چهارشنبه, ۱۲ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 1 May, 2024
ماجرای کریستفر نولان و وسواس عجیب اش دونکرک در سکوت منفجر می شود
پروژه های انگشت شماری در تاریخ سینما پیدا می شوند که به اندازه ی دونکرکِ کریستوفر نولان خیلی محرمانه و با تدابیر خاص جلوی دوربین رفته باشند. در حالی که فیلم سازان، اغلب کارهای قابل توجهی برای حفاظت از فیلم نامه ها و جلوگیری از افشای آن ها برای عموم می کنند، نولان به قدری مراقب فیلم نامه ی اثر جدیدش بود که تعداد کمی از اعضای گروه تولید فیلم آن را خوانده بودند. در واقع از میان ششصد نفری که در تولید دونکرک مشارکت داشته اند، فقط حدود بیست نفر از سازندگان این درام جنگی اجازه ی خواندن فیلم نامه را به دست آوردند که شامل مدیر فیلم ّبرداری، طراح صحنه، دستیار اول کارگردان و متصدی وسایل صحنه می شدند.
استفن کرِسِند کارگردان هنری دونکرک که شش هفته پس از آغاز فیلم برداری، یک بار فرصت خواندنش را به دست آورد، در این باره می گوید: «خیلی با حدس و گمان کار می کردیم و این فیلم واقعاً با تمام پروژه های دیگری تفاوت داشت که در آن ها کار کرده بودم؛ چون همیشه اول فیلم نامه را به شما می دهند.» او که فیلم هایی مثل مسابقه های هانگر، هوگوی مارتین اسکورسیزی و تریلر حالا مرا می بینی را در کارنامه دارد، در ادامه افزود که کار کردن بدون فیلم نامه باعث نشد دونکرک چالش انگیزتر از دیگر پروژه هایش شود: «کارمان سخت تر نبود، فقط شیوه ی متفاوتی داشت. باید به شیوه ی جدیدی از دیدن و ترسیم فیلم خو می گرفتیم.» اما این سؤال مطرح می شود که کرسند چه طور متوجه شد نولان چه شکل وشمایلی را برای فیلمش در نظر داشته است؟ «شما واقعاً باید به کسانی اعتماد کنید که با آن ها کار می کنید، از جمله ناظر کارگردان هنری و طراح صحنه. از این رو وقتی فرصت خواندن فیلم نامه را به دست می آورید، می دانید که واقعاً خوش شانس هستید و حالا باید بدون این که چیزی را فراموش کنید، همه چیز را به گروه تان توضیح بدهید.»
البته گرایش نولان به رازداری در زمان تولید دونکرک از فیلم نامه فراتر رفت. سر صحنه تقریباً هیچ کس تصویری از آن چه گرفته می شد نمی دید چون کارگردان صفحه ی نمایشگری نداشت بجز یک دستگاه بی سیم کوچک آتن دار، که آن را هم برای خودش نگه داشته بود! آکتِیویو تَپیا، مسئول اصلی لباس ها در سر صحنه، می گوید: «این دستگاه مثل رادیویی از دهه ی ۱۹۸۰ بود. به طور طبیعی وقتی در چنین پروژه ی بزرگی کار می کنید، یک دهکده ی ویدئویی با تلویزیونی بزرگ دارید و می توانید صحنه را تماشا کنید.» تَپیا که فیلم نامه را یک ماه پیش از تولید خواند، یادداشت برداری کرده بود تا اطلاعات لازم در خصوص طراحی صحنه را به خاطر داشته باشد: «وقتی یادداشت برمی دارید، مثل این است که فیلم نامه را دوباره می نویسید.» در این شرایط غافلگیرکننده نیست اگر بدانید که سر صحنه، عکاسی ممنوع بود و تَپیا و ناظر فیلم نامه، استیو گِرکی، تنها دو نفری بودند که اجازه ی عکاسی داشتند و هر دو به منظور حفظ تداوم صحنه ها (راکورد) از آن بهره می بردند. در این خصوص یکی از دستیاران لباس اخراج شد چون با هدف حفظ تداوم از لباس سربازی عکس گرفته بود.
در این میان، بازیگران فیلم هم نسخه های چاپی فیلم نامه را شخصاً دریافت کردند. کنت برانا که نقش فرمانده بولتن را بازی کرده است، در نمایش افتتاحیه ی دونکرک در نیویورک به «ورایتی» گفت که پس از بازبینی های فیلم نامه مجبور شد شخصاً نسخه اش را به نولان برگرداند: «باید به لس آنجلس پرواز می کردم و خودم فیلم نامه را به نولان تحویل می دادم. احساس کردم در یک فیلم جاسوسی حضور دارم.»
ماهنامه فیلم
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید بلیط هواپیما
ایران آمریکا احمد وحیدی مجلس شورای اسلامی مجلس چین خلیج فارس دولت دولت سیزدهم شورای نگهبان حجاب مجلس یازدهم
روز معلم تهران معلم هواشناسی قوه قضاییه سیل شهرداری تهران آموزش و پرورش فضای مجازی دستگیری شورای شهر تهران پلیس
بانک مرکزی ارز بابک زنجانی خودرو قیمت دلار قیمت خودرو ایران خودرو دلار سایپا مالیات بازار خودرو قیمت طلا
تلویزیون سریال سینمای ایران سینما نون خ موسیقی تئاتر دفاع مقدس فیلم کتاب رسانه ملی
اسرائیل رژیم صهیونیستی فلسطین غزه جنگ غزه نوار غزه حماس یمن نتانیاهو ترکیه افغانستان بنیامین نتانیاهو
فوتبال پرسپولیس رئال مادرید سپاهان تراکتور بایرن مونیخ باشگاه استقلال لیگ برتر لیگ قهرمانان اروپا فوتسال تیم ملی فوتسال ایران بازی
هوش مصنوعی تبلیغات ناسا اینستاگرام اپل فناوری همراه اول آیفون گوگل
داروخانه مسمومیت دیابت کاهش وزن بارداری چاقی خواب سلامت روان آلزایمر