تزاحم با آرمان های امام ره

نگاهی به ورود نظامیان در عرصه سیاست

چند سالی است که توجه نظامیان به عرصه سیاسی به محل دغدغه فعالان سیاسی تبدیل شده است. این موضوع به ویژه در هنگامه انتخابات پررنگ تر از زمان های دیگر نمود پیدا می کند. سال گذشته بود که در آستانه انتخابات هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی مباحث صورت گرفته درباره حضور نظامیان در سیاست شدت گرفت تا جایی که سیدحسن خمینی نیز در سخنانش بر عدم دخالت نظامیان در سیاست تاکید کرد.

امسال و در زمانی که به انتخابات ریاست جمهوری دهم نزدیک می شویم باز هم این موضوع مطرح شده است. متاسفانه همچون گذشته، شاهد اظهارنظرهای برخی مقامات بلندپایه نظامی درخصوص مسائل و جناح بندی های سیاسی کشور و انتخابات هستیم. این سخنان بسیار مخاطره آمیز و هشداردهنده تلقی می شود.

این اظهارات در حالی صورت می گیرد که بزرگان و دلسوزان کشور به دفعات هشدار داده اند این تحرکات به هیچ وجه نه به صلاح نظامیان و نه به مصلحت کشور است. علاوه بر این نمی توان حضور نظامیان در عرصه سیاست را به مصلحت کشور، انقلاب و اسلام دانست. اما با کمال تاثر شاهدیم به روش های مختلف و در برهه های زمانی گوناگون اظهارات سیاسی از سوی نظامیان صورت می گیرد.

اینان البته برای دخالت خود در عرصه سیاسی و دسته بندی های جناحی دست به توجیه عجیبی می زنند و معتقدند ممنوعیت ورود نظامیان به عرصه سیاست به معنی عدم عضویت آنان در احزاب است و نظر حضرت امام(ره) را هم اینچنین تفسیر می کنند. این برداشت از سخنان بنیانگذار جمهوری اسلامی جز تحریف سخنان و جفای به ایشان نیست.

امام خمینی(ره) نظامیان را علاوه بر عضویت در احزاب به شدت از ورود به جریانات و دسته بندی های سیاسی منع کرده اند. ایشان به طور مشخص بر عدم دخالت آنان در مسائل انتخاباتی تاکید کرده اند.

با این وجود معلوم نیست برخی افراد به رغم همه این تاکیدات و ممنوعیت های قانونی، شرعی و عقلی چگونه به خود اجازه می دهند سخنانی بگویند که از آن برداشت سیاسی شود.

امروز ما به دلیل نهادینه نشدن احزاب شاهد آن هستیم که بسیاری از فعالان سیاسی عضو حزب خاصی نیستند اما فعالیت هایشان هیچ تفاوتی با فعالیت های حزبی و انتخاباتی نمی کند لذا نمی توان فعالیت سیاسی و جناحی را در احزاب خلاصه کرد و هرگونه فعالیت سیاسی دیگر برای نظامیان را مجاز دانست.

در اینجا آنچه حائز اهمیت است این است که رفتار و گفتار برخی مقامات نظامی را با گفتار جریانات سیاسی مقایسه کنیم. وقتی سخنان آ نان مطالعه شود می بینیم اگر به مسوولیت آنان در ساختار نظامی توجه نکنیم جای تردیدی باقی نمی ماند که این سخنان از زبان یک فعال سیاسی مطرح شده است.

باید گفت از ضروریات دفاع از انقلاب، اسلام، جمهوری اسلامی و آرمان های امام(ره) عدم دخالت نظامیان در سیاست است زیرا با دخالت آنان در سیاست هم خودشان قربانی می شوند و هم آرمان هایی که در راس آن حفظ کشور و جمهوری اسلامی و آزادی است. به عبارت دیگر آلوده شدن نظامیان به سیاست به مخدوش شدن هویت آنان در پاسداری از کشور و نظام منجر خواهد شد.

اساساً در هر نظامی که مبتنی بر ساختار مردم سالاری است، ورود نظامیان به عرصه سیاست با آ سیب های فراوانی همراه خواهد بود چرا که در سایر ساختارهای سیاسی کشور، سازوکارهای تعریف شده، شفاف و تفکیک شده یی وجود دارد که مربوط به اداره سیاسی کشور است. به این ترتیب نیازی به حضور نظامیان در سیاست نیست و آنان به هیچ وجه چنین وظیفه یی نیز ندارند. مجلس و ساختارهای سیاسی سازوکار خودشان را دارند و به اندازه کافی می توانند مسائل سیاسی را سامان دهند. امیدواریم در ایام دهه فجر به بازخوانی و بازتولید آرمان های انقلاب، امام(ره) و جمهوری اسلامی پرداخته شود و نظامیان از ورود به عرصه سیاسی خودداری کنند.

مرتضی مبلغ

معاون سیاسی وزارت کشور دولت اصلاحات