رصد غیراخلاقی کلاس‌های درس

ماجرای دوربین‌های مدار بسته در مدارس انگار قرار است ماجرایی کشدار باقی بماند، چون مدت‌ها اصل موضوع پنهان می‌شد و کسی تائیدش نمی‌کرد و حالا که مسئولان پذیرفته‌اند در برخی مدارس دوربین وجود دارد، کسی نمی‌پذیرد که نصب دوربین در کلاس‌های درس واقعیت دارد.

ماجرای دوربین‌های مدار بسته در مدارس انگار قرار است ماجرایی کشدار باقی بماند، چون مدت‌ها اصل موضوع پنهان می‌شد و کسی تائیدش نمی‌کرد و حالا که مسئولان پذیرفته‌اند در برخی مدارس دوربین وجود دارد، کسی نمی‌پذیرد که نصب دوربین در کلاس‌های درس واقعیت دارد.

این موضوع سال هاست کش آمده و در برهه ای از زمان، موافقان و مخالفان آن قدر درباره اش با یکدیگر بحث کرده اند که نتیجه اش مصوبه ای شد که از شورای عالی آموزش و پرورش بیرون آمد.

طبق این مصوبه رصد راهروها و مکان های حساس مدرسه با دوربین مجاز است، اما زیر نظر گرفتن کلاس های درس از این طریق خلاف قانون.

مدیرانی که از این دوربین ها استفاده می کنند چند استدلال دارند. برخی می گویند قصدشان مراقبت از تجهیزات در ساعات تعطیلی مدرسه است و پایین آوردن احتمال سرقت، برخی نیز دوربین را مثل وزیر دست چپ و راست خود می دانند.

این که چه میزان از این استدلال ها درست است و این که مثلا جایز است از دانش آموزان مدرک جرم گرفته شود یا نه، جای بحث دارد، اما حالا بحث ما بر سر مدارسی است که این دوربین ها را به کلاس های درس راه داده و به یک تصمیم غیرقانونی رو آورده اند.

مدیرکل ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایات آموزش و پرورش دیروز به مهر اعلام کرده که زیرنظر گرفتن کلاس های درس با دوربین های مدار بسته کاری غیراخلاقی است؛ چون روند تعلیم و تربیت را نباید با این روش کنترل کرد. معاون پرورشی آموزش و پرورش هم این کار را ممنوع می داند و معتقد است معنی این کار، مشکوک بودن به معلمان و دانش آموزان است.

با این حال، این کار ممنوع، غیرقانونی و غیراخلاقی در برخی مدارس انجام می شود و رسم ناخوشایند پاییدن دانش آموزان در حال ریشه کردن است.

اما اگر مدیرانی که چنین می کنند به این موضوع فکر کنند نصب دوربین مخفی در کلاس درس فقط باعث ناآرام شدن ذهن دانش آموزان و معلمان می شود و به پنهان کردن واقعیت وجودی شان می انجامد، آن وقت شاید به کارایی دوربین ها دل خوش نباشند؛ حتی اگر معتقد باشند آن را که حساب پاک است از محاسبه چه باک است.

مریم خباز