سه شنبه, ۱۱ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 30 April, 2024
مجله ویستا

نشانی از غذاهای ایرانی


قرار است از ۲۴ تا ۳۰ اردیبهشت سال جاری در زنجان المپیاد آشپزی و جشنواره ملی آش برگزار شود این برنامه در هشت رشته طباخی شامل طبخ آش, قورمه سبزی, چلوكباب, جوجه كباب, ماهی, ماكارونی, پیتزا و چیزبرگر ارائه خواهد شد

در این المپیاد برترین آشپزهای استان های كشور در رشته های هشت گانه، با هم رقابت خواهند كرد تا مشخص شود بهترین آشپزهای ایران چه كسانی هستند. این انتخاب به عهده ۵۰ نفر از كارشناسان تغذیه كشور صورت خواهد گرفت.

برگزاری این جشنواره منجر به آن شده كه شهر زنجان در برابر هجوم گردشگران داخلی و خارجی برای شركت در جشنواره روبه رو شود.در كنار این جشنواره پرهیاهو با حكایت دیگری رو به رو می شویم تحت عنوان سبد طلایی محصولات غذایی، یعنی انتخاب محصولات غذایی برتر كشور . این برای نخستین بار است كه در كشور می خواهیم سبد طلایی محصولات غذایی را معرفی كنیم. در سبد طلایی، گلچین ۲۰قلم از برترین فرآورده های غذایی كارخانه های داخلی قرار خواهد داشت. این فرآورده ها شامل: لبنیات، مواد پروتئینی،ترشی جات، ادویه ها، مرباجات و ...است.

این نظرسنجی تا ۲۷ اردیبهشت از طریق سایت www.behtarin-ashpaz.com ادامه خواهد داشت.

در این میان نیز جایزه دیگری قرارداده شده است كه برای مسابقه آش خوری اهدا می شود. شركت كننده ای كه در عرض ۲ دقیقه بیشترین میزان آش را بخورد، برنده نهایی این مسابقه خواهد بود.

این گزیده ای بود از اطلاعاتی كه راجع به این جشنواره روی تلكس های خبری دیده ایم.

در این میان آنچه مطرح است این است كه آش به عنوان یك غذای بومی ایرانی همیشه حضوری رنگارنگ بر سر سفره های ما داشته است. سالیان سال است كه از كودكی كاسه های بزرگ مملو از آش های معروف را به عنوان غذا در برابر بشقاب های گود دیده ایم و اشتیاق صرف آن غذای اصیل با تلالو رنگ های پخته سبز و زرد و زعفرانی را با پر كردن بشقاب هایمان از آن غذا به حقیقت تبدیل كرده ایم.

تا به حال شده است كه وقتی این غذا را می خوریم با خود فكر كنیم كه چه كسانی برای نخستین بار تركیبات این غذا را پیدا كردند و آن را در پرونده غذاهای خوش طعم و با خاصیت ایرانی ثبت كرده اند؟

امروز بسیاری از شهرنشینان خصوصا خانم ها حتی از تلفیق نوع سبزی هایی كه برای این غذا باید در مرحله اول انتخاب كنند بی خبرند.

برای ابتدا خیلی از ما كار را به دست سبزی فروشان محله می سپاریم كه به هر میزان كه می دانند سبزی آش را تركیب و تلفیق كنند. كمی پیشرفته ها كه از تصویر گزینش سبزی های آش به دست تند و تیز پسرك سبزی فروش ها نیز غافل مانده اند، چرا كه عرضه انواع سبزی ها به صورت بسته بندی های خردشده راه را بر نگاه ما بر دسته های بزرگ سبزی ها كه هنوز پاك هم نشده اند بسته است.

جالب تر آنكه گروه هایی كه دست به پخت این غذا می زنند، درهر كدام از دو گروه بالا كه قرار داشته باشند، بازهم جزو زنان بسیار كارآمد و خانه دار ایرانی هستند، چرا كه كم كم طبخ این غذاها به جایگزین های راحتی چون انواع چلو خورشت ها یا غذاهای راحت تری مثل همبرگرها و ژامبون ها از سفره های، دور شده است. بسیاری از ما با آش های بسیار معروف و رایج این سرزمین نیز غربیه ایم چه برسد به آش های بومی و قومی، غذاهایی كه با تركیب سبزی های محلی و كوهی تهیه می شود یا بهتر است بگوییم می شده است. یكی از خبرهای جالب در خصوص این جشنواره كه از زبان دبیرجشنواره ملی آش و المپیاد آشپزی اعلام شده، به این مضمون است: بسیاری از شركت های خارجی كه در زمینه تولید غذاهای آماده فعالند در جست وجوی اطلاعات كاملی از طرز تهیه و خواص آش های ایرانی هستند.

وی در این خبر افزود: برخی از این شركت ها، نمایندگانی را به جشنواره ملی آش در زنجان، اعزام خواهند كرد تا نمونه های آش های ایرانی را جمع آوری كنند، چرا كه تولیدكنندگان بزرگ محصولات غذایی در دنیا كه شدیدا به دنبال طعم ها و غذاهای جدید هستند به تازگی متوجه شده اند كه ایران ، گنجینه غذاهای متنوع، لذیذ و مقوی است.

نمی دانم شنیدن این خبر چه حسی باید در ما ایجاد كند. حس خوشایندی از اینكه ما در علم تغذیه مورد مطالعه جهان قرار گرفته ایم و آنان مایل هستند از اسرار غذاهای اصیل و سالم و مغذی ما باخبر شوند و دستور طبخ آن را برای خود و مردمانشان ثبت و ارسال كنند یا باید با احساس غریبه شدنمان با غذاهای سنتی خود روبه رو شویم. ما كه حتی نمی دانیم سبزی و تركیبات اولیه این غذاها چیست می خواهیم مدعی چه چیزی در آینده برای فرزندانمان باشیم. بچه های ما كه امروز اگر به اختیارشان باشد هر روز از ما پیتزا و سوسیس و كالباس و همبرگر را به عنوان غذا طلب می كنند.

ایرانیان كوچولو با غذاهای ایرانی غریبه شده اند و وقتی بزرگ شوند اگر بخواهند غذاهایی غیر از غذاهایی كه بر سفره ها دیدند را بخورند باید به دنبال آدرسی از غذاهای ایرانی بگردند، چون در كودكی و نوجوانی كه روزگار فراگیری و دیدن است، تقریبا با طبخ این غذا در خانه هاشان فاصله داشتند و تنها مزه آن را گاهی در منزل مادربزرگ هایشان چشیده اند.

پس شما آدرس ها را كجا می خواهید ثبت كنید؟

این سوالی است كه از مسئولان این جشنواره داریم.

آیا صرف این همه وقت، هزینه، فراخوان، جمع آوری مواد، قراردادن امكانات مختلف و جمع كردن حاضران با تجربه باید به نفع تولیدكنندگان محصولات غذایی خارجی خاتمه یابد؟ هدف نهایی از طرح و اجرای چنین جشنواره هایی چیست؟

ما باید از همین امروز كه سایت بهترین آشپز را فعال كرده ایم، به فكر معرفی سایت یا مجموعه ای مكتوب از اطلاعات جمع آوری شده ای باشیم كه در خصوص معرفی و روش تهیه انواع آش های ایرانی است، چرا كه خود محق تر از هر كسی برای بهره برداری از این جشنواره هستیم.

فرزندان ما باید نتیجه و ثمره این همه جشنواره و سمینار را چگونه به دست آوردند؟ از چه طریق؟

وقتی كه دبیر جشنواره از حضور گردشگران خارجی جهت صرف این غذاها به عنوان امتیازات ویژه این جشنواره نام می برد، پس امتیاز ویژه ای كه این جشنواره برای خودمان دارد كجاست؟ ما تنها می خواهیم برندگان سبد طلایی و مسابقه آشخوری و آشپزی را به جامعه معرفی كنیم.

نمی خواهیم برنده تر شویم و زمان را مغتنم شمرده و به جمع آوری اطلاعاتی در خصوص این علم تغذیه كه موفق به گردآوری آن در فضایی واحد شده ایم، دست بزنیم و نگذاریم طباخی این آش های بومی و قومی از یاد خودمان برود، آنگاه به فكر خارجی ها باشیم.

ثبت این جشنواره در تمام زمینه ها موقعیتی است كه ایران و ایرانی را در تغذیه، بهتر به همه معرفی خواهد كرد.

به گفته دبیر این جشنواره، اگر مردم دنیا با گنجینه غذاهای ایرانی آشنا شوند، حتما برای چشیدن آن سفری به ایران خواهند كرد،آیا آن روز در سفرشان باید به دنبال كلبه های محلی بومیان هنرمندمان بگردند تا بتوانند به صرف و میل یك غذای سنتی و اصیل ایرانی بپردازند؟

این كلبه های آشنای ما برای آنان دور و ناشناخته است.

اگر قرار است این جشنواره منجر به جلب گردشگران خارجی شود باید از حالا به فكر معرفی دستورالعمل و طباخی آن به شكلی مناسب جهت استفاده رستوران های داخلی باشیم و خودمان به همان نتیجه ای كه تولیدكنندگان محصولات غذایی خارجی می خواهند از كنار جشنواره هایی كه با صرف وقت و سرمایه به دست آمده، برسیم. پس فرصتی كه این جشنواره در اختیارمان نهاده را غنیمت بدانیم و با یك تیر دو نشان بزنیم؛ هم ایرانیان آینده را با تغذیه ای سالم و خوش طعم آشنا سازیم و هم بازار گردشگری مان را داغ كنیم.



همچنین مشاهده کنید