دوزخ فقر

فقر چه در مقیاس خرد فقر مالی خانواده¬ها و چه در مقیاس کلان فقر جامعه مانع از پیشرفت و تعالی است فردی که فقیر است خواه ناخواه در معرض تحقیرهای اجتماعی قرار می¬گیرد و این تحقیرها به مرور زمان به عقده¬های روحی تبدیل می شوند که آثار سوئی بر شخص و پیکره جامعه می گذارد که متاسفانه نرخ جرائم و بزهکاری¬ها به صورت تصاعدی افزایش پیدا می¬کند و اگر عینک واقع¬بینی بر چشمان¬مان بزنیم متوجه خواهیم شد در عصر کنونی بسیاری از خانواده¬ها به خاطر مشکلاتی با منشاء مالی , تحکیم خود را از دست داده و به سستی روابط گرایش پیدا می¬کنند و این ها برای جامعه درد و ضعف محسوب می¬شود

اخیراً در محفلی بودم که چند تن از حاضران ضمن برخورداری از توانایی های جسمی و فکری لازم برای کارکردن، فقر و تنگدستی و کم-کاری خود را، با ادله های ناقص و متوهمانه توجیه می کردند و کاملاً مشخص بود اگر از شرایط حقیرانه ای که در آن قرار دارند راضی نباشند قطعاً ناراضی هم نیستند! بنابراین متن زیر با هدف نکوهش این افکار مشئمزکننده نگاشته شده است.

تمام اهل خرد، فقر را نکوهش کرده اند؛ پیامبر اکرم (ص) در سخنی تامل برانگیز فقر و کفر را در یک سطح قرار داده و از هر دو به خدا پناه برده است. امام علی(ع) نیز در بیانی واقعیت محور فرموده اند: تهیدست کوچک شمرده می شود، سخن وی را نمی شنوند و جایگاه او را نمی شناسند!

فقر چه در مقیاس خرد (فقر مالی خانواده ها) و چه در مقیاس کلان (فقر جامعه) مانع از پیشرفت و تعالی است. فردی که فقیر است خواه ناخواه در معرض تحقیرهای اجتماعی قرار می گیرد و این تحقیرها به مرور زمان به عقده های روحی تبدیل می شوند که آثار سوئی بر شخص و پیکره جامعه می گذارد که متاسفانه نرخ جرائم و بزهکاری ها به صورت تصاعدی افزایش پیدا می کند و اگر عینک واقع-بینی بر چشمان مان بزنیم متوجه خواهیم شد در عصر کنونی بسیاری از خانواده ها به خاطر مشکلاتی با «منشاء مالی»، تحکیم خود را از دست داده و به سستی روابط گرایش پیدا می کنند و این ها برای جامعه درد و ضعف محسوب می شود!

حال ممکن است عده ای هم غرق در تفکر باطلی باشند که می توانند با زندگی محقرانه ،مورد بازخواست خداوند قرار نگیرند و آخرت خود را تضمین کنند، به این دسته از افراد هم توصیه می کنم:

اولاً: شما از خدمات دیگران و خدمات دولت بهره می برید، پس شرعاً و قانوناً بر شما واجب است با کار کردن و درآمدزایی، هزینه و مالیات برخورداری از خدماتی که از آنها بهره می برید، بپردازید. و اگر با اغواگری، این هزینه ها را بر دوش دیگران و دولت بیاندازید، یقیناً عدالت خداوند یقه تان را خواهد گرفت و علاوه بر تباهی این دنیا، آخرت تان را نیز تباه خواهید کرد!

دوماً: شما وظیفه دارید همچون دیگران، کار کنید چون توانایی اش را دارید! و اگر واقعاً خواهان یک زندگی ساده و بی آلایشی هستید، حرفی نیست؛ درآمدهایتان را وقف نیازمندانی کنید که حقیقتاً عاجز از کار کردن هستند. نه اینکه دنیا را به خوردن و خوابیدن و سستی و تنبلی بگذرانید و انتظار داشته باشید خداوند هم نعمات وعده داده شده ی بهشت را، دربست در اختیار شما تنبل ها و سست عنصرها قرار خواهد داد. خیر! این خبرها نیست.

در هر صورن امید است فرهنگ کم کاری و کم تحرکی که در اندیشه بخشی از مردم وجود دارد، جای خود را به فرهنگ کار و تلاش صادقانه دهد تا شاهد جامعه ای پویا باشیم که همه در آن نقش سازنده ایفا نمایند نه اینکه زحمتِ توسعه یافتگی بر دوش یک عده انسان های فداکار و زحمت کش باشد و عده ای هم بدون ذره ای کار و ارزش آفرینی مفید در جامعه، بر سفره ی توسعه یافتگی بنشینند و از برابری حقوق شهروندان دم زنند!

*********

امیر ادیب زاده (adib248)

*********