آشنایی با مترو سنگاپور

ـ مترو سنگاپور در سال ۱۹۸۷ افتتاح شد و از نظر قدمت، دومین مترو در جنوب آسیاست.
ـ این شبکه به عنوان ستون اصلی سیستم حمل‌ونقل عمومی در سنگاپور با ۱.۵۶۴ نفر مسافر در روز خیلی سریع …

ـ مترو سنگاپور در سال ۱۹۸۷ افتتاح شد و از نظر قدمت، دومین مترو در جنوب آسیاست.

ـ این شبکه به عنوان ستون اصلی سیستم حمل‌ونقل عمومی در سنگاپور با ۱.۵۶۴ نفر مسافر در روز خیلی سریع گسترش یافت.

ـ مترو سنگاپور دارای ۴ خط، ۷۰ ایستگاه و ۱۱۸.۹ کیلومتر طول است.

ـ در حال حاضر ۷۳ قطار تمام اتوماتیک و بدون راننده است. قرار است تا سال ۲۰۱۶ تمام قطارها بدون راننده باشد.

ـ ساعت کار مترو از ۵:۳۰ بامداد تا یک نیمه شب و فاصله بین قطارها ۸-۳ دقیقه است. این خدمات در هنگام تعطیلات رسمی بیشتر می‌شود.

ـ تمام ایستگاه‌ها به جز "وودلیف" فعالند.

ـ هدف مقامات از توسعه سیستم، اتصال حومه به شهر سنگاپور بوده است.

تاریخچه:

بعد از بحث‌های متعدد بر سر توسعه ناوگان اتوبوس‌رانی یا سیستم حمل‌و‌نقل سریع در سال ۱۹۶۷، سرانجام بزرگ‌ترین پروژه عمومی سنگاپور با بودجه ۵ میلیارد دلار در اکتبر ۱۹۸۳ در خیابان "شان" آغاز شد.

شبکه در چند مرحله ساخته شد. خط شمال به جنوب به دلیل گذشتن از مرکز شهر و شلوغی اولویت داشت. در سال ۱۹۸۷ اولین بخش به طول ۶ کیلومتر و ۵ ایستگاه بهره‌برداری شد.

تسهیلات:

ـ ایستگاه‌های مترو سنگاپور آن‌قدر عمیق است که بتوان‌ به عنوان پناهگاه استفاده کرد.

ـ سرویس تلفن همراه در تمام ایستگاه‌ها فعال است.

ـ در قطارها و ایستگاه‌های زیر زمین تهویه مطبوع وجود دارد.

ـ هر ایستگاه مجهز به دستگاه‌های فروش بلیت برای عموم است.

ـ اطلاعات مربوط به قطارها و اعلانات را می‌توان از طریق تلویزیون‌های پلاسما دنبال کرد.

ـ در ایستگاه‌های اصلی، فروشگاه، کیوسک، سوپرمارکت و ... وجود دارد.

ـ سرعت پله‌های برقی ۵۰% درصد بیشتر از پله‌برقی‌های عادی است.

ـ تسهیلات برای معلولان و سالمندان نیز مهیاست.

اقدامات امنیتی:

ـ اگرچه میزان جرم و جنایت و اقدامات تروریستی بالا نیست اما دوربین‌های مداربسته برای ایجاد امنیت بیشتر نصب شده است.

ـ بعد از بمب‌گذاری قطار مادرید در سال ۲۰۰۴، ماموران با لباس‌های شخصی و به صورت غیر‌مسلح رفتارها را رصد می‌کردند.

ـ تمام سطل‌های زباله و صندوق‌های پست به منظور از بین رفتن خطر بمب‌گذاری از داخل ایستگاه‌ها به ورودی‌ها انتقال یافت.

ـ گرفتن عکس بدون اجازه قبلی ممنوع است.

ـ از سال ۲۰۰۵ با تشکیل واحد پلیس مترو، نیروهای پلیس این بار به صورت مسلح در ایستگاه‌ها و قطارها حضور یافتند.

ـ به منظور جلوگیری از خودکشی، کنترل دما و عدم دسترسی به محدوده‌های ممنوع، درهای محافظ در تمام ایستگاه‌های زیر زمینی نصب شده است.