چرا عصبانی می شویم

وقتی عصبانی می شویم دو راه برای جبران آن وجود دارد ۱ به دل ریختن ۲ بروز دادن راه حل اول مثل اسفنج ناراحتی های ما را جذب می كند و در نتیجه افسرده می شویم

وقتی عصبانی می شویم دو راه برای جبران آن وجود دارد: ۱. به دل ریختن ۲. بروز دادن راه حل اول مثل اسفنج ؛ ناراحتی‌های ما را جذب می‌كند و در نتیجه افسرده می شویم.

راه حل دوم منطقی است ، ولی این هم عملی نیست . ما نمی‌توانیم همیشه خشم خود را بروز دهیم. راه سوم این است كه علت عصبانی شدن را بررسی كنیم و اگر علت آن واهی است ، عصبانی نشویم . اكثر عصبانیت‌های ما به دلیل طرز فكرهای غلط ماست كه به آن تحریف‌های شناختی می‌گویند. یكی از این خطاهای شناختی بزرگ نمایی است مثل مبالغه كردن درباره اهمیت یك حادثه ناگوار و این كه برای یك مساله جزیی ، بلوایی به راه بیندازیم كه مگو خطای دیگر باید و نبایدهای بی جایی است كه برای خود چون وحی منزل می‌دانیم و معلوم نیست «‌باید» ی كه ما برای خود مقرر كرده‌ایم لازم به اجرا باشد. این اشتباه است كه خیال كنیم هر لحظه و در هر مورد كه خواستیم دنیا بر وفق مراد ما باشد و به دنبال همین طرز فكر ، وقتی به آن چه می‌خواهیم نمی رسیم ناراحت و عصبانی می شویم ؛ انگار كه با نرسیدن به این خواسته دنیا به آخر رسیده است. حتی گاهی باید و نبایدهای وضع شده از طرف خود را جزو اخلاقیات عمومی فرض می كنیم و می‌گوییم كه همه باید بر طبق آن عمل كنند. مثلاً می‌گوییم چون من در حق اینان خوبی كردم ایشان نیز باید تلافی كنند در صورتی كه همه انسان‌ها قدردان نیستند. سوم و بالاخره علت دیگر عصبانیت برآورده نشدن سطح انتظار بی جاست . وقتی سطح انتظار ما از میزان معقول بالاتر باشد ، ناكام می‌شویم و به خواسته‌های خود نرسیده و عصبانی می شویم . در حالی كه می بایست وقتی امكان رسیدن به خواسته‌ها نیست انتظارات خود را تغییر داد به خصوص انتظارات غیر واقع بینانه را.

علت چهارم مطلق گرایی است . با یك اشتباه طرف مقابلشان ناگهان نمره او از بیست به صفر می‌آوریم و كل شخصیت او را محكوم و مطرود می‌كنیم انگار كه همیشه از او متنفر بوده‌ایم در صورتی كه با این اشتباه فقط نمره‌اش كمی كم‌تر می شود نه این كه ناگهان او را به پایین‌ترین درجه برسانیم . با یك اشتباه كل شخصیت یك فرد را زیر سؤال نبرید و همه خصوصیات مثبت او را به زیر پا نگذارید. راه دیگر كاستن عصبانیت درك كردن علت كار افراد است . وقتی دنیا را از دریچه چشم افراد ببینید با كمال تعجب مشاهده می‌كنید كه به زعم خود آن ها عملشان به هیچ وجه غیر منصفانه نیست و خیلی هم به آن معتقدند. پس همیشه دقت كنید كه آیا شخص به عمد و از روی علم و آگاهی این رفتار را انجام داده یا خودش متوجه نبوده و یا به نظرش غیر منصفانه نبوده است . اگر در هنگام عصبانیت یكی از موارد بالا را یافتید و با آن مبارزه كردید به راحتی می‌توانید آرامش خود را بازیابید.

شما با كم طاقتی فرض را بر این گذاشته‌اید كه با حل همه مسائل و در اسرع وقت به همه هدف هایتان برسید و وقتی به مانعی بر می‌خورید ناشكیبایی می‌كنید و هنگامی كه واقعیت مطابق میلتان نمی شود عصبانی می‌شوید.

مسعود عباسی جامد