گام دوم, فراکسیون ۸۰ نفری

در واقع اصلاح طلبان در مجلس هشتم برخلاف مجلس هفتم از یک رای طلایی برخوردارند که می توانند با این کارت طلایی با رقبای اصولگرا به بازی بپردازند و امتیازات مورد نظر خود را که در راستای اهداف اصلاح طلبانه خواهد بود, بگیرند

مرحله دوم انتخابات مجلس هشتم روز جمعه در شرایطی برگزار می شود که شاید یکی از حساس ترین انتخابات مجلس در ایران باشد. حساس تر نه از آن جهت که یکی از جناح های سیاسی مشهور به اصولگرا یا اصلاح طلب درصدد دستیابی به اکثریت مجلس هشتم برآمده اند چرا که این امری محال است و انتخابات از همان روز اول به گونه یی مهندسی شد که جناح اصولگرا هرچند با تضادهای درونی فراوانی که دارند، اما اکثریت را در اختیار خود بگیرند. گو اینکه حتی اگر انتخابات هم مهندسی نمی شد اصلاح طلبان به هیچ وجه نمی توانستند اکثریت را در اختیار بگیرند، باز هم نه از آن روی که رای دهندگان ایرانی به آنان رای نداده باشند بلکه از آن جهت که اکثریت قریب به اتفاق اصلاح طلبان ردصلاحیت شدند. از همین رو آنان در خوش بینانه ترین وضعیت برای کمتر از نیمی از کرسی های ۲۹۰ نفری پارلمان در ایران کاندیدا معرفی کردند. با این وجود اصلاح طبان در هر حوزه یی که امکان رقابت داشتند توانستند بر رقبای اصولگرای خود پیروز شوند و همین مساله هم نشان از آن داشت نگرانی های کسانی که انتخابات را به گونه یی مهندسی کردند تا اصلاح طلبان از دور رقابت خارج شوند درست بوده و آنان با تیزهوشی دریافته بودند اگر کار به رقابت واقعی بکشد و تنها رای دهندگان ترکیب کامل مجلس هشتم را تعیین کنند بدون شک اکثریت در اختیار اصلاح طلبان قرار خواهد گرفت.

هم از این رو بود که شمارش و اعلام نتایج آرا و سپس تایید فوری نتیجه انتخابات در تهران با ابهامات زیادی انجام گرفت و آن زمان که سیدمحمد خاتمی و مهدی کروبی در نامه یی مشترک به شورای نگهبان به نتیجه انتخابات تهران اعتراض کردند و خواستار بازشماری آرا با حضور نمایندگان اصلاح طلبان شدند اما پاسخ شورای نگهبان به این اعتراض تایید فوری نتیجه انتخابات تهران بود تا بدین ترتیب شک و شبهه ها درباره انتخابات تهران بدون پاسخ بماند. البته وقایعی که رخ داد تنها یک روی سکه و آن هم روی آشکار سکه است چرا که در روی دیگر سکه که از قضا کمتر آشکار و بیشتر پنهان است تحولاتی در حال روی دادن است که بر اهمیت دور دوم انتخابات مجلس هشتم می افزاید. از یک سو اگرچه اصولگرایان در مرحله اول و آن هم به مدد انتخابات مهندسی شده اکثریت را در اختیار خود گرفته اند اما آنان قبل از اینکه مجلس هشتم تشکیل شود چنان با یکدیگر به رقابت و گاه ستیز برخاسته اند که می توان سیمای مجلس هشتم را رقابت تمام عیار سران اصولگرای راه یافته به این مجلس بر سر ریاست آن دانست. از یک سو بین لاریجانی و حدادعادل رقابت پنهانی که برخی مواقع نمایی از آن آشکار می شود، بر سر ریاست مجلس هشتم روی داده است و از سوی دیگر کمتر از پنجاه نماینده اصولگرای حامی احمدی نژاد که به مجلس هشتم راه یافته اند از حدادعادل و لاریجانی چندان دل خوشی ندارند و به فرد مورد نظر خود یعنی آقابزرگ تهرانی برای ریاست مجلس هشتم می اندیشند. به این ترتیب سه گروه اصولگرا در مجلس هشتم شکل گرفته و مشکل اصلی آنان این است که به تنهایی اکثریتی را در اختیار ندارند تا به واسطه آن فرد مورد نظر خود را بر کرسی ریاست بنشانند. در اینجاست که اهمیت عددی اصلاح طلبان راه یافته به مجلس هشتم نمایان می شود.

در واقع اصلاح طلبان در مجلس هشتم برخلاف مجلس هفتم از یک رای طلایی برخوردارند که می توانند با این کارت طلایی با رقبای اصولگرا به بازی بپردازند و امتیازات مورد نظر خود را که در راستای اهداف اصلاح طلبانه خواهد بود، بگیرند. در واقع می توان حدس زد اگر در مرحله دوم انتخابات به خصوص در حوزه انتخابیه تهران کاندیداهای شاخص اصلاح طلب به مجلس هشتم راه یابند نقش کلیدی و موثری را ایفا خواهند کرد و هر چه بر تعداد نمایندگان اصلا ح طلب مجلس هشتم افزوده شود به همان میزان هم بر تاثیرگذاری آنان افزوده خواهد شد.

نکته ظریف اینجا است که ورود هر اصلاح طلب به مجلس هشتم می تواند به میزان یک رای بر آرای اصلاح طلبان بیفزاید و به میزان یک رای از آرای اصولگرایان بکاهد و این یعنی تاثیر دو برابری اصلاح طلبانی که به مجلس هشتم وارد شده یا خواهند شد؛ اصلاح طلبانی که اکنون این امکان را دارند با تشکیل یک فراکسیون ۸۰ نفری به یکی از وزنه های مهم مجلس هشتم تبدیل شوند.

در واقع اگر فراکسیون ۸۰ نفره یی تشکیل شود و در راس آن چند چهره مشهور اصلاح طلب قرار گرفته و هدایت این فراکسیون را برعهده بگیرند شاید در موارد بسیاری اصولگرایان را به دادن امتیازات مورد نظرشان وادار کنند و مجلس را از حالت سکوت، سکون و رکود عجیبی که در دوره هفتم بر آن حاکم بود، خارج کنند. امتیاز دیگر تشکیل فراکسیون اقلیت اصلاح طلب قوی به واکاوی تحولاتی برمی گردد که طی چند سال اخیر و به خاطر یکدست بودن حاکمیت بر مملکت گذشته است. اصولگرایان که اینک تمام مصادر رسمی، اجرایی، نظارتی و قانونگذاری را در اختیار دارند در پاره یی موارد از اعلام عملکرد خود طفره رفته و حاضر به بازگویی آنچه گذشت، نیستند. اکنون یکی از سوالات اساسی این است که طی چند سال گذشته کشور از چه میزان درآمد نفتی برخوردار بوده است؟ چه میزان از دلارهای نفتی در حساب ذخیره ارزی باقی مانده و چه مقدار از آن و در کجا هزینه شده و صرف چه اموری شده است؟ اگر در این زمینه یک گزارش مستند و متکی بر آمار و ارقام ارائه شود بسیاری از موارد که بعضاً هاله یی از شک و ابهام بر گرد آن آمده است، رفع خواهد شد. اما دریغ که اصولگرایان حاکم بر مجلس و دولت و سایر دستگاه های نظارتی تاکنون به این خواسته پاسخ مثبت نداده اند و حاضر به ارائه عملکرد خود نیستند. به این ترتیب باز هم بر اهمیت تشکیل یک فراکسیون قدرتمند اصلاح طلب در مجلس هشتم افزوده می شود؛ فراکسیونی که بسیاری امیدوارند روز جمعه ۶ اردیبهشت با حضور ۲۱ میلیون رای دهنده در ۵۴ حوزه انتخابیه باقی مانده به واقعیت بپیوندد و پس از چند سال شکافی در حاکمیت یکدست ایجاد شده و بسیاری از حقایق آشکار شود.

ایرج جمشیدی