بازی بزرگ «سیا» در تبت

با توجه به حضور و نفوذ گسترده سیا در درون جبهه آزادیبخش تبت و حمایت مالی سیا از «رادیو آزاد آسیا» که اخبار و اطلاعات جهت داری را پخش می کند, بعید به نظر می رسد که هرگونه شورشی بدون برنامه ریزی قبلی و اتفاقی باشد و حتی احتمال می رود که این شورش ها براساس توافق میان سیا و «سرویس مخفی ملی» اداره عملیات سابق در مرکز فرماندهی سیا واقع در شهر «لانگلی» ایالت مریلند آمریکا صورت بگیرند

اگر به زمینه های تاریخی ناآرامی در تبت نگاه بیندازیم، به این اعتقاد می رسیم که پکن درگیر شورش ها و تظاهراتی در تبت شده است که طرح ریزی آنها در خارج از این منطقه صورت می گیرد و رهبری معترضان نیز در دستان سازمان های ضدچینی قرار دارد که در نپال و شمال هند، دور از دسترس و در امنیت به سر می برند.

همچنین، حمایت مالی و کنترل و هدایت همه جانبه ناآرامی هایی که به «دالایی لاما»، رهبر روحانی تبت مربوط می شود، توسط آژانس مرکزی جاسوسی آمریکا (سیا) صورت می گیرد.

دالایی لاما کسی است که بیش از ۵۰ سال با سیا همکاری نزدیک دارد.

درحقیقت، با توجه به حضور و نفوذ گسترده سیا در درون جبهه آزادیبخش تبت و حمایت مالی سیا از «رادیو آزاد آسیا» که اخبار و اطلاعات جهت داری را پخش می کند، بعید به نظر می رسد که هرگونه شورشی بدون برنامه ریزی قبلی و اتفاقی باشد و حتی احتمال می رود که این شورش ها براساس توافق میان سیا و «سرویس مخفی ملی» (اداره عملیات سابق) در مرکز فرماندهی سیا واقع در شهر «لانگلی» (ایالت مریلند آمریکا) صورت بگیرند.

«بی. رامان» روزنامه نگار برجسته و افسر ارشد سابق جاسوسی هند در بیست و یکم ماه مارس (دوم فروردین) چنین می نویسد: «براساس اسناد موجود، می توان به طور معقول ارزیابی نمود که شورش یکباره روز چهاردهم مارس در لهاسا از قبل برنامه ریزی و به خوبی هماهنگ شده بود.» آیا می توان یک مبنای حقیقی برای این نظر پیدا کرد که بهره برندگان اصلی کشتار و خرابی تبت، واشنگتن هستند؟ تاریخ خواهد گفت که این احتمال درستی است.

سیا از سال ۱۹۵۶ عملیات مخفی خیلی زیادی را علیه چین کمونیست در تبت آغاز کرد. این مداخلات به قیام مصیبت بار و خونین سال ۱۹۵۹ منجر شد. قیامی که در آن ده ها هزار تبتی کشته شدند و دالایی لاما و حدود ۱۰۰ هزار نفر از طرفدارانش مجبور به فرار از گذرگاه های پرخطر هیمالیا به سوی هند و نپال شدند. سیا یک اردوگاه آموزش نظامی مخفی برای جنگجویان مقاومت وابسته به دالایی لاما در «کمپ هیل» واقع در نزدیکی «لیدویل» ایالت کلرادوی آمریکا ایجاد کرد. چریک های تبتی توسط سیا در این اردوگاه آموزش می دیدند و برای جنگ های چریکی و عملیات خرابکارانه علیه چین کمونیست تجهیز می شدند.

چریک های آموزش دیده با حمایت و هدایت واشنگتن، به طور منظم عملیاتی را در داخل تبت صورت می دادند. عملیاتی که زمان انجام آنها توسط مزدوران طرف قرارداد سیا مشخص می شد و این مزدوران به وسیله هواپیماهای سیا مورد حمایت قرار می گرفتند. اجرای طرح ارایه آموزش های مقدماتی، در دسامبر سال ۱۹۶۱ به پایان رسید، درحالی که اردوگاه آموزشی کلرادو حداقل تا سال ۱۹۶۶ فعال ماند. تشکیلاتی نیز به نام «نیروهای ویژه تبتی» وابسته به سیا نیز توسط «راجر.ای. مک کارتی» ایجاد شد که در کنار نیروهای چریکی تبت، با رمز «اس. تی. سیرکاس» و با هدف ایجاد مزاحمت برای نیروهای اشغالگر چینی تا ۱۵ سال بعد، یعنی ۱۹۷۴، زمانی که رسما محاصره این منطقه متوقف شد، به عملیات ادامه می داد.

«مک کارتی» که رهبری نیروهای واکنش سریع تبت را در زمان اوج فعالیت هایش از سال ۱۹۵۹ تا سال ۱۹۶۱ برعهده داشت، بعدا عملیات مشابهی را هم در ویتنام و لائوس صورت داد.

سیا تا میانه دهه ۱۹۶۰ استراتژی خود را در چارچوب «عملیات جنگجویان چریکی چترباز» و عوامل جاسوسی خود در داخل تبت انجام می داده است. سپس، نیروهای چریکی متشکل از حدود ۲۰۰۰ جنگجوی بومی- موسوم به «خامبا»- را در پایگاه هایی چون «موستانک» در نپال سازماندهی کرد.

این پایگاه بالاخره در سال ۱۹۷۴ توسط دولت نپال که به شدت تحت فشار پکن قرار گرفته بود، بسته شد.

پس از جنگ میان هند و چین در سال ۱۹۶۲، سیا جهت آموزش عوامل خود در تبت و حمایت از آنها، با سرویس های جاسوسی هند رابطه تنگاتنگی برقرار کرد.

«کنت کانبوی» و «جیمز موریسون» در کتابشان تحت عنوان «جنگ پنهانی سیا در تبت» فاش کردند که سیا و سرویس های جاسوسی هند در آموزش و تجهیز عوامل تبتی خود و نیروهای ویژه همکاری می کردند و در ایجاد واحدهای مشترک هوایی و جاسوسی، مثل «مرکز تحقیقات هوایی» و «مرکز ویژه»، با هم مشارکت داشتند.

این همکاری تا میانه دهه ۱۹۷۰ به خوبی ادامه داشت و برخی پروژه های مورد حمایت سیا، به ویژه واحد نیروهای ویژه آوارگان تبتی که بعدا بخش مهمی از نیروهای ویژه مرزی هند را تشکیل داد، تا زمان حاضر ادامه دارد.

تنها به خاطر خراب شدن روابط آمریکا وهند و همزمان با آن، بهبود یافتن این روابط باچین بود که به بسیاری از عملیات مشترک سیا- هند پایان داد.

منبع: WWWinformation clearing house

نویسنده: ریچارد ام. بنیت

مترجم: سبحان محقق