شناگران ناشناخته طبیعت این ها هستند

افسانه های زیادی درباره قدرت شناگری حیوانات وجود دارد, در مقابل روایت های زیادی هم هست که می گوید پستاندارانی مانند شترها و خوک ها توانایی شنا کردن ندارند آیا این روایت ها درست است واقعیت این است که برخی از پستانداران مانند نهنگ ها, فک ها, پورپویزها و خوک های دریایی به وضوح در رده شناگران حرفه ای جای دارند و بدن شان برای شناگری تکامل پیدا کرده اما جالب است بدانید که برخی از پستانداران خشکی زی هم قادر به شنا کردن هستند آیا باور می کنید که بزها و گاوهای اهلی هم قدرت شنا کردن دارند حتی گربه سانان هم می توانند شنا کنند, هرچند که اغلب گربه سانان از اینکار به هیچ وجه لذت نمی برند در مقابل برخی دیگر همچون شترها شهرت به عدم قابلیت شنا کردن دارند اما در بین آن ها هم شناگران قابلی یافت می شود در ادامه شما را با برخی از این شناگران ناشناخته خشکی زی آشنا خواهیم کرد

۱- شتر کارای Kharai Camel

در حال حاضر گجرات در هندوستان زیستگاه شترهای موسوم به کارای است که توانسته اند خود را با شرایط خاص آب و هوایی منطقه موسوم به ران (Rann) سازگار کنند. ران نام منطقه ای وسیع و پوشیده از تالاب های آب شور است که بخش اعظم آن در ایالت موسوم به گجرات واقع شده. این ناحیه تیپ زیستگاهی از جنس دریایی کم عمق و بسیار شور دارد و خاستگاه جمعیت کم تر از ۱۰ هزارتایی شترهای دوکوهانی است که از نظر رده بندی حفاظتی بعنوان گونه در معرض خطر شناخته شده اند. دامپزشکان و متخصصانی که بر روی این شترها مطالعه می کنند، به این نکته اشاره کرده اند که شترهای کارای درست برخلاف هم نوعانشان در صورت مواجهه با آب علاقه زیادی برای ورود و گذر از گذرگاه های آبی دارند. شترهای کارای گجرات را با عنوان شترهای شناگر می شناسند.

۲- فیل های سنگین وزن در آب

دانشمندان باور دارند که فیل ها سنگین وزن ترین حیوانات خشکی زی هستند که توانایی شنا کردن دارند. این مساله تاحدودی کشف فسیل فیل ها در جزایر دورتر از سواحل کالیفرنیا، چین و مدیترانه را توجیه می کند. در حقیقت باید این نکته را هم بدانید که فیل ها شناگران قهار و قابلی هستند، آن ها می توانند مسافتی در حدود ۵۰ کیلومتر شنا کنند. فیل ها از ابزاری موسوم به لوله تنفس برای شنا کردن استفاده می کنند و همین ابزار پیشرفته آن ها باعث شده که برخی از دانشمندان تکامل فیل ها را در راستای شناگری توصیف کنند. تحقیقات نشان می دهد که آناتومی فیل ها بالغ بر ۳۰۰ میلیون سال پیش برای شناگری تکامل پیدا کرد.

۳- خرس های قطبی و توانایی خارق العاده شناگری

خرس های قطبی شناگران توانایی هستند، بایستی آن ها را به نوعی پستانداران آبزی هم به حساب آورد اما این مساله به هیچ­وجه قابل­مقایسه با خوک های دریایی، نهنگ ها و سمورهای دریایی که تمام یا بخش اعظم عمر خود را در آب می­گذرانند؛ نیست. خرس های قطبی زیستن بر روی یخ های قطبی را ترجیح می­دهند. در فصل بهار مادرها با توله­های کوچک خود که کم تر از ۳۰ کیلوگرم وزن دارند، مسافت های خیلی بعید را می­پیمایند تنها به این دلیل که اجبار توله­ها به شنا کردن می­تواند احتمال سرمازدگی و حتی مرگ آن ها را تقویت کند. پروفسور جورج دورنر (George Durner) در سال ۲۰۱۱ در مجله بیولوژی قطبی به نکته ای جالب اشاره کرد: «یک خرس قطبی ماده را برای بار اول در اواخر مرداد و برای بار دوم در اوایل آبان سال ۲۰۰۸ در حوالی دریای بیوفورت زنده­گیری و سپس با یک گردنبند ردیاب رادیویی رهاسازی کردیم. این خرس ۶۸۷ کیلویی بیش تر از ۹ روز را به طور مداوم شنا کرد، بعد از آن هم به طور متناوب یا خود را به آب زد یا در روی یخ های قطبی مسافتی بالغ بر ۱۸۰۰ کیلومتر را پیمود. برآورد میزان جابجایی، فعالیت در طی هر ساعت، درجه حرارت زیرپوستی و خارجی بدن این خرس جلوه متفاوتی از نحوه زیست و توانایی­های این حیوان را در پیش روی ما قرار داد. این خرس و نوزاد یک ساله­اش در فاصله بین دو بار زنده­گیری ۲۲ درصد وزن بدن خود را از دست داده بودند. باور ما این است که مسافت باورنکردنی که از شنای این خرس ثبت کردیم، می­تواند به آن ها در مواجهه با کاهش سطح یخ های قطبی کمک کند. اما این را هم باید در نظر داشت که اینکار نه­تنها هزینه­های بالای انرژی را برای خرس ها به همراه دارد بلکه حتی می­تواند بر قابلیت باروری آن ها نیز به شدت اثر بگذارد.»

۴- گربه سانی شیفته آب

اغلب پستانداران از جمله حتی گربه سانانی مانند شیرها، پلنگ ها و حتی یوزها توانایی شنا کردن دارند اما اینکار در آن ها به ندرت اتفاق می افتد. اینکه یک حیوان توانایی شنا کردن داشته باشد با اینکه در شنا ماهر باشد، تفاوت زیادی دارد. اغلب گربه سانان بزرگ از شنا کردن پرهیز می کنند چرا که آن ها برای زندگی در خشکی تکامل پیدا کرده اند. اما این خصلت در مورد ببرها صدق نمی کند و علت آن هم این است که زیستگاه ببرها متفاوت است. رودخانه های متعدد بسیاری در زیستگاه ببرها هست که آن ها با گذر از آن ها قدرت خارق العاده شناگری شان را به رخ می کشند. نخستین دلیل شنا کردن ببرها این است که می خواهند خودشان را خنک کنند. یک دلیل دیگر ببرها برای شنا کردن این است که تعقیب طعمه در حین شکار برای آن ها راحت تر است. ببرها با بودن در آب آن هم در فصول گرم آرام شان را بدست می آورند و اینکاری است که گاهی جگوارها، پلنگ ها و حتی شیرهای آفریقایی هم گاه و بیگاه انجام می دهند.

۵- خفاش های شناگر

آیا می دانستید که خفاش ها هم توانایی شنا کردن دارند؟ تحقیقات نشان می دهد که خفاش ها در شرایط استرس زا قادر به شنا کردن هستند و نحوه شنا کردن آن ها بی شباهت به شنای پروانه در انسان ها نیست. سال گذشته تحقیقات جالبی توسط محققان مرکز تحقیقاتی اسمیتسونین آمریکا (Smithsonian Institute) در مورد قدرت شنا کردن خفاش ها انجام شد. این تحقیقات نشان داد که علیرغم اینکه مهارت خفاش ها در شناگری بی نظیر است اما این ویژگی جزئی از خصلت طبیعی آن ها نیست بلکه آن ها صرفاً در شرایط اضطراری شنا می کنند. رفتار برخی از گونه های خفاش ها مانند جنس موسوم به (Pteropus) که از آن ها اغلب با عنوان خفاش های بزرگ یاد می شود، از این نظر بسیار جالب است. بررسی ها نشان می دهد که آن ها برای نجات شکاری که انجام داده اند، به آب می زنند.

۶- گردن دراز ناکارآمدی که غرق نمی شود

زرافه ها موجودات خارق العاده ای هستند. یک نوزاد زرافه ظرف ۲۰ دقیقه روی پای خود می ایستد و در اولین سال زندگی اش هم حدود ۲٫۱ متر رشد می کند. اما آیا این حیوان زیبا قادر به شنا کردن است؟ مشاهدات جالب برخی از محققان حاکی از آن است که گونه موسوم به زرافه کلیمانجارو Giraffa tippelskirchiبرای عبور از رودخانه گاهی شنا می کند. اما این را هم به یاد داشته باشید که قابلیت های شنا کردن زرافه ها هنوز نیاز به تحقیقات بیش تر دارد اما دانشمندان معتقدند که شنا کردن آن ها بعید نیست فقط مستلزم تقلای زیاد و هدر رفت انرژی زیاد است.

۷- شامپانزه های شناگر خوشحال

تا مدت ها تصور می شد که شامپانزه ها و میمون های بزرگ اصلاً توانایی شنا کردن ندارند تا اینکه در سال ۲۰۱۳ میلادی فیلمی از یک شامپانزه خوشحال در حال شنا کردن منتشر شد. بررسی های دو محقق به نام های رناتو بندر (Renato Bender) و نیکول بندر (Nicole Bender) بر روی یک شامپانزه به نام کوپر(Cooper) و یک اورانگوتان به نام سوریا (Suriya) نشان داد که برخلاف تصورهای پیشین، میمون ها و اورانگوتان ها نیز قادر به شنا کردن هستند. اما واقعیت این است که اجداد آن ها سال ها پیش علاقه به شنا کردن را به طور کل از دست داده اند و شنا کردن بر روی درختان را به شنا کردن در آب ترجیح داده اند. با وجود این که شنا کردن میمون ها خیلی بعید است اما از نظر فیزیولوژیکی امکان پذیر است و کوپر و سوریا نمونه های آموزش دیده ای بودند که این فرضیه را ثابت کردند.

فرناز حیدری