یکشنبه, ۱۷ تیر, ۱۴۰۳ / 7 July, 2024
خانه آتش نگرفته و ساکنان آن
![خانه آتش نگرفته و ساکنان آن](/web/imgs/16/119/bcb3p1.jpeg)
گفتهاند: روزگاری خانهای آتش گرفت و یکسره در آتش میسوخت. اهل خانه به بیرون از خانه گریخته، هر یک برسر دیگری فریاد میکشید که تو خانه را آتش زدی. عاقلی رسیده گفت: شما عوض آن که آتش را خاموش کنید، نشستهاید و یکدیگر را به آتش زدن خانه متهم میکنید؟ عن قریب است که همه چیز بسوزد.
باز هم خدای را هزار بار شکر که خانه و کاشانه ما آتش نگرفته است، اما چه کنیم که گرانی و نگرانی از ابعاد مختلف، کشور ما را که متعلق به همه ماست، در بر گرفته و مسئولان ما عوض آن که آنها را رفع و رجوع کنند، یکدیگر را متهم و دیگری را عامل و مقصر معرفی میکنند.
راستی آیا کشورداری این است که ما صرفا مقصر خرابیها را در جبهه مخالف بجوییم و بر سر او بکوبیم و از آن برای پیروزی سیاسی خود در انتخابات بهره ببریم؟
مگر کسی جز این مجموعه افراد که امروز در چند تشکل حضور دارند، کشور را در طول این بیست و اندی سال اداره کردهاند؟ هر کدام شما ـ یعنی همین احزاب و رؤسای موجود ـ دورهای و مقطعی مدیریت کشور را داشتهاید. از روز اول، هر کدام که به قدرت رسیدهاید، کم و بیش ـ البته با برخی استثناها ـ مدیر قبلی را متهم کردید که خرابیها از اوست و برای ما یک ویرانه بر جای گذاشته است. نفر بعدی هم چنین کرده و تا به امروز این ادبیات رواج یافته است.
جالب آن که برخی هنوز نیامده، میگویند خرابیهای فعلی تا بیست سال دیگر هم درست نخواهد شد. چه بسا به گمان آن که اگر آمدند و نتوانستند کاری از پیش ببرند، مستندی داشته باشند.
با انداختن مسئولیت به دوش این و آن، مشکل گرانی که ناله فقیران و مستضعفان را به اوج رسانده است، حل نمیشود. راستش نه مشکل مردم با انکار گرانی حل میشود و نه با انداختن مسئولیت آن به دوش دیگری.
اما مشکل سومی هم وجود دارد و آن این که اگر کسی پذیرفت اشتباهاتی روی داده است و عذرخواهی و طلب بخشش کرد، معنایش این نیست که همه بر سرش هجوم بریم و او را منکوب و محکوم کنیم. در درجه اول بپذیریم که او مثل گذشته همه چیز را سفید نمیبیند و پذیرفته است که مشکلی وجود دارد. دوم آن که نباید این مطلب سوژهای برای کوبیدن بر سر و صورت او باشد.
حقیقت آن است که در کشور ما ادبیات اعتراف به اشتباه رواج چندانی ندارد، و شاید یک دلیل عمده آن سوءاستفاده دیگران است. بنابراین اگر کسی یک قدم به جلو برداشت و اعتراف کرد که تاکنون اشتباهات فاحشی روی داده است، فقط و فقط به خاطر مصالح مردم و در جهت بهبود اوضاع به او کمک کنیم.
البته میپذیریم فرافکنی کار زشت و ناپسندی است؛ چنان که متهم کردن بیجای دیگران کاری است نادرست و صد البته که نگاه توطئهآمیز به همه چیز و همه کس هم دردی را دوا نمیکند.
در یک کلام سزاوار نیست مردم به خصوص قشر زحمتکش جامعه با تمام مشکلات دست و پنجه نرم کنند و در آن سوی دولت و مجلس و احزاب موافق و مخالف، به خصوص رؤسای آنان که کمتر تجربه فقر و فاقه را طی این سالها میچشند، با یکدیگر به نزاع برخیزند.
در این میان تحمل فقر از یک سو و حس این که نوعی نابرابری اجتماعی وجود دارد، میتواند سیلی از جمعیت را متحد کرده و به مخالفت با همه چیز و همه کس بکشاند. در آن صورت دیگر نصیحت و موعظه و اعتراف به گناه و طلب بخشش و مقصریابی و چیزهایی از این قبیل، دردی را درمان نخواهد کرد.
مشکل فعلی ما در این زمینه یک مشکل ملی است و راه حل ملی میخواهد. روشن است که حل آن کار دو ـ سه نفر معین نیست که همه تصمیمات را بگیرند و دیگران را نه تنها شریک نکنند و مشاور قرار ندهند که بیخبر از همه چیز بگذارند.
مسعود پزشکیان انتخابات ریاست جمهوری انتخابات پزشکیان انتخابات ریاست جمهوری 1403 ایران انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم سعید جلیلی انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ انتخابات 1403 ریاست جمهوری رئیس جمهور
هواشناسی آلودگی هوا تهران قتل شهرداری تهران سلامت پلیس راهور سازمان هواشناسی آموزش و پرورش پلیس قوه قضاییه سرقت
دولت چهاردهم قیمت دلار قیمت خودرو خودرو بانک مرکزی قیمت طلا بورس حقوق بازنشستگان دلار واردات خودرو بازار خودرو اربعین
محرم خودکشی عاشورا کربلا سینمای ایران ماه محرم امام حسین (ع) هنرمندان تلویزیون الناز شاکردوست کتاب
سازمان سنجش کنکور ۱۴۰۳ آزمون سراسری
رژیم صهیونیستی جنگ غزه غزه آمریکا روسیه فلسطین انگلیس اسرائیل جو بایدن چین دونالد ترامپ حماس
پرسپولیس فوتبال استقلال یورو 2024 خوان کارلوس گاریدو باشگاه پرسپولیس تیم ملی آلمان تیم ملی اسپانیا علیرضا بیرانوند لیگ برتر ترکیه کریستیانو رونالدو
هوش مصنوعی سامسونگ هواپیما ناسا ایلان ماسک
کاهش وزن طول عمر