حسین(ع) در آینه تاریخ

یادآوری تاریخ امام حسین(ع) از اوان خلقت بشر تا به امروز همواره پیامی از غم و اندوه را به دنبال داشته است، چرا که نام این شخصیت بزرگ قرینه ای عجیب با کربلا یافته و پیوندی غریب از …

یادآوری تاریخ امام حسین(ع) از اوان خلقت بشر تا به امروز همواره پیامی از غم و اندوه را به دنبال داشته است، چرا که نام این شخصیت بزرگ قرینه ای عجیب با کربلا یافته و پیوندی غریب از شادی و غم بر لحظه ولادتش سایه افکنده بود.

مولودی که پایان دراماتیک زندگیش، اندوهی بی نهایت برای پیامبر اکرم(ص)، بانو صدیقه طاهره(س) و امیر مومنان علی(ع) به دنبال داشت و حضور حماسی اش در صحرای سوزان نینوا با عروجی تراژیک همراه شد و باعث جاودانگی بی همتایش در مرزهای زمانی و مکانی تاریخ شد.

در پرتو این حضور الهام بخش و تاثیرگذار است که مومنان واقعی جهان تشنه فراگیری معارف حقیقی از دانشگاه کربلا شده اند و بر همین مبنا کنایه تلخ- قنسرین -راهب مسیحی- مسلمان نماهایی را نشانه رفت که در بازار دنیا، دین را به گندم و جو فروختند و ریسمان محکم الهی و رمز جبل المتین را با حربه حکومت دین نما به تاراج وسوسه های شیطانی نهادند.

به واقع جامعه ۶۱ هجری چشمان خود را بر روی بسیاری از حقایق بست و بدون اعتنا به احترام ستاره جاودان مهر و اخلاق حضرت محمد(ص) نسبت به امام حسین(ع)، چون کودکی در پی زنگوله شیطانی امویان به راه افتاد و نماز خود را در محراب شیطان به سجده رساند تا در کوره راه دنیای بی هویت برساخته از آموزه های اموی جایگاهی هرچند کوچک داشته باشند.

از بعدی دیگر سرخی خون فرزندان رسول رب العالمین، پهنه دشت نینوا را هویتی تاریخی بخشیده و بانگ کربلایی کاروان حماسه، سقف دنیایی ظالمان را بر سرشان خراب کرده است و وقتی در تاریخ ۶۱ هجری دقیق می شویم، این جاودانگی و شکستن حصار زمان و مکان جز در پرتو انقلاب کلام حضرت زینب(س) میسر نمی شد.

از اینرو در مجلسی که نوای شادی و آوای هلهله ناشی از پیروزی دنیایی نینوا استقرار داشت ناگهان صدایی همه را متوجه خود کرد; ندای انقلابی بانوی کربلا نفسها را در سینه حبس کرده بود و شامیان متحیر از این شجاعت، به این صحنه بی بدیل می نگرند.

دختر والامقام امیرمومنان علی(ع) خلیفه غالب را در دادگاه عاشورایی خود به محاکمه کشانده و تمامی ریسمان های بافته شده امویان با این کلام بیدارگر ازهم می گسلد زیرا این بانگ رسا از تریبونی به گوش شامیان رسید که تا پیش ازآن تقدیس گوی امویان بود و اکنون بیان نینوایی پیام آور حماسه عشق، شمایل حقیقی خاندان پیامبر(ص) را به گوش جامعه شام می رساند.

خطابه، حقیقت نینوا را برملا می کند و اینچنین ۴ دهه مکر معاویه در ترسیم چهره ای موجه از خاندان اموی در پس عل نابخردانه یزید رنگ می بازد و ناگهان شهر آذین بندی شده و غرق در شور و شادی، چهره عوض می کند; مراسم عزای حسینی برگزار می شود و دستگاه مقتدر اموی جنایت کربلا را امری خودسرانه از سوی امیرکوفه ارزیابی می نماید; اما توجیه جنایت، چهره حقیقت را نمی پوشاند و امروز جهان بشریت می داند که در نینوا چه گذشت.

نویسنده : نیما بهدادی مهر