
مجله ویستا

آنچه از جام هجدهم باقی ماند


آنچه از جام هجدهم باقی ماند

كاشتینیا هافبك دفاعی پرتغالی خشن ترین چهره جام پرخشونت هجدهم لقب گرفت او در مجموع هفت بازی چهار بار كارت زرد گرفت كه تازه یك كارت قرمز مستقیم نیز به اینها اضافه می شود

● كلوزه‌ پا طلایی‌، لیدر بهترین‌ ماشین‌ گلزنی‌

میروسلاو كلوزه‌ پروژه‌ ناتمام‌ جام‌ جهانی‌ گذشته‌ را در خانه‌ تمام‌ كرد. گرچه‌ او در دو بازی‌ نیمه‌نهایی‌ و رده‌بندی‌ گلی‌ برای‌ ژرمن‌ها به‌ ثمر نرساند اما همان‌ پنج‌ گل‌ پنج‌ بازی‌ نخست‌ او را دور از دسترس‌ امثال‌ آنری‌، زیدان‌، رونالدو و مانیش‌ نگاه‌ داشت‌. او با به‌ ثمر رساندن‌ ۵ گل‌ در هفت‌ مسابقه‌ (۵۸۲ دقیقه) كفش‌ طلایی‌ جام‌ جهانی‌ ۲۰۰۶ را مال‌ خود كرد در حالی‌ كه‌ یك‌ پاس‌ گل‌ هم‌ در كارنامه‌اش‌ دیده‌ می‌شود. كفش‌ نقره‌ به‌ هرنان‌ كرسپوی‌ آرژانتینی‌ رسید كه‌ در چهار مسابقه‌ (۳۰۵ دقیقه‌) سه‌ گل‌ زد و یك‌ پاس‌ گل‌ داد. رونالدوی‌ برزیلی‌ با همین‌ تعداد گل‌ در پنج‌ مسابقه‌ (۴۰۹ دقیقه‌) و یك‌ پاس‌ گل‌ میانگین‌ پایین‌تری‌ داشت‌ و بهتر از كفش‌ برنزی‌ نصیب‌ نبرد.

سایرین‌ بدین‌ قرارند:

۴. زیدان‌ (۳ گل‌ ۶ مسابقه‌ ۵۵۸ دقیقه‌) و ۲ پاس‌ گل‌

۵. داوید ویا (۳ گل‌ ۴ مسابقه‌ ۲۰۸ دقیقه‌) و ۲ پاس‌ گل‌

۶. فرناندو تورس‌ (۳ گل‌ ۴ مسابقه‌ ۲۹۱ دقیقه‌) و یك‌ پاس‌ گل‌

۷. ماكسی‌ رودریگس‌ (۳ گل‌ ۵ مسابقه‌ ۴۹۴ دقیقه) و بدون‌ پاس‌ گل‌

۸. تیری‌ آنری‌ (۳ گل‌ ۷ مسابقه‌ ۶۳۲ دقیقه) بدون‌ پاس‌ گل‌

۹. لوكاس‌ پودولسكی‌ (۳ گل‌ ۷ مسابقه‌ ۶۳۳ دقیقه) بدون‌ پاس‌ گل‌

در رده‌ بندی‌ تیمی‌ آلمان‌ با سیزده‌ گل‌ زده‌ و آرژانتین‌ با یازده‌ گل‌ (در دو بازی‌ كمتر، و برزیل‌ با ۱۰ گل‌ و مانند آرژانتین‌) در مكان‌های‌ اول‌ تا سوم‌ هستند. اما بیشترین‌ میانگین‌ گل‌ در دو بازی‌ از آن‌ ماتادورهای‌ اسپانیایی‌ است‌ كه‌ در هر بازی‌شان‌ بطور متوسط‌ ۲۵/۲ گل‌ زده‌اند و این‌ یعنی‌ یك‌ چارك‌ گل‌ بیشتر از میانگین‌ گل‌ زده‌ كل‌ تیم‌ها.

● قلدرهای‌ خیابان‌ هجدهم‌

كاشتینیا هافبك‌ دفاعی‌ پرتغالی‌ خشن‌ترین‌ چهره‌ جام‌ پرخشونت‌ هجدهم‌ لقب‌ گرفت‌. او در مجموع‌ هفت‌ بازی‌ چهار بار كارت‌ زرد گرفت‌ كه‌ تازه‌ یك‌ كارت‌ قرمز مستقیم‌ نیز به‌ اینها اضافه‌ می‌شود.

گرچه‌ شاید مرد پرتغالی‌ میانگین‌ كارت‌ زرد كمتری‌ از گیان‌ آساموای‌ غنایی‌ با چهار زرد و یك‌ قرمز داشته‌ باشد. آندره‌ مدافع‌ كناری‌ آنگولایی‌ با سه‌ كارت‌ زرد و یك‌ قرمز در سه‌ بازی‌ و خالد بولاهروز مدافع‌ میانی‌ هلند و همبازی‌ مهدوی‌كیا در هامبورگ‌ با سه‌ زرد و یك‌ قرمز در چهار بازی‌ در مكان‌های‌ سوم‌ و چهارم‌ جدول‌ خشن‌ترین‌های‌ جام‌ قرار می‌گیرند. در رده‌بندی‌ تیمی‌ هم‌ حقوق‌ فردی‌ حفظ‌ می‌شود. پرتغال‌ با ۲۴ زرد و ۲ قرمز خشن‌ترین‌ و غنا با ۱۸ زرد و یك‌ قرمز دوم‌. هلند هماورد پرتغال‌ در آن‌ بازی‌ خشن‌ هم‌ طبیعتا در جای‌ سوم‌ می‌ایستد و فرانسه‌ چهارم‌ است‌.

● تكل‌، راز فینالیست‌ شدن‌

اگر گنارو گتوسو در جشن‌ قهرمانی‌ ایتالیا روی‌ دست‌ بلند شد یا در تیم‌ منتخب‌ جام‌ قرار گرفت‌ اتفاقی‌ نبود. او بهترین‌ و موثرترین‌ تكل‌ روی‌ ۲۰۰۶ بود و سایرین‌ را با فاصله‌یی‌ زیاد جا گذاشت‌. گاو جنگنده‌ ایتالیایی‌ در شش‌ بازی‌ ۴۷ تكل‌ بست‌ و فقط‌ چهارده‌ خطا انجام‌ داد. در حالی‌ كه‌ ویرا در هفت‌ مسابقه‌ ۳۶ تكل‌ رفت‌ و ۱۶ خطا مرتكب‌ شد.

پس‌ از این‌ دو اریك‌ آبیدال‌ (فرانسه)، تیموشچوك‌ (اوكراین)، و كاناوارو (ایتالیا) در زمره‌ بهترین‌ تكل‌ روندگان‌ جام‌ بوده‌اند. حالا راز فینالیست‌ شدن‌ ایتالیا و فرانسه‌ را دانستید؟

● خرافه‌یی‌ كه‌ باور شد

با قهرمانی‌ آتزوری‌ در جام‌ هجدهم‌ خرافه‌یی‌ كه‌ ایتالیایی‌ها پیش‌ از آغاز بازی‌ها می‌پروردند راست‌ از آب‌ در آمد. آمیگوها باور داشتند در دوره‌ مدرن‌ جام‌های‌ جهانی‌ از ۱۹۷۰ به‌ این‌ سو هر ۱۲ سال‌ به‌ فینال‌ جام‌ می‌رسند و هر ۲۴ سال‌ قهرمان‌ می‌شوند.

این‌ اتفاق‌ افتاد حتی‌ خرافه‌های‌ كوچكتری‌ به‌ این‌ خرافه‌ بزرگ‌ دامن‌ زدند و زیر بغلش‌ را گرفتند تا راست‌ راستكی‌ جای‌ حقیقت‌ بنشیند. خرافه‌های‌ كوچكی‌ كه‌ می‌ گفتند قبل‌ از آخرین‌ قهرمانی‌ ایتالیا نیز رسوایی‌ تبانی‌ گریبانگیر یوونتوس‌ بوده‌ و دست‌ كم‌ ستاره‌ جام‌ ۱۹۸۲ پائولو روسی‌ را تحت‌ تاثیر قرار داده‌ است‌.

یا اینكه‌ ایتالیای‌ بیرزوت‌ در مسیر تدارك‌ برای‌ جام‌ جهانی‌ اسپانیای‌ ۱۹۸۲ با سویس‌ مساوی‌ كرده‌ و در مقابل‌ یك‌ تیم‌ گمنام‌ اروپای‌ شرقی‌ آن‌ موقع‌ دنیپر و حالا اوكراین‌ متوقف‌ شده‌. همان‌ قدر كه‌ انگیزه‌های‌ روانی‌ مردم‌ ایتالیا بر اثر باور خرافه‌ها شكل‌ می‌گیرد در باورپذیری‌ قهرمانی‌ این‌ دوره‌ بسیار بیشتر از نقش‌ جادویی‌ توالی‌ منظم‌ ادوار و گردش‌ افلاك‌ بر فینالیست‌ شدن‌ و قهرمانی‌ ایتالیا تاثیر گذاشت‌. اتحاد بازیكنان‌ ایتالیایی‌ كه‌ دست‌ كم‌ چهارده‌ تایشان‌ مستقیم‌ یا غیرمستقیم‌ درگیر پرونده‌های‌ تبانی‌ چهار باشگاه‌ كالچو بودند، نیز تعیین‌ كننده‌ بود.

● پیرلوی‌ فینال‌ساز

شاید پیرلو را با قواعد فوتبالی‌ نتوان‌ بهترین‌ بازیكن‌ بازی‌ فینال‌ برشمرد چون‌ ایتالیا تقریبا در اكثر زمان‌های‌ بازی‌ دست‌ پایین‌تر را داشت‌ و لااقل‌ انتخاب‌ یك‌ نفر از خط‌ دفاع‌ آتزوری‌ منطقی‌تر به‌ نظر می‌رسید. اما هافبك‌ بازیساز و گیتارنواز میلان‌ از طرف‌ فیفا مرد تعیین‌ كننده‌ فینال‌ لقب‌ گرفت‌ تا خرافه‌یی‌ دیگر هم‌ شكل‌ بگیرد كه‌ مردان‌ سرنوشت‌ساز فینال‌های‌ ایتالیا همیشه‌ از خط‌ هافبك‌ می‌آیند. درست‌ مثل‌ فینال‌ جام‌ جهانی‌ ۱۹۸۲.

● یادبود یاشین‌ و دستكش‌های‌ زوف‌ در دستان‌ بوفون‌

سنگربان‌ قهرمان‌ جهانی‌ «جانلوییجی‌ بوفون‌» كه‌ جد از لحظات‌ ایستادن‌ درون‌ چارچوب‌ آتزوری‌، هنگام‌ همراهی‌ نامزد استثنایی‌اش‌ در جوار اردوی‌ ایتالیا، جذابیت‌های‌ زیادی‌ در جام‌ هجدهم‌ خلق‌ كرد شایسته‌ترین‌ مرد شماره‌ یك‌ برای‌ دریافت‌ جایزه‌ لئویاشین‌ بود حتی‌ اگر او در ضربات‌ پنالتی‌ بازی‌ فینال‌ تاثیرگذار نشان‌ نداده‌ باشد.

یادبود یاشین‌ كه‌ از ۱۹۹۴ امریكا در هر دوره‌ جام‌ به‌ بهترین‌ دروازه‌بان‌ تعلق‌ گرفته‌ است‌ تا پیش‌ از بوفون‌ به‌ میشل‌ پرودوم‌ بلژیكی‌ (۹۴)، بارتز فرانسوی‌ (۹۸) و كان‌ آلمانی‌ (۲۰۰۲) اهدا شده‌ بود. بدین‌ ترتیب‌ نه‌ تنها ایتالیا به‌ عنوان‌ سمبل‌ فساد در فوتبال‌ قهرمان‌ شد بلكه‌ از این‌ تیم‌ قهرمان‌ هم‌ عضوی‌ برجسته‌ گشت‌ كه‌ بیشترین‌ بازجویی‌ها را در رابطه‌ با پرونده‌های‌ اخیر گذرانده‌.

اما هیچ‌ یك‌ از این‌ مسائل‌ شایستگی‌ جی‌جی‌ بوفون‌ را زیر سوال‌ نمی‌برند. در همین‌ بازی‌ فینال‌ واكنش‌های‌ بی‌مانند او روی‌ ضربه‌ درون‌ شش‌ قدم‌ آنری‌ یا ضربه‌ سر وحشتناك‌ زیزو از كمتر دروازه‌بانی‌ برآمده‌ البته‌ بوفون‌ با دریافت‌ گل‌ از روی‌ نقطه‌ پنالتی‌ در فاصله‌ ۹۰ دقیقه‌یی‌ در ركورد زنگا برای‌ بسته‌ نگاه‌ داشتن‌ دروازه‌ در جام‌ جهانی‌ ۹۰ متوقف‌ شد. اما این‌ مانع‌ نشد تا «روبرتو بكانتینی‌» خبرنگار مشهور روزنامه‌ لا استامپا عنوان‌ «شماره‌ یك‌» را كه‌ تاكنون‌ فقط‌ به‌ دینوزوف‌ اختصاص‌ داشت‌ به‌ بوفون‌ اختصاص‌ ندهد.

از این‌ پس‌ بوفون‌ می‌تواند حتی‌ در لیست‌های‌ رسمی‌ فوتبال‌ ایتالیا از «۱.NO» به‌ جای‌ نام‌ اصلی‌اش‌ استفاده‌ كند. پس‌ از بوفون‌ كه‌ در هفت‌ بازی‌ ۲۷ بار توپ‌ را مهار كرده‌ است‌ ریكاردوی‌ پرتغالی‌ با ۲۵ مهار در چهار بازی‌ و از همه‌ مهمتر ژائو ریكاردو مرد شماره‌ یك‌ آنگولا با ۲۱ مهار قرار می‌گیرند. سلیقه‌ كربكندی‌ بد نیست‌!