نگاهی به فعالیت ها و اولین آلبوم گروه «كهت میان»

دو هفته پیش از انتخابات نهمین دوره ریاست جمهوری ایران, كمی پایین تر از میدان هفت تیر اطراف ورزشگاه شیرودی مملو از مردمی بود كه برای شركت در یكی از میتینگ های انتخاباتی آمده بودند اما دو كوچه بالاتر در خانه ای یك طبقه كه احتمالاً برحسب اتفاق هنوز سرجای خود باقی مانده و به یك ساختمان چندطبقه تبدیل نشده بود, چهار نوازنده دور هم جمع شده بودند تا تمرین های هفتگی خود را آغاز كنند

آنها از قبل هشدار داده بودند كه محل تمرین بسیار گرم است و هیچ وسیله ای برای تهویه هوای آن وجود ندارد. اما در نگاه اول چندان هم بد به نظر نمی رسید. یك اتاق كوچك كه فقط به اندازه اعضای گروه، سازها و آمپلی فایرها جاداشت.یك پنكه معمولی هم به تنهایی وظیفه خنك كردن اتاق را برعهده داشت. دورتادور اتاق با یونولیت پوشیده شده بود تا شاید به این ترتیب همسایه ها و ساكنان خانه از سروصدای تمرین در امان باشند. وقتی در اتاق بسته شد و دو تكه یونولیت بزرگ به اندازه در كه روی آن را با موكت پوشانده بودند پشت در اتاق قرار گرفت، می بایست تمرین آغاز شود. اما پیش از آن هریك از نوازنده ها در گوش های خود دستمال كاغذی گذاشتند و یكی دو نفر دیگر حاضر نیز از آنها پیروی كردند.

وقتی اولین قطعه آغاز شد تقریباً تمام اتاق می لرزید و در اثر دوبل پدال های درامز هر لحظه انتظار می رفت كل پنجره از دیوار بیرون بپرد تا این همه صدای موسیقی راهی برای رفتن به خیابان ها پیدا كند.

همایون مجدزاده (نوازنده گیتار)، اردوان انزابی پور (نوازنده گیتارباس)، وانیك وارطانیان (نوازنده درامز) و علی اظهری (نوازنده ریتم گیتار) مشغول تمرین بودند تا خود را برای كنسرت «كهت میان» در اوایل مردادماه آماده كنند و در عین حال منتظر انتشار اولین آلبوم گروه با نام «اكسیر» بودند.قطعه اول كه تمام می شود حتی مردمك چشم ها نیز عرق كرده اند و همه چیز تار دیده می شود. با شروع دوباره تمرین، دستمال كاغذی ها هم توان مقابله در برابر حجم زیاد صدا را ندارند و اتاق كوچك تمرین كهت میان به سفینه ای جدا از زمین تبدیل می شود كه انگار برای خود درحال چرخیدن در فضایی ذهنی است. چهار نوازنده آنقدر ادامه می دهند كه خودشان هم از نفس می افتند و سریع در و پنجره را باز می كنند. دستمال كاغذی ها را در می آورند تا مانند زمان تمرین مجبور نباشند به جای حرف زدن، داد بزنند.كهت میان، یكی از گروه هایی است كه از چند سال پیش به كار در حوزه موسیقی متال مشغول است و تاكنون اجرای چند كنسرت در تهران را در كارنامه خود دارد. اعضای گروه كه به غیر از اظهری همه بیش از ۳۰ سال سن دارند از چندین سال پیش و در زمان اوج این موسیقی در دنیا به سمت آن گرایش پیدا كردند و با وجود سپری شدن آن دوران هنوز به این سبك پایبند مانده اند. آنها در چند اجرای زنده خود نشان دادند كه در كار خود آنقدر جدی هستند كه فقط به پشت سرهم نواختن ردیف های گیتار و بداهه نوازی برروی صدای پس زمینه اكتفا نكنند. اما شاید چندسالی دیرتر از زمانی كه می بایست، امكان ارائه آثار خود را پیدا كردند.

موسیقی جوانان ۱۰ سال پیشدو هفته بعد از انتخابات، اعضای كهت میان در آپارتمانی در گیشا كه به اندازه كافی خنك بود دور هم جمع شدند و پس از انتشار اولین آلبوم گروه از ادامه تمرین های خود برای اجرای كنسرت در جشنواره تابستانه كیش می گویند. كنسرتی كه در تهران قصد اجرای آن را داشتند به دلیل پیدا نكردن سالن منتفی شد و حالا چشم امید به سالن های جزیره كیش دارند تا شاید جایی برای آنها داشته باشند.انتشار آلبوم اكسیر به آنها اعتماد به نفس بیشتری داده است اما چندان هم نسبت به فعالیت های آینده خود امیدوار نیستند.آلبوم اكسیر دارای هشت قطعه اینسترومنتال (سازی) در سبك متال است كه به زیرشاخه اسپیدمتال نزدیك تر به نظر می رسد. تمام قطعات آلبوم تا سال ۱۳۸۰ تنظیم شدند و به گفته مجدزاده آثار این آلبوم متعلق به پروژه ای هستند كه می بایست چهار سال قبل به پایان می رسید: «تعدادی قطعه اینسترومنتال داشتیم و فكر می كردیم تا چهار سال قبل پرداختن به آنها تمام می شود اما تاكنون طول كشیده است. خود ما هم نمی خواهیم در این ابعاد كار كنیم. موسیقی گروه هم به دلیل تغییر دو نفر از نوازنده ها، تغییر پیدا كرده است.»به نوشته اعضای گروه در سایت اختصاصی آنها «ایده اولیه موزیك كهت میان حدود سال ۱۳۷۴ برپایه عناصر موسیقایی شرقی در فضاهای تیره شكل گرفت. تیم هایی كه ذاتاً دارای مشخصه های متعدد تأثیرگذار هستند. این مشخصه ها عموماً متأثر از فضای شب، بیابان و بخصوص دنیای اسرارآمیز و جادویی افسانه ها است.»

در طول سال های ۷۸ تا ۷۹ اولین قطعات گروه ساخته شد اما تا تابستان ۸۱ هنگامی كه ساخت قطعات پایان پذیرفت به دلیل شكل نگرفتن گروهی منسجم و حضور همایون مجدزاده به عنوان نوازنده میهمان در گروه اكسیر، اجرای این قطعات متوقف شد.پس از اجرای كنسرت گروه اكسیر، با كنار هم قرار گرفتن علی خدادوست (نوازنده كیبورد)، خالد سندزاده (نوازنده درامز) و اردوان انزابی پور گروه به طور رسمی ثبت شد و كار خود را آغاز كرد. نخستین كنسرت رسمی گروه در اردیبهشت ۸۲ در تالار فارابی و در بهمن ماه همان سال نیز دومین كنسرت آنها در همان تالار به مدت شش شب اجرا شد.اما اوضاع گروه در اواخر سال ۸۲ تغییر كرد: «همه انتظار داشتند یك آلبوم بیرون بدهیم. به همین دلیل پروژه اصلی ما متوقف شد و به سراغ آلبوم اكسیر رفتیم. جمع كردن این كار با دو یا سه نفر نیز امكان پذیر بود. خود ما هم دیگر به طور دائم شنونده این موسیقی نیستیم اما احساس خوبی نسبت به آن داریم و در دوران جوانی با آن به این سبك از موسیقی جذب شدیم.» مجدزاده درحالی آن روزها را به خاطر می آورد كه در باره آلبوم گروه معتقد است: «فكر می كردیم این كار، ساده و روان تر خواهد بود و سعی كردیم به این ترتیب مخاطبان آلبوم بعدی خود را نیز جذب كنیم. آثار این آلبوم پایه ملودیك ندارند و براساس ردیف و ریتم گیتار ساخته شدند. ساخت این آلبوم یك ماه و ضبط آن دو ماه طول كشید.»تقریباً تمام قطعات آلبوم به طور كامل در یك استودیوی خانگی ضبط شده و تنها چند بخش كوتاه از سه قطعه كه با گیتار آكوستیك نواخته می شود در یك استودیوی رسمی ضبط شد. انزابی پور و مجدزاده از صدای آلبوم راضی نیستند اما فكر می كنند با امكاناتی كه داشتند؛ بهترین كار ممكن را منتشر كرده اند.خود آنها نیز می دانند كه دوران طلایی این موسیقی به سرآمده است هرچند به این موسیقی همچنان علاقه مند هستند.با این وجود هنوز گروهی وجود دارند كه با علاقه به دنبال آثار این سبك از موسیقی هستند كه هیچ نمونه ایرانی از آن نیز وجود ندارد. شاید تنها توجیه برای ساخت چنین آلبومی كه نمونه های خارجی فراوانی برای آن وجود دارد این دیدگاه مجدزاده باشد كه: «بالاخره می بایست یك نفر در ایران این موزیك را كار كند. هنوز با جوانان بسیاری برخورد می كنیم كه وقتی می بینند ما همچنان با این سبك موسیقی كار خود را ادامه می دهیم، ذوق زده می شوند و ما را تشویق می كنند...»انزابی پور نیز می گوید: «سالها پیش وقتی بچه ها در كوچه فوتبال بازی می كردند، دوست داشتند مارادونا شوند اما حالا همه می خواهند در آینده یك علی دایی دیگر باشند. ما هم می خواستیم چنین الگویی را در زمینه موسیقی به وجود بیاوریم. دوست داشتیم اسم «كهت میان» از ایران مطرح شود و به اوج برسد.»

---