آیا همه چیز را به همسرتان می گویید

خانم الف و همسرش طی ۱۰ سالی که از ازدواجشان می گذرد مسائل بسیاری را با هم سهیم شده اند تغییر شغل, ساختن خانه, بیماری مادرش, بزرگ کردن دخترشان و اما اخیرا مساله ای پیش آمد که خانم الف حاضر به سهیم کردن شوهرش در آن نشده است

خانم الف و همسرش طی ۱۰ سالی که از ازدواجشان می‌گذرد مسائل بسیاری را با هم سهیم شده‌اند؛ تغییر شغل، ساختن خانه، بیماری مادرش، بزرگ‌‌کردن دخترشان و... اما اخیرا مساله‌ای پیش آمد که خانم الف حاضر به سهیم‌کردن شوهرش در آن نشده است.

ایمیل شوهرش از کار افتاده بود و می‌خواست که از ایمیل او استفاده کند. بعد از این‌که شوهرش وارد سیستم شد، از او رمز عبور ایمیلش را خواست، اما خانم الف گفت کـه بـاید خودش آن را وارد کند. شوهرش فکر می‌کرد که شوخی می‌کند و دوباره تقاضایش را مطرح کرد. اما خانم الف لام تا کام حرف نزد و وقتی می‌خواست رمز عبور را وارد کند شوهرش را مجبور کرد جای دیگری را نگاه کند.

خانم الف در مورد احساس شوهرش در آن لحظه می‌گوید: «او گیج و بسیار عصبانی بود. من برایش توضیح دادم که چیزی در ایمیلم وجود ندارد که باعث ناراحتی او شود، اما فکر هم نمی‌کنم که چون متاهل هستم باید خصوصی‌ترین مسائلم را هم با او درمیان بگذارم.»

۲ نفر یکی می‌شوند... من به ما تبدیل می‌شود و ۲ طرف همه چیزشان را با هم شریک می‌شوند. این یک ایده‌آل در ازدواج رمانتیک است. اما بعد از حرف‌زدن با زنانی مثل خانم الف حیرت می‌کنم؛ آیا این کار واقع‌بینانه است؟ آیا حتی برای ما خوشایند است؟

یک روان‌شناس می‌گوید: «توازن و تعادل بین جدایی و پیوستگی یکی از مهم‌ترین مسائل در ازدواج است. همه زوج‌ها تلاش می‌کنند راهکاری را پیش گیرند که هر دو طرف با آن راحت باشند. گاهی اوقات یک زوج دوست دارد در رابطه پیوستگی بیشتری داشته باشد، در حالی‌که زوج دیگر ممکن است جدایی بیشتر طلب کند.»

اکثر دوستانم در عقیده خود راسخند که زن و شوهر باید در همه چیز با هم شریک باشند، اما وقتی کمی‌ فکر می‌کنند، می‌بینند که خیلی وقت‌ها بعضی مسائل را از همسرشان پنهان می‌کنند، مثل کیفیت رابطه جنسیشان با یکدیگر یا چیزهایی در مورد خانواده همسرشان. یکی از همسایگانم روزی به من گفت «من همه چیز را به شوهرم می‌گویم.» اما کمی ‌از گفتن این ادعا نگذشته بود که حرفش را پس گرفت «نمی‌دانم، شاید همه چیز نه...» لحظه‌ای صبر کرد و بعد گفته‌اش را این طور تکمیل کرد «باشه باشه قبول می‌کنم، همه چیز را نمی‌گویم، فقط چیزهایی را که فکر می‌کنم لازم است بداند با او درمیان می‌گذارم.»

● کمی ‌جدایی

متخصصان چندان هم از این مساله تعجب نمی‌کنند، آنها معتقدند که جمله «هیچ رازی بین ما نیست» بیشتر شعار و خیالبافی است تا واقعیت. ترنس رآل روان‌شناس اعتقاد دارد «هیچ زوجی همه چیز را باهم در میان نمی‌گذارند و نباید هم بگذارند.»

هر انسانی نیاز به مرز و محدوده دارد و در یک ازدواج دو طرف باید اینقدر انعطاف‌پذیر باشند که اجازه دهند طرف مقابلشان مرز و محدوده‌ای برای خود تعیین کند. کلید آن تعادل است: «اگر این مرزها خیلی ثابت و محکم باشند، احتمال بسیاری وجود دارد که دو طرف از هم دور شده و جدا شوند و اگر هم هیچ مرز و حدودی برای خود تعیین نکنید، دوطرف بیش از حد با هم قاطی خواهند شد که به این هم رابطه سالم نمی‌توان گفت.»

به عبارت دیگر، ترکیب شدن دو طرف در ازدواج کمی ‌حالت مجازی دارد، نه واقعی. زن و شوهر همیشه افرادی جدا از هم خواهند بود و درون هر فردی فضایی است که نیاز به حفاظت دارد، یعنی شما این حق را ندارید که ایمیل‌ها، کمدها، یا حتی کیف همدیگر را بدون اجازه طرفتان چک کنید. درواقع، همه کارشناسانی که مساله بین خانم الف و همسرش را مطالعه کردند، اتفاق‌نظر داشتند که سونیا کاملا حق داشته که بخواهد رمز عبور ایمیل خود را از همسرش پنهان کند.

اما شناخت از نیاز به داشتن حریم درونی در دنیای واقعی چگونه شکل می‌گیرد؟ در بهترین ازدواج‌ها، زوجین به هم اجازه می‌دهند که از حد خود فراتر بروند و به طور ضمنی به هم اعتماد می‌کنند که هر چه را که باید به همدیگر بگویند. این مساله بویژه در مورد مسائل مالی بسیار اتفاق می‌افتد، همان‌طور که در اکثر مواردی که از خانم‌ها سؤال می‌کنم که چه چیز را از همسرانشان پنهان می‌کنند، به همین نکته اشاره می‌کنند.

ترتیبات مالی معمولا در روابطی که بازجویی‌های هر روزه از دخل و خرج طرفین انجام نمی‌شود، معمولا بهتر صورت می‌گیرد. زوجی را می‌شناختم که بین خود قرار گذاشته بودند که در مورد خرج‌های بالای ۲۰۰ هزار تومان با هم مشورت کنند و تا زیر این قیمت خودشان مختار بودند. وقتی یکی از طرفین عادت داشته باشد تا یک ریال خرج و مخارج طرف مقابل را هم حساب کند، تمایل به پنهان کردن خرج‌ها در طرف مقابلش بیشتر خواهد شد؛ مشکلی که ریشه و بنیاد آن از بی‌اعتمادی نشات می‌گیرد.

بله، مساله حریم شخصی نیز در ازدواج مثل خیلی از مسائل دیگر به مساله اعتماد برمی‌گردد. طرفین رابطه چقدر باید به هم آزادی عمل بدهند؟ چه وقت پنهان کردن یک مساله یا برعکس آن، تجاوز به حریم شخصی طرف مقابل و خیانت در اعتماد به شمار می‌رود؟ خود من، با این‌که چیزی برای پنهان کردن ندارم، اما اگر می‌فهمیدم شوهرم بدون اجازه‌ام وارد ایمیلم شده است مطمئنا آزرده‌خاطر می‌شدم و مطمئنم او هم اگر من چنین کاری می‌کردم همین احساس را داشت.

شوهر من که یک عکاس است زمان زیادی را در سفر می‌گذراند و گفتن همه جزئیات زندگی‌اش وقتی پیش من نیست کمی ‌دشوار است و اگر همه اتفاقاتی که برایش می‌افتد را برای من تعریف نکند مطمئنا من ناراحت یا ناامید نمی‌شوم، چون می‌دانم که قادر به نفوذ به همه شکاف‌های مغزش نیستم. او هم درعوض از رازهای کوچکی که برای خودم دارم ناراحت نمی‌شود.

درواقع من فکر می‌کنم داشتن این حریم شخصی باعث می‌شود بتوانم خودم را در رابطه هر از گاهی احیا کنم. اگر من مجبور بودم که همه کارها و افکارم را با شوهرم درمیان بگذارم، آنقدر از انرژی خالی می‌شدم که دیگر چیزی برای سایر قسمت‌های زندگی مثل کار و بچه‌ها نمی‌ماند.

● حفظ ظاهر

علاوه بر این مسائل، آشکار کردن همه افکاری که از ذهنتان می‌گذرد ممکن است گاها خطرناک باشد. دکتر جاکوبز اعتقاد دارد «طبیعی است که گاهی اوقات افکار منفی داشته باشیم، حتی گاهی از همسرمان متنفر می‌شویم... اما به زبان آوردن آن برای همسرمان چندان خوشایند نخواهد بود، به خصوص اگر روز بعد دیگر چنین حسی به او نداشته باشید. اگر بخواهید هر وقت که از همسرتان متنفر یا آزرده‌خاطر شدید به او بگویید، زندگی‌تان خیلی زود به هم خواهد خورد.»

سعی کنید کمی‌ از احساسات طرف مقابلتان چشم‌پوشی کنید؛ آیا این بهترین دلیل برای نگه داشتن بعضی چیزها پیش خودتان نیست؟ یکی از دوستانم روزی به من گفت که از روابط زناشویی با همسر قبلی‌اش بیشتر احساس رضایت می‌کرده است، اما هیچ‌وقت جرات گفتن این مطلب را به همسر فعلی‌اش که بسیار برایش قابل احترام است ندارد. او بدرستی این مساله را برای حفظ احترام همسرش، پیش خود پنهان کرده است، مثل وقتی که بعضی چیزها را برای حفاظت از خودتان پیش خود مخفی می‌کنید. دوست من لیزا از گفتن وزنش به همسرش ابا می‌کند.

او می‌گوید: «من خیلی سبک‌تر از وزنم به نظر می‌آیم، پس چرا باید همسرم را با گفتن این واقعیت از خودم ناامید کنم؟» حفظ این حریم شخصی، از شما محافظت می‌کند؛ باعث می‌شود در نظر فردی که برایتان قابل ارزش و احترام است، رقت‌انگیز و ناتوان به نظر نیایید. زنی را می‌شناختم که می‌گفت «وقتی یک‌بار کودکم از روی میز به پایین پرت شد به همسرم نگفتم، کودک آسیبی ندیده بود، خودم هم به اندازه کافی ناراحت بودم پس چرا باید فکر همسرم را هم آشفته می‌کردم؟»

یکی از دوستانم می‌گفت که چند وقتی از طرف یکی از خواستگاران سابقش نامه‌های عاشقانه‌ای به دفتر کارش می‌رسد. او این نامه‌ها را جواب نمی‌داد، اما لزومی ‌هم نمی‌دید که این مساله را با همسرش درمیان بگذارد، چون احساس می‌کرد بی‌دلیل باعث رنجش او خواهد شد. چه کسی می‌تواند این زن را از کتمان حقیقت از همسرش متهم کند؟ همه ما به تجربه دریافته‌ایم که صداقت همیشه هم خوب نیست و گاهی خانه خراب‌کن می‌شود.

● حقیقت و دروغ

البته بین حق مشروع برای داشتن حریم شخصی و فریب و نیرنگ تفاوت وجود دارد. اما چه مسائلی را می‌توانید شرعا و بدون رسیدن هیچ‌گونه آسیب به کسی، پیش خود نگه دارید؟ کدام مسائل اگر برملا شود، باعث ایجاد شکاف و جدایی عمیق بین شما و همسرتان خواهد شد؟

دکتر رآل اعتقاد دارد که همه ما ذاتا و غریزتا می‌دانیم که این حد و حدود تا کجاست. با این حال مقیاسی برای ما عنوان می‌کند: از خودتان بپرسید، اگر کسی از این کار شما فیلم بگیرد و آن را به همسرتان نشان دهد، آیا ناراحت یا عصبانی می‌شود؟ آیا می‌توانید جلوی آینه بایستید و رودررو به خودتان بگویید که بی‌گناه و بی‌تقصیرید؟ اگر نتوانید این کار را کنید حتما کارتان مشکل دارد.

در این حالت باید بفهمید که پنهان کردن این مساله به خاطر حق طبیعی شما برای داشتن حریم شخصی نیست، بلکه به این خاطر است که می‌دانید کارتان اشتباه بوده است. و اینجاست که همسرتان را فریب می‌دهید.

دکتر رنی کوهن اعتقاد دارد: «فعالیت‌های بزرگسالانه‌ای هست که گزارش جزء‌به‌جزء آن به همسر الزامی‌ ندارد. شما دیگر بچه نیستید که بخواهید برای کارهایتان اجازه بگیرید. باید اینقدر اعتماد و اطمینان در ازدواجتان باشد که این آزادی عمل را به شما بدهد.»

در پایان باید بگویم این‌که چه چیزهایی را باید از همسرتان پنهان کنید و چه چیزهایی را نباید، بستگی به نوع رابطه شما و همسرتان دارد. شناختی که از همسرتان دارید می‌تواند کمک خوبی برایتان باشد و از آن طریق بفهمید که دوست دارد چه چیزهایی را با او میان بگذارید و اگر در موردی تردید داشتید، صراحت را انتخاب کنید؛ گاهی اوقات برملا کردن حقایق بهتر از نگه داشتن راز است.

دکتر جاکوبز اعتقاد دارد هر چه دو طرف رابطه مسائل بیشتری را از هم پنهان کنند، ازدواجشان بی‌ثبات‌تر و ناپایدارتر خواهد شد. «وقتی در مورد آنچه هستید رک و صادق باشید و همزمان فردیت خودتان را حفظ کنید، همسرتان تمایل بیشتری برای پذیرش و قبول شما آن طور که هستید پیدا خواهد کرد.»

دکتر فرناز عطائی،متخصص روانپزشکی سایت پزشک آنلاین