دیدگاه های ایدئولوژیکی ائتلاف اروپائی اتحادیه اروپا

اتحادیه اروپا در کنار و بعد از ناتو , در صدد است منطقه جغرافیائی تعیین کننده ای را با شرکت تمامی دولتهای اروپائی در جهت نظم نوین اروپا به وجود آورد

نظم نوینی که بعد از پیروزی سرمایه داری در سال ۱۹۱۷ آلترناتیوی جدید برای تنظیم جوامع از سوی سرمایه داری است.

بدینوسیله پیدایش اتحادیه اروپا بیان عصری جدید در زندگی سرمایه داریست. مسلما این تغییر عصر صلح آمیز اروپا را می توان تنها مدیون روندی دانست که از ائتلاف پیمان ناتو و پیمان ورشو شکل گرفت. ائتلافی که از پیش شرط های پیدایش اتحادیه اروپا در تاریخ ۲۱.۱۱.۱۹۹۰ بود. تاریخی که در آن منشور پاریس تغییر یافته و به فراموشی سپرده شد. بنابراین تاریخی هم که بنگریم خواهیم دید که اتحادیه اروپا خود تنها محصول و یا بهتر بگوئیم آلترناتیو صلح آمیز پیوند میان پیمان ورشو و پیمان ناتو است. اولین قدم این ائتلاف دو پیمان در اروپا این بود که سرمایه داری پیروزمندانه تلاش کرد در ابتدا به اختلافات شرق اروپا و غرب اروپا پایانی بخشد و با وجود اینکه در آغاز کار ارزش گذاری مشترکی به لحاظ ثبات و نظم در تک تک کشور ها بخصوص کشورهای شرق اروپا وجود نداشت اما در هر حال آنان موفق شدند اولین پایه های ائتلاف دولت های اروپائی را بنیان نهند.

مسلما حل اختلافات میان شرق و غرب اروپا به معنی تغییرات در پیمان ورشو بود. در تاریخ ۷ فوریه ۱۹۹۲ با وضع پیمان ماستریش اتحادیه اروپا پایه گذاری گشت. در این زمان ۱۲ کشور در این پیمان شرکت داشتند.سپس با ورود کشور های بیطرفی چون اطریش و فنلاند و سوئد در تاریخ ۱۱ ژانویه ۱۹۹۵ این ائتلاف ۱۵ کشور اروپائی را زیر پوشش خویش قرار داد. در حال حاضر تعداد کشور های عضو به ۲۴ رسیده است. البته قابل توجه است که تمامی کشور های زیر پوشش پیمان ورشو که در این فاصله عضو اتحادیه اروپا گشته اند در ابتدا قبل از اینکه از این شانس برخوردار باشند عضو اتحادیه اروپا گردند می بایست عضو پیمان ناتو بشوند. هم اکنون بلغارستان و رومانی با وجود اینکه عضو ناتو هستند اما در لیست انتظار عضو شدن در اتحادیه اروپا قرار دارند. تمامی کشورهای عضو ناتو باید همواره آمادگی خویش را برای خدمات نظامی در فضای استراتژی جغرافیائی امپریالیستی به اثبات رسانند( فرستادن سرباز و یا حضور نظامی در مناطق جنگی مانند عراق). طرح پیش نویس قانون اساسی جدید اتحادیه اروپا در صدد است قدرت نظامی جهانی را برای اروپا کسب کند. این طرح در مقاطعی با استراتژی قدرتی آمریکا همخوانی داشته و در مقاطعی در مقابل آن قرار می گیرد. سولانا مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا این مسئله را چنین بیان می کند:" ما بزرگترین قدرت تجاری جهان هستیم و بیشترین کمک مالی به کشور های در حال توسعه از صندوق ما جاری می شود. از این رو ما مدت هاست که قدرتی جهانی گشته ایم. تنها تا کنون ما در آکسیون های نظامی جهان به طور مستقیم شرکت نداشتیم اما این استراتژی را هم ما تغییر خواهیم داد و اگر بخواهیم از ارزش هایمان دفاع کنیم باید به لحاظ نظامی هم قدرت برتر باشیم. البته این به آن مفهوم نیست که ما بخواهیم با آمریکا وارد رقابت گردیم. به نظر سیبگنیو برژینسکی مشاور امنیتی اسبق جیمز کارتر دراستراتژی جغرافیای سیاسی، موضوع نه بر سر مقیاس های منطقه ای بلکه مقیاس های جهانی است. تسلط بر مجموعه قاره اروپا/آسیائی ، پیش شرط تبدیل شدن به قدرتی جهانی است. از این رو برای برژینسکی ، حفظ قدرت آمریکا در جهان بستگی به این مسئله دارد که چگونه و تا کی بتواند در مقابل این ائتلاف اروپا/آسیائی بعنوان قدرت برتر عرض اندام کند. در حال حاضر برای آمریکا مجموعه این قاره بعنوان قاره ای وابسته محسوب می شود وتا کنون از بسیاری از دولت هایش باج فراوان گرفته است. برخی از این دولت ها با کمال میل به واشنگتن وابسته بودند. اینکه این وابستگی و باج دهی چه مفهومی دارد را هلموت کل صدر اعظم اسبق آلمان و عضو حزب دمکرات مسیحی آلمان در مصاحبه ای در سال ۱۹۹۸ چنین توضیح می دهد که از آنجا که هیچ سرباز آلمانی حاضر به شرکت در جنگ خلیج فارس نیست ( جنگ اول عراق) پس آلمان باید ۲۰ میلیارد مارک سهم برای این جنگ بپردازد. برای برژینسکی این مسئله به وجه دستوری استراتژی جغرافیائی امپریالیستی تعلق داشته و از اختلاف و سر پیچی دولت های وابسته ، باج ده جلوگیری نموده و وابستگی آنان را در رابطه با "مشکل امنیت" حفظ می کند.. این دقیقا نشان می دهد که آمریکا چگونه طرح های نظامی خویش را با کمک اتحادیه اروپا و ناتو در فضای جغرافیای سیاسی مشخص به اجرا در می آورد. کنسرن های بزرگ اروپائی هم از آنجا که از قدرت نظامی مناسبی برخوردار نیستند ، مجبورند همواره به قول ملوانان" زیر باد بادبان های آمریکا قایقرانی کنند". دفاع از منافع جهانی آنها تنها از طریق جلب نظر آمریکائی ها امکان پذیر است و نه در دشمنی با آنان. اما با این وجود این مسئله باعث نخواهد شد که هدف رقابت در عملکردهای سیاسی ، نظامی میان آمریکا و اتحادیه اروپا محو شود و خود را بروز ندهد. برعکس این رقابت هم اکنون در رابطه با حمله آمریکا به عراق از همیشه واضح تر گشته است.

تغییر و دگرگونی در روسیه

ده سال پیش برژینسکی اعتقاد داشت که نفوذ ناتو در جغرافیای سیاسی خارج از اروپا و مشخصا به مرزهای روسیه، روندی است که با گسترش اتحادیه اروپا رابطه تنگاتنگ خواهد داشت. رابطه ای که باعث خواهد شد ثبات و امنیت در اوکرائین به وجود آید و یک اوکرائین با ثبات این خاصیت را دارد که در مقابل تلاش های امپریالیستی روسیه قرار می گیرد. . سه سال بعد وی اعلام داشت که نقش اوکرائین در استراتژی توسعه آمریکا و اتحادیه اروپا به هیچ وجه نقشی باز و روشن نیست. زیرا اوکرائین خود فضائی جدید و مهم در صحنه بازی اروپا/آسیائی پیدا کرده است و در واقع یک چرخش در استراتژی سیاس جغرافیائی است زیرا که وجود اوکرائین به عنوان دولتی مستقل باعث دگرگونی در روسیه خواهد شد. بدون اوکرائین ، روسیه دیگر قدرتی مهم در صحنه اروپائی/آسیائی نخواهد بود.البته این مسئله می تواند به آنجا ختم شود که روسیه قدرت مطلق آسیا شود. اگر مسکو بتواند تسلط بر اوکرائین را که از ۵۲ میلیون سکنه برخوردار است و مقادیر قابل توجه ای ذخایر طبیعی داشته و همچنین به دریای سیاه دسترسی دارد ، را دوباره بدست آورد، در این صورت روسیه خواهد توانست به عنوان قدرتی بزرگ در صحنه اروپا/آسیائی عرض اندام کند. ما هم اکنون شاهد این هستیم که آمریکا و اتحادیه اروپااز این استراتژی برای کشیدن اوکرائین به زیر تسلط خود استفاده می نمایند.

در شرایط کنونی در اتحادیه اروپا اختلافات بر سر چگونگی راه های گسترش حیطه قدرت اتحادیه اروپا از طریق عضویت ترکیه وجود دارد. بروز این اختلافات همچنین به رقابت با آمریکا و نقش ناتو در گسترش حیطه قدرت اتحادیه اروپا و استراتژی جغرافیائی سیاسی اتحادیه اروپا ربط پیدا می نماید.

---