بهترین زمان برای دعوت یک فرشته کوچک

علاقه به فرزند, یکی از تمایلات غریزی بشر است و معمولاً به ندرت دیده می شود که کسی آرزوی بچه دار شدن را نداشته باشد

علاقه به فرزند، یکی از تمایلات غریزی بشر است و معمولاً به ندرت دیده می شود که کسی آرزوی بچه دار شدن را نداشته باشد. تولد نوزاد شور و شعف خاصی را به کانون خانواده می بخشد و در واقع گرمای زندگی را بیشتر می کند. در گذشته زوج های جوان بیشتر دوست داشتند که در ابتدای زندگی مشترک، صاحب بچه شوند. اما امروزه اکثر زوجین سعی می کنند تا ابتدا خود را از هر نظر برای این واقعه مهم آماده کنند.

بهترین وقت برای فرزنددار شدن زمانی است که زن و شوهر کاملاً با هم هماهنگ باشند، هر دو در این باره باهم توافق و تفاهم داشته باشند و احساس کنند که آمادگی و توانایی تربیت بچه را از هرنظر دارند. این احساس آمادگی بسیار مهم است چون در مواردی که یکی از زوجین مثلاً به علت درس خواندن تمایلی به این مسئله ندارد، بچه دار شدن می تواند به بروز دعوا و درگیری بین زن و شوهر منجر شود. درواقع این عدم هماهنگی به منزله زنگ هشداری است که نشان می دهد الان زمان مناسب برای ورود یک نوزاد و تغییر ساختار خانواده نیست؛ چراکه استرس و فشار زیادی را به پدر و مادر وارد می کند. نباید انتظار داشته باشیم که این اختلاف نظر پس از تولد بچه برطرف می شود، بلکه گاهاً آن را تشدید و استرس و اضطراب را بیشتر می کند.

به علاوه عده ای تصور می کنند که بچه دار شدن می تواند ارتباط زن و شوهر را بهبود بخشد. در این باره نمی توان نظر قطعی داد اما در واقع همه چیز بستگی به شرایط خانواده دارد. مهم این است که اگر زن و شوهر باهم دعوا و اختلاف نظر دارند، حضور یک کودک نمی تواند مانند سیمان ارتباط آنها را محکم تر کند؛ بلکه حتی در اکثر موارد تعارضات را تشدید می کند. به علاوه درصورت ادامه این درگیری ها، کودک نیز صدمه می بیند.

اما اگر به رغم آمادگی و توافق زوجین باز هم یکی از آنها نگرانی خاص و شدیدی برای بچه دار شدن دارد، بهتر است به روانشناس یا مشاور مراجعه کند. در برخی موارد زن یا شوهر دچار مشکلات روانشناختی هستند که توصیه می شود قبل از اقدام به بارداری، آن را درمان کنند.

● صحبت کردن با فرزند اول برای ورود یک نوزاد جدید

قبل از هرچیز او را برای آنچه قرار است اتفاق بیفتد، آماده کنید. پدر و مادر باید شرایط را توضیح دهند که نوزادی که قرار است بیاید، زیاد می خوابد، گریه می کند، ممکن است شبها بیدار باشد و... ما مجبوریم وقت زیادی را برای رسیدگی به او اختصاص دهیم خوب است او را قبل از به دنیاآمدن نوزاد، در برخی معاینات پزشکی همراه خود ببریم تا صدای قلب جنین را بشنود. اگر قرار است تغییری ساختاری در اتاق یا وسایلش بدهیم، با او مشورت کنیم و نظرش را بپرسیم. مثلا اگر می خواهیم تخت او را برای نوزاد بگذاریم، به او بگوییم که تخت جدید و بزرگ تری برایش در نظر گرفته ایم و به این ترتیب او را آماده کنیم.

اصلا از او نپرسیم که دوست دارد خواهر داشته باشد یا برادر. چون این موضوع واقعا دست ما نیست و در صورتی که جنسیت بچه خلاف نظر او باشد، به خاطر پیش فرض هایی که داشته ناراحت می شود. فقط بگوییم که قرار است صاحب خواهر یا برادر کوچولویی شود. نکته بسیار مهم دیگر این که خیلی زود این مسئله را با کودک در میان نگذارید؛ چرا که سقط جنین در سه ماهه اول و دوم بارداری بیشتر اتفاق می افتد و اطلاع از این موضوع را به ماه های آخر موکول کنید.

به فرزندتان چیزهای غیرواقعی نگویید. مثلا نوزاد جدید همبازی تو می شود. چون در واقع مدت زیادی طول می کشد تا بتوانند با هم بازی کنند.

اگر قرار است فرزند اول آموزش تازه ای مثل توالت رفتن را یاد بگیرد و یا از شیر گرفته شود، بهتر است چندماه قبل یا بعد از تولد نوزاد باشد، چون در این زمان، برای بچه تنش ایجاد می شود.

هنگام تولد نوزاد او را به بیمارستان ببریم و بخواهیم در کارهای او به ما کمک کند. عکس ها و فیلم های نوزادی خودش را نشانش دهیم و توضیح دهیم که تو هم کوچک بودی و ما همه توان خودرا صرف بزرگ کردن تو کردیم، این نوزاد کوچولو عضو جدید خانواده ماست و ما همه یک گروه هستیم و باید با هم باشیم.

اگر به رغم همه این رفتارها و توضیحات باز هم رفتار خشونت آمیزی داشت، باید به او هشدار دهیم یا از روش های تنبیهی مناسب استفاده کنیم. البته منظور از تنبیه، تنبیه بدنی نیست؛ بلکه صرفا تنبیهات محرومی است، مثلا چند دقیقه ای او را در اتاق تنها بگذارید تا فقط متوجه شود که کارش اشتباه است.

کودک در این زمان نیاز دارد که احساس کند پدر و مادر وقت کافی برای او دارند. بد نیست مادرگاهی اوقات نوزاد را به فرد دیگری بسپارد و با فرزند اولش تنها باشد. به عبارت بهتر هرکدام زمان جداگانه ای را به تنهایی با مادر بگذرانند.

مسئله حائز اهمیت دیگر درپیشگیری از بروز رفتارهای خشن این است که بچه را با نوزاد مقایسه نکنید؛ خصوصا از نظر چهره و حالت ظاهری زیرا احساس حقارت برای کودک پیش می آید. او را تشویق کنیم تا نوزاد را به عنوان عضو جدید بپذیرد. اگر مطمئن باشیم که وقت کافی را با او سپری می کنیم، می توان تا حد زیادی از بروز مشکل پیشگیری کرد.

● شیوه تربیتی ما با هر کدام از فرزندانمان چگونه باید باشد؟

هربچه ای خصوصیات منحصر به فرد خود را دارد و به همین دلیل نمی توان برای همه آنها یک شیوه تربیتی را پیش گرفت. در واقع انتخاب بهترین اصول تربیتی در درجه اول به والدین برمی گردد. آنها باید شناخت صحیحی ازرفتار و شخصیت فرزندشان داشته باشند تا بتوانند متناسب با آن، راهنمایی های مناسب را به او ارائه دهند. به عنوان مثال اگر کودکی روحیه خجالتی یا اضطرابی دارد، باید او را تشویق کنیم تا درجمع شرکت کند، ازصحبت کردن نترسد و... اما در صورتی که بچه ای بیش فعال است یا در مقابل دیگران رعایت ادب را نمی کند باید به او تذکراتی بدهیم و به نوعی رفتار او را کنترل کنیم.

اصولاً تک فرزند بودن مشکلات رفتاری را تا حدی بیشتر می کند که البته نمی توان آن را صد درصد دانست. همان طور که اشاره شد در وهله اول ویژگی های تربیتی را برای هر کودکی متناسب با شخصیت خودش به کار ببریم. به علاوه اگر بچه مشکلات رفتاری خاصی دارد باید به طور دقیق بررسی شود و درابتدا سعی کنیم تا آن را حل کنیم. اگر قرار است فرزند دیگری به جمع خانواده اضافه شود بهتر است راهکارها و شیوه های صحیحی را انتخاب کنیم. فراموش نکنیم که تک فرزندها مشکلات رفتاری بیشتری نسبت به بقیه بچه ها دارند.

شرایط روحی مادر در دوران بارداری و تاثیر آن دررشد و تربیت نوزاد

اگر مادر در دوران بارداری استرس و تنش زیادی داشته باشد، بروز ژن ها تغییر می کند که احتمال بروز مشکلات را بیشتر و خطرناک تر می کند که گرچه قطعی نیست اما به هرحال بسیار حائز اهمیت است.

برای اینکه مادر و درنتیجه بچه آرامش داشته باشد باید همسر، خانواده و اجتماع حمایت بیشتری از او داشته باشند.آقایان باید بدانند حساسیت و زود رنجی همسرشان دراین دوران بیشترمی شود. حتی الامکان آرامش خاطر او را تامین کنند. مادر باردار اضطراب های خاصی دارد و نیاز دارد تا همسرش به عنوان حامی و پـشتیبان درکنارش باشد. فضای آرامی را از هر نظر برای خانم آماده کنند تا ان شاالله نوزاد سالمی به دنیا آورد.

مریم سادات کاظمی