اولترا, پیوند فوتبال و نازیسم

گروه های هواداری افراطی فوتبال را ”اولتر“ می نامند این گروه از لایه های سطحی یک هوادار فراتر رفته و افراطی ترین طرفداران دنیای ورزش محسوب می شوند تاریخچه تشکیل چنین گروهی به اواخر دهه ۶۰ بازمی گردد

گروه‌های هواداری افراطی فوتبال را ”اولتر“ می‌نامند. این گروه از لایه‌های سطحی یک هوادار فراتر رفته و افراطی‌ترین طرفداران دنیای ورزش محسوب می‌شوند. تاریخچه تشکیل چنین گروهی به اواخر دهه ۶۰ بازمی‌گردد.

از یک اعتراض ساده تا...

اولین بار در ایتالیا شاهد حضور چنین گروهی بودیم. پیدایش ناشی از اعتراضی بود که آنها نسبت به باشگاه‌ها داشتند. در آن زمان تیم‌ها تصمیم گرفتند برای فروش بلیت، سقفی تعیین کنند. گروه‌های کم‌بضاعت و عمدتاً برخاسته از طبقه کارگر به این امر اعتراض نمود و به سادگی تبدیل به اولین اولتراهای جهان شدند. رفته رفته دامنه خشونت نهفته در ذات این افراد به انگلستان نیز کشیده شد. نقش یک خشونت‌طلب برای همیشه با نام این گروه عجین شد.اولتراها برای شناسائی و تمایز با سایز هواداران هر یک نام ویژه‌ای برای خود برگزیدند. با گسترش خشونت از سوی اولتراها، پای مأموران امنیتی ورزشگاه‌ها نیز وسط کشیده شد. آنها تصمیم گرفتند نیروهای ویژه‌ای برای کنترل این هواداران افراطی در نظر گرفته می‌شد، تنها و تنها زندان بود؛ اما در دوران اخیر از شدت محرومیت‌ها کاسته شده است.

نحوه شکل‌گیری اولتراها

اولتراها گروهی از دوستان جوان هستند که تنها دغدغه فوتبالی ندارند. علایق آنها به امور سیاسی است و غالباً از محله‌های کوچک رشد می‌یابند. وجه مشترک تمام این گروه‌ها فریاد رعب‌آورشان در ورزشگاه است. آنها عادت دارند وسایل ویژه‌ای را با خود حمل کنند؛ یک سربند مخصوص، پارچه تیم محبوب و وسایل محترقه از جمله ابزار لازم جهت شناخته شدن به‌عنوان اولترا است. این افراد هیچ گاه پوشش خاصی برای خود در نظر نمی‌گیرند. ما غالباً آنها را در سرما و گرما! با یک زیرپوش می‌بینیم. سرودهای اصلی اولتراها برگرفته از شعارهای هواداران فوتبال در انگلستان است که غالباً مضمونی نژادپرستانه و اعتراض‌آمیز دارد.

اولتراها بیش از هواداران عادی فوتبال، تیم خود را تشویق می‌کنند و شراکت بیشتری در شادی و غم‌ها دارند. ۴ مؤلفه، نشانه اصلی هواداران افراطی یا همان اولتراها است:

۱. هرگز در طول بازی از تشویق تیم دست برنمی‌دارند. آنها هیچ توجهی به نتیجه بازی نداشته و گاه شعارهائی بی‌ارتباط با فوتبال و در مدح گرایش سیاسی خود سر می‌دهند.

۲. هرگز روی سکوها نمی‌نشینند که به طعنه آنها را از این نظر ”آرمیچر“ می‌نامند.

۳. اولتراها در تمام دیدارها حضوری فعال دارند.

۴. اولتراها برای آنچه مقدس می‌پندارند، احترام ویژه‌ای قائلند و هرگز بدون رعایت مسائل خاص مربوط به پاسداشت مقدساتشان، راهی ورزشگاه نمی‌شوند. جالب آنکه هر گروه اولترا برای برخی بازیکنان تیم محبوب خود سرودهای جداگانه‌ای در نظر می‌گیرند. همانطور از سرودن زشت‌ترین شعرها در مورد بازیکنان تیم‌های رقیب هیچ ابائی ندارند. اولتراها سرودهای خود را با الهام از آهنگ‌های پاپ و مخصوصاً! ”جاناتا نامرا“ می‌سازند.

آداب اولتراها

اولتراها کمی قبل از آغاز هر دیدار در ورزشگاه‌ها حاضر می‌شوند. به محض وارد شدن بازیکنان به زمین چمن، برنامه ویژه این گروه آغاز می‌شود.اولتراها غالباً تمام سطح ورزشگاه‌ها را با کاغذ و پلاستیک پر می‌کنند. آنها به نحو زیبائی رنگ استادیوم را به رنگ لباس تیم محبوب خود درمی‌آورند. (چنین شیوه‌ای برای اولین بار در المپیک سال ۱۹۸۰ در مسکو اجراء شد) تا قبل از منع استعمال سیگار در ورزشگاه‌ها، اولتراهای سامپدوریا و برخی دیگر از تیم‌های ایتالیائی رکوردی در زمینه حضور هواداران مست و بی‌قید به‌جود آوردند. فوتبال مدرن نقش مهمی در سقوط اقتدار اولیه اولترا ایفاء نمود. هم‌اکنون اکثر بازی‌های روزهای جمعه، شنبه و دوشنبه در آخرین ساعات شب برگزار می‌شود و اولتراها نمی‌توانند به سنت قدمی خود یعنی حضور ثابت در بازی‌های ساعت ۳ بعداظهر وفادار بمانند. مشکلات بلیت‌فروشی و گرانی آن مانع حضور هواداران افراطی در ورزشگاه‌ها شده است؛ هر چند آنها عدم عشق بازیکنان به پیراهن باشگاه را دلیل بی‌رغبتی خود برای حضور در ورزشگاه‌ها عنوان کرده‌اند؛ اما هیچ‌کس نمی‌تواند کتمان کند که گرانی بلیت از حس وفاداری اولتراها کاسته است؛ با این حال آنها بیکار ننشسته‌اند. این گروه دسته‌ای به‌نام (Coutvoilcalciomoderno) ساختند که هدفش مقابله با موج ساختار نوین بود. در ایتالیا محبوب‌ترین گروه‌های اولترا ”سوپرتینو“ نام دارد که هر ساله جوانان زیادی را جذب می‌کند.

همکاری اولتراها و باشگاه‌ها

اولتراها غالباً نماینده ویژه‌ای دارند که با سطوح بالای مدیریتی هر باشگاه روابط نزدیک و ویژه‌ای دارد. گروهی دیگر از اولتراها نماینده ثابتی جهت نظارت در فروش بلیت‌های فصل دارند؛ اما در سوی دیگر باشگاه‌هائی وجود دارند که اولتراها را گروه‌های زایدی می‌دانند و برای آنها نقشی قائل نیستند. هرگاه یک باشگاه صاحب چند گروه هوادار اولترا شود، غالباً درگیری ایجاد شده و به همین سبب باشگاه‌های مختلف علاقه‌ای به گسترش همکاری با اولتراها ندارند.

هولیگانیسم

باید توجه داشت که هولیگانیسم با اولترا تفاوت زیادی دارد. از جمله تفاوت این ۲ گروه؛ علاقه بیشتر اولتراها به درگیری با پلیس است. اوج این درگیری را در دهه ۷۰ دیدیم. جائی که ”کارابینیری“ (اداره پلیس ایتالیا) به اتخاذ تاکتیک‌هائی ویژه سد راه اولتراها شد و در مقابل، این گروه به شدت به مقابله با پلیس پرداخت که در نهایت منجر به درگیری‌های خونینی شد.

عقاید سیاسی

تقریباً تمام اولتراها دارای عقاید سیاسی هستند. این فلسفه در قالب گروه‌های مختلف تبدیل به مرامنامه‌ای خاص شده و تعریف ویژه‌ای می‌یابد. گروه‌های افراطی هوادار لاتزیو را ”آیرویدوچیبیلی“ می‌نامند و همتایان مادریدی به ”سور“ معروف هستند. این گروه‌های شناخته‌تر از اولتراهای دست چپی افراطی سلتیک هستند.در گوشه‌ای دیگر، طرفداران ستاره سرخ بلگراد را با هرج و مرج‌گرائی در درون و بیرون از میدان می‌شناسند. خشونت قسمت طبیعی شخصیت اولتراها است؛ هر چند آنها پیوند عقاید سیاسی با فوتبال را رد می‌کنند؛ اما کسی حرف‌های آنها را باور ندارد.

دشمنان قدیمی

بزرگترین گروه‌های مخالف اولتراها را در ایتالیا می‌بینیم. در این کشور نفرت ۲ تیم اول شهر میلان؛ جنوا، تورین و رم تا بالاترین حد ممکن وجود دارد. عقاید نژادپرستانه ۲ طرف متخاصم همگان را به یاد مأموران (SS) زمان هیتلر و فاشیست موسولینی می‌اندازد. در واقع اولترا، پیوند دهنده فوتبال با آرمان‌های نازی است.

به‌طور مثال آتالانتا تیم متعلق به گروه چپ ایتالیا همواره اولتراهای خود را در تضاد با لاتزیوئی‌ها که دست راستی تلقی می‌شوند، می‌بینند. برخی دشمنی‌ها نیز ناشی از مسائل خاص فوتبالی گذشته است.

کینه اولتراها نسبت به گروه‌های مخالف با شعارهای خاص در ورزشگاه‌ها نمایان می‌شود. نفرت ۲ گروه با عملیات پارتیزانی گاه تبدیل به فجایع انسانی شده است.چندی پیش در یک ورزشگاه این شعار به چشم می‌خورد: ”برای مردگان سایر گروه‌ها“ این قصه تکراری با کشته شدن یک هوادار سوسیه‌داد به‌دست ”سور“ (گروه‌های افراطی هوادار رئال) که ارتباط ویژه‌ای با نئونازی‌ها دارند، روی پرده رفت .خشونتی که همیشه جاری است و شاید در نهایت بنیان پاک ورزش فوتبال را زیر سؤال ببرد.کوماندوی ۸۴ (افراطی‌های المپیک مارسی) فوزادی لئونی (میلانی‌ها)، (cucs) (هواداران رم)، اولتراتیتو (سامپدوریا)، فرانته آتلتیکو (آتلتیکو مادرید)، شیرهای یووه (یونتوس) و تروسیدا اشپیلت (هایدوک اشپیلت) همه و همه یادآور دوران گذشته و ترسیم‌گر فضائی ترس‌آلود است.

منبع: Wikipedia