فوتبال زیباست اما

مردان همه فن حریف

ستاره هایی همچون رونالدینیو و لیونل مسی، خود را برای بازی های المپیک آماده می کنند، هواداران فوتبال در پکن در حال تلاش برای برگزاری ضیافتی بی عیب و نقص برای بهترین های ورزش دنیا هستند اما آنچه بسیاری از دوستداران فوتبال نمی دانند این است که دست تقدیر مدال طلای خود را در ورزشی به غیر از فوتبال به گردن بعضی از بزرگان تاریخ این رشته انداخته است.

پرطرفدارترین ورزش دنیا همیشه شاهد ظهور چنین ورزشکارانی بوده اما شاید بهترین نمونه چارلز بورگس فرای انگلیسی باشد. او در فینال جام حذفی جزیره با پیراهن ساوتهمپتون ظاهر شد و سابقه بازی در تیم ملی را هم داشت اما موفقیت در فوتبال بخش کوچکی از داستان سحرانگیز او را تشکیل می دهد. فرای در سال ۱۸۹۳ به رکورد پرش ارتفاع دست یافت و در بالاترین سطح مسابقات بین المللی دو سرعت شرکت کرد. مدتی بعد راگبی را هم تجربه کرد و بد نیست بدانید او پایه گذار کمپانی بربرین(تولید کننده لباس های مخصوص راگبی) بود. به همین دلیل بود که چارلز فرای را پر استعدادترین انگلیسی تمام تاریخ نامیدند. و جالب اینجاست که شهرت او به واسطه مقام هایش در این ورزش ها نیست. در واقع کریکت بود که او را در تاریخ جاودانه کرد؛ رکورد بی نظیر او در تیم ساسکس و البته افتخار کاپیتانی تیم ملی انگلیس جای او را در میان بزرگان این رشته تضمین کرد.

● داستان های باورنکردنی

هرچند هیچ ورزشکاری به اندازه فرای، به رشته ای مختلف سرک نکشیده اما خیلی ها او را الگوی خود قرار دادند. به طور مثال، بن هاوارد میکر فقط دروازه بان اورتون، چلسی و تیم ملی انگلیس نبود. او در دو المپیک ۱۹۱۲ و ۱۹۲۰ برای بریتانیا به میدان رفت؛ البته در پرش ارتفاع. اما شاید نزدیک ترین فرد به رکورد فرای، پریگونیو باشد. او را به عنوان نخستین کاپیتان تاریخ برزیل می شناسیم، ولی او در فلومیننزه نزدیک به ۸ ورزش مختلف را تجربه کرد. یکی از جذاب ترین خاطره ها درباره او مربوط به سال ۱۹۲۵ است که به ترایکالر کاریوکا کمک کرد تا قهرمان شنا شود و بلافاصله راهی استادیوم شد تا زمینه ساز برد تیمش مقابل سائوکریستوانو در فینال تورنیو اینیسیو باشد. کریس بلدرستون نمونه ای دیگر در دنیای فوتبالیست های حرفه ای است که که در مسابقات بین المللی کریکت هم خوش درخشید. او در طول روز برای لسترشایر می جنگید و غروب هنگام در دانکستر روورز به عنوان هافبکی توانا در تلاش برای حفظ میانه میدان بود.

و اما وسؤالدو بابروف؛ بی شک افتخار عنوان بهترین فوتبالیست المپین دنیا متعلق به اوست. مهاجمی که در زسکا مسکو و تیم ملی شوروی سابق درخشید تا کم کم به هاکی روی یخ کشیده شود و بازهم در جمع بهترین های این رشته جای گیرد. بابروف از معدود ورزشکارانی است که هم در المپیک تابستانی(فوتبال۱۹۵۲،) و هم در المپیک زمستانی ( هاکی روی یخ، ۱۹۵۶) حاضر شد. و البته مدال طلای هاکی را از آن خود کرد.

● راهی که به فوتبال ختم شد

لیست ما هنوز تکمیل نشده؛ بازیکنان معروف زیادی را می توان نام برد که در سایر رشته ها هم بی نظیر بودند. مثلا باف دانلی که یکی از بهترین بازیکنان نسل خود در دو رشته فوتبال امریکایی و فوتبال بود و در جام جهانی ۱۹۳۴ ستاره شد. در حالیکه هم وطنش فرانک بورقی، در شکست معروف صفر - یک انگلیس مقابل امریکا درون دروازه ایستاده بود؛ در عین حال یکی از بهترین بازیکنان بیسبال بود. حتی بروس آره نا، که مربیگری تیم ملی امریکا در جام های جهانی ۲۰۰۲ کره / ژاپن و ۲۰۰۶ آلمان را بر عهده داشت، به عنوان یک بازیکن لاکروس(نوعی ورزش توپی) وارد دنیای ورزش شد.

اما از اسطوره فوتبال هلند، جان نیسکنز بشنوید که در مسابقات قهرمانی بیسبال جوانان اروپا در سال ۱۹۶۰ به عنوان بهترین ضربه زن انتخاب شد و البته هم تیمی اش، یوهان کرایف قبل از تغییر رشته به فوتبال یکی از بهترین پرتاب کننده های بیسبال هلند بود. اما دروازه بانانی هم بودند که استعداد خود را به رخ کشیدند؛ لویاشین، مگنوس هدمن و دیوید سیمن همه از دروازه هاکی روی یخ به مستطیل سبز راه یافتند. در عین حال بودند و هستند کسانی که شانس شان را برای موفقیت در سایر رشته ها به بعد از آویختن کفش های فوتبال موکول می کنند. مثلا جیزس انگوی و هورست مولمن که به ترتیب سنگربان بارسلونا و شالکه بودند و نهایتا به دنیای NFL روی آوردند. یا فابیان بارتز که هم اکنون راننده مسابقات رالی است.

تک تک این ورزشکاران دلیل خود را برای این امر دارند؛ یکی اشتهایی سیری ناپذیر برای فتح عناوین و مدال های مختلف دارد و یکی عاشق ورزش است و دوست دارد از تمام قابلیت هایش استفاده کند اما آنچه مسلم است این روزها شاهد رشد این موضوع بین فوتبالیست ها هستیم.

منبع: fifa

فاطمه حلاجی